Telefonumun sesiyle uyandim arayan emreydi, "Zümre'm yarin sunumum var bana yardim etmem lazim" dedi cevap bile veremeden telefonu kapatti. El mahkum hemen yola koyuldum :D
Emre benim en yakin arkadasimdir
Evlerine vardigimda canimin ici elif teyzem karsiladi beni, elif teyze emrenin annesi cok tatlidir ve ayni zamandada diktator bi kadindir Gel kizim emre odasinda bende simdi cikiyorum zaten dedi ve gitti
Birer bardak meyvesuyu alip emrenin yanina gectim
-Soyle bakalim psikopat neymis su sunum isi?
-Diksiyonda sunum yapmam lazim ama biliyosun yapamam
-artik yen su korkularini emre lutfen
Emrenin sosyal fobisi var toplum icinde konusmak ve hatta o toplumun icinde bulunmak bile istemiyor bu durum biz 14 yaslarindayken basladi ve henuz bi ilerleme kaydedemedik
-keske elimde olsa mavis
-neyse bosver konuya karar verdinmi sen onu soyle bakalim psikopat?
-henuz degil zaten o is kolay, ben orda o kadar insanin icinde konusamamam cumleler bogazima dizilir dedi
Bi sure sustum sonra
-tamam canim sen simdi dinlen ben eve geciyorum biseyler dusunucem aksam tekrar ugrarim
Dedim alnina bi opucuk kondurup kapiya yoneldim
Telefonum caldi arayan ebruydu
Halimi hatrimi sormak icin aramis emrelerde oldugumu soyleyince
- ooo yinemi ask tazeliyosunuz siz dedi
-kes sesini ebru o benim arkadasim sadece arkadasimm!
Eve gectigim gibi bilgisayarin basina oturdum ve bu durumu kolaylastirmanin yollarini aradim
Pek bisey bulabildigim soylenemez her site ayni telkinlerden bahsediyordu.
Caresizce emrelerin eve gidip kapiyi caldim emre acti, odasina gectik
Ben o sitelerdeki tum klasik sozleri siraladim "kendinden emin duygularini kontrol etmeye calis orda o insanlar yokmus gibi davran"
Emrenin yuz ifadesine bakilicak olursa pek ise yararmamis gibiydi bu sozlerim derin bi nefes alip ona sarildim
-Biliyorum psikopatim cok zor ama ben sana guveniyorum hemde cok sen benim super kahramanimsin unuttunmu?
Kollarimin arasindan kendini kurtardi bi iki saniye gozlerime bakti sanki bisey soylemek istiyormuscasina agzini kipirdatti
-sende bana guven nolur bunu yapabilirs.. Sozumu bitiremeden emre dudaklarima yapisti
Neye ugradigimi sasirmistim hemen yanindan ayrilip kendimi disari attim
Cok tuhaf hissediyodum emre ve ben? Biz opustu.. Dur hayir olmaz bi yandan suratimdaki sapsal ifadeyi engelleyemiyordum icimde savas vardi adeta..
Sabah alarmin sesiyle uyandim
Hazirlandim okula gidicektim bu arada bende muhasebe okuyorum
Icim icimi yedi ve emreyi sunumdan once bi kere daha gormek istedim aslinda yapmamliydim o beni opmustu ama bana ihtiyaci vardi
Kapiyi emre acti, yanaklari al al' di zumre ben cok.. Agzinda biseyler geveledi
-bosver ben unuttum gitti sende unut diyebildim
- cikiyomusun?
-evet dersim baslayacak ben tekrar ozur dilerim
- unuttum dedim ya! Tamam seni seviyorum dersin bitince ara bende okula geciyorum
Dersten sonra ebruyla bi yerde oturup biseyler icelim dedik konu konuyu acti derken
Emre beni optu diyiverdim
-ben biliyodum, soylemistim sana
Ebru adeta zafer cigliklari atti
Aksam eve geldigimizde ebru hemen uyudu bende dusuncelerimle basbasa kalma firsati yakalamis oldum
Ailem babamin islerinden dolayi baska sehre tasindi gecen sene bu yuzden ebruyla bizede bi ev tutmuslardi
Aslinda bende emreden hoslaniyodum ama biz birlikte 15 senemizi arkadas olarak gecirdik yani eger olursa bundan sonra nasil olur diye korkuyordum
1 hafta ne emre beni aradi ne de ben onu okuldada karsilasmamak icin elimden geleni yapiyordum
-bu boyle ne kadar surucek
dedi ebru
-bilmiyorum hic bisey bilmiyorum..
{Umarim begenirsinizde bende devamini yazarim :)) ❤️}
