Still You

Chapter 1: The Weak side

Chapter 1

Akala ko noon, kami na talaga hanggang sa huli. Araw-araw kaming Masaya. Halos buong linggong magksama.

Akala ko ganoon na kami forever. Kasi kapag kasama ko sya, nakakalimutan ko ang problema.

Noon, naniniwala ako sa FOREVER. Pero simula ng mawala sya, I don’t believe in it anymore.

Masakit umasa, masakit na ikw ang maging dahilan ng pagkawala ng taong mahal mo.

Akala ko magiging successful na kami eh. Pero wala eh. Life is so unfair. Kung kalian ako nagkaroon ng pangarap sa aming dalawa, saka sya kinuha sa akin. Masakit. Di ko na ata kaya.

Hayy. Napabuntong hininga na naman ako dahil naalala ko na naman ang isang mapait na insidente sa buhay ko. Sabi nila makakalimutan ko rin daw yun. Pero I don’t think I can.

How can I survive if all I did is to wait for her to come back. Impossible, right?

I felt my tear fell down my cheeks. Umiiyak na naman ako. Kelan ba ako titigil.

Ako nga pala si Jared Roan Javier. 1st year college ako sa *TooT* University. Sa totoo lang, 2nd sem na naming ngayon. Pero wala pa rin akong kakilala dito.

Wala lang, di ko feel ang mga tao dito. Yung mga babae lahat maarte. Yung mga boys naman maangas.

Noong highschool ako, gumraduate ako ng may honor. Salutatorian ako :) Oh diba? Hahaha. Matalino to eh. Masipag ako mag aral, nagpapasa ng projects on time at nagpupuyat makapagreview lang.

Bihira nga lang daw sa lalaki ang katulad kong may hilig sa pag-aaral. Bakit salutatorian lang ako? Eh kasi, si Sabrina Mae Marquez ang valedictorian. Sya lang naman ang girlfriend ko :)

Maganda sya, mabait, matalino. Bagay nga daw kami, since pareho kaming matalino. Magkabatch kami pero mas matanda ako ng 1 year kaysa sa kanya. Cute din ako, mabait at matangkad. Sya naman di gaanong matangkad.

Lagi ko nga yung inaasar eh. Pero di sya nagagalit, pinipisil lang nya ang ilong ko tapos tatawanan ako. Miss ko na yung babaeng yun.

Ako ang dahilan ng pagkawala nya. Naguguluhan kayo?

Di kasi kami nagbreak. Pero magkahiwalay kami ngayon.

Tumingin ako sa langit. Andun sya oh. Iniwan nya ako dito, pero ako ang may kasalanan ng lahat ng to. At hanggang ngayon sinisisi ko ang sarili ko sa pagkawala nya.

It’s been 6 months after that incident. And until now, the pain is still hunting me. I miss her so much. I badly need her to come back and make me smile again.

But everytime I expect things, they always fail. Another teardrop fell and this time, a girl came near me. Really, she wants to comfort me? Susungitan ko lang to eh.

Ayoko ng may nalapit sa akin, kasi natatakot ako na mapalapit sa iba at mawala ko din sila. I suffered twice already, isn’t it enough. Hayy.

Lumapit na sa akin yung girl, mganda naman sya. Simple nga lang. Pero litaw yung ganda. Familiar yung mukha nya sa akin, pero di ko alam kung san ko sya nakita.

"Hi. Ikaw ba si Mr. Javier?" umupo sya sa tabi ko.

Ano ba naman to. Feeling close agad? Wew.

"Oh. Bakit?"

"Ah. So, you're my partner sa activity natin later?"

"Aba, malay ko."

"Sa music subject natin. May activity kasi last time. Eh absent ako nung nagpartnering. Wala ka pa rin daw partner, so I guess..."

Ah. oo nga pala. Wala akong partner nung time na yun kasi walang may gusto. Hahaha. masungit kasi ako. Ayokong makipagkaibigan. No choice ako, sya nalang ang partner ko.

"You want me to be your partner?"

"Yeah. If that's okay with you"

"Sure. Let's talk about it later ha? Sa room nalang"

Then I smiled. tapos umalis na ako. Ano ba yan, first time kong ngumit ngayong araw and sa isang stranger pa.

Hala, nakalimutan kong itanong yung name nya. Ano ba naman yan. masyado kasin akong nataranta eh.

Anong meron sa babaeng yun. At napangiti nya ako without even trying. Weird.

So ayun nga, pumunta na ako sa canteen at kumain muna. Mahaba yung break time eh. Baka andito yung babaeng yun.

Ano ba? Bakit ko ba sya hinahanap. Ang weird ng araw na to ha. Uwi nalang kaya ako. Hahaha.

I was right, andun nga sya. Mag-isa lang sa table at nagbabasa. Wow. bookworm? Hahaha. Bumili ako ng sandwich naming dalawa.

Walang malisya ha. I think it's time to make new friends naman.

"Miss?"

"Mr. Javier? The comm arts student?"

"Oo. pwedeng tumabi?"

Nag nod lang sya, tapos nagbasa na ulit. Hayy, boring ata tong kasama eh. Namiss ko tuloy si Sab.      Lagi kasi kaming maingay pag magkasama, at sya ang pasimuno. Hahaha.

"Ako nga pala si Pauline. Pauline Stacy Gonzales. So, let's talk about our activity na?"

Ano nga bang activity yung sinasabi nito? Hahaha. di ko na matandaan. Hahaha. pano ko nga ba matatandaan e palaging lipad ang utak ko kay Sab. Yan,naiisip ko na naman sya. Daig ko pa ang nagmomove on dahil sa matinding break up eh. Pero masakit naman kasi talaga yung pinagdaanan ko.

"Hey. You're idling!"

"Sorry :) "

"Well. As i was saying, dapat makapg isip tayo ng magandang kanta. Yung makakarelate tayo kasi may criteria pa daw yun. Suggest ka na lang ng kanta. Tapos magpractice tayo."

nag-isip ako.Hmmm. Eh kung How Did you know nalang kaya? Yun kasi yung kinanta ko kay Sab nung natutulog sya sa kotse ko. Pero gising pala sya nun. Then, sinagot nya ako. Kaya sobrang memorable nung kantang yun sa akin.

"How Did you Know"

"Ha? Wala pa naman akong sinasabi ah."

Hala. nagjojoke ba to? Hahaha.

"How Did you Know ang kantahin natin. Grabe naman to, joker ka pala. Hahaha"

"This is the first time you laughed after all, Mr. Javier. :) Good for you. So I guess, we'll be meeting later? Sauluhin mo na yung lyrics ha. Bye"

HA? oo nga noh. ngayon lang ulit ako tumawa. Ang weird nya talaga. Bakit parang.. Hayy. never mind na nga lang.

Namimiss ko lang siguro si Sab kaya ganito. Sows. Eh lagi naman. Hahaha.

So ayun nga, naiwan akong mag isa sa canteen. At dahil may wifi dito, nag net muna ako tapos sasauluhin ko yung lyrics. Simula kasi nung nawala si Sab, hindi ko na ginustong pakinggan yung kantang yun.

Magpeprepare na lang ako para sa activity mamaya.