Με την μικρή κοιμησμένη στην αγκαλιά μου, τίποτα δεν είναι εύκολο. Τα χέρια μου έχουν πιαστεί και ο δρόμος μέχρι το σπίτι είναι μακρύς, μιας και τα λεωφορεία είχαν απεργία σήμερα. Η Mia με άφησε στην στάση και έφυγε, και να με μόνη να κυκλοφορώ στους δρόμους με την Helen στην αγκαλιά μου. Δεν θέλω να πάρω τον James γιατί ξέρω πως θα του χαλάσω τις λίγες στιγμές χαλάρωσης με την γυναίκα του, οπότε ο κλήρος πέφτει στο άτομο που δεν ήθελα να δω άλλο σήμερα. Ποιόν γελάω; Όλη την ώρα αυτόν σκέφτομαι! Κάλω την επαφή του Dave και στον δεύτερο χτύπο το σηκώνει ήδη,
'Helen;' ακούγεται έκπληκτος, δεν τον κακολογώ! Είναι ήδη μια το βράδυ που να πάρει!
'Εμ,Dave ενοχλώ;' τον ρωτάω αμήχανα,
'Όχι, καθόλου. Πες μου' λέει και χαμογελάω στην σκέψη πως η φωνή του είναι βραχνή από τον ύπνο, και δεν θέλει να με φέρει σε δύσκολη θέση.
'Είμαι έξω και' πάω να πω αλλά με διακόπτει,
'Τι στο καλό κάνεις τέτοια ώρα έξω;!' λέει και από την φωνή του πλέον μπορώ να καταλάβω ότι έχει ξυπνήσει για τα καλά,
'Μη με διακόψεις. Είμαι έξω, δεν μπορώ να πάω σπίτι και η Helen είναι κοιμησμένη στην αγκαλιά μου. Θα έρθεις να με πάρεις, ναι ή όχι;' είπα αγανακτησμένα γιατί αυτό, δεν πρόκειται να τελείωνε ποτέ.
'Έρχομαι' μου απαντάει μετά από λίγη ώρα, και δίχως να πω κουβέντα μου το κλείνει. Κάθομαι νευριασμένη, και λίγο ξαναμένη σε ένα παγκάκι δίπλα και περιμένω τον Dave. Νοητά βριζώ και τους δυό μας, αφού ούτε εγώ του είπα που είμαι αλλά ούτε αυτός ρώτησε. Να μου πεις είναι από τον ύπνο, άρα εγώ είμαι η αδικαιολόγητη.Προσπαθώ να τον πάρω τηλέφωνο αλλά δεν το σηκώνει. Υπέροχα.
Η μικρή κουλουργιάζεται στην αγκαλιά μου και της φιλάω το κεφάλι. Όσο σκέφτομαι πως μπορεί να είναι παιδί του Dave, μου ακούγεται ακόμη πιο χαζό. Είναι ίδια εγώ όταν ήμουν μωρό, και είμαι σίγουρη πως κανένας στο σόι του Dave δεν έχει πράσινα μάτια και μαλλιά από φωτιά, όπως λέει η Helen. Όμως το ότι ουσιαστικά δεν γνωρίζω σχεδόν τίποτα για την ζωή του, μπορεί να με τρελάνει. Τα κενά που υπάρχουν είναι πολλά, όπως και οι ερωτήσεις. Είναι παντρεμένος; Γιατί έφυγε στην Ισπανία; Γιατί δεν θέλει να μάθουν την σχέση μας;Ότι έχουμε. Γιατί είναι τόσο μυστήριος και απόμακρος;
Το κεφάλι μου θα σπάσει. Χωρίς να το καταλάβω ο Dave βρίσκεται μπροστά μου και με κοιτάει θυμωμένος,
'Σε φώναζα!' μου λέει νευρικά,
'Δεν σε άκουγα και μίλα πιο σιγά!' του λέω και με νόημα δείχνω την μικρή που κοιμάται στην αγκαλιά μου. Τα μάτια του πέφτουν επάνω της, και το άγριο βλέμμα του γίνεται ξαφνικά γλυκό και τρυφερό. Πιάνω τον εαυτό μου να ζηλεύει την Helen που του βγάζει τέτοια στοργή. Εμένα ποτέ δεν με έχει κοιτάξει έτσι, το εννοώ ποτέ. Διώχνω τις σκέψεις από το μυαλό μου και αφοσιώνομαι στον Dave.
