Multimedya arya ve defne :)) Oy ve yorumlarınızı bekliyorum arkadaşlar:)
İnsanlarla arama kocaman bir duvar ördüğümde henüz 12 yaşındaydım . Annemin eksikliğini , babamin bencil bir adam olduğunu ve duygularımın siyaha büründüğünü yeni anlıyordum.
Hic bir zaman babasının çalıştığı yere götürülen kız çocuğu olmadım ya da parkta beraber dondurma yiyip gülüşen. Ya da şefkatle bakılan çocuk değildim , değilim de.
7 yaşında parkta bir çocuğun oyuncağını almak istediğim için evimizin alt tarafında bulunan karanlık , soğuk olan bodruma babam tarafından kapatıldığımı ve saatlerce orda kaldığımı unutamıyorum.
Gözlerimi açtığımda yatağımda olurdum. Bazen ise bodrumda kaldığım da uyu beste derdim hep uyu ki uyandığında yatağında ol, korkunç yerden kurtul diye söylenirdim .
Evet, babamdan nefret ediyorum. Onunda beni sevdiğini söyleyemem zaten annemin ölümünden sonra defalarca kurtulmak istedi benden ama yapamadı. Çünkü ben bu eve aittim bu evde annemle beraber konuşmalarımız , kahkaha seslerimiz, anılarımız vardı.
Mor perdenin arasından sızan güneş ışığının , doğrudan yüzüme çarpması güzel uykumu dağıtmıştı.
Gözlerimi tam açamasamda yataktan ayaklarımı sarkıttım ve kendime gelmeye çalışıyorum ki elimi yatağımın hemen yanındaki beyaz komodine attığımda telefonun orada olmaması gözlerimi tamamen açmama ve uykumun dağılmasına sebep oldu . Yataktan çıkıp çekmeceye koymuş olabilirmiyim ki diye düşünerek bütün çekmecelere sırasıyla bakmıştım ama yoktu.
Akşam kullandığım çantamdadır diye bir umutla odadan çıkarak merdivenlerden aşağıya indim. Portmantoda ki çantamı elime alarak resmen içini dışını çıkarmıştım ama yoktu!! Kahretsin nereye koymuş olabilirim diyerek banyoya doğru ilerledim. Eğer barda unuttuysam oraya gitmem gerekiyordu ama ilk önce aryadan adresi almam iyi olur çünkü adresi bilmiyorum. Banyoda işimi bitirip saçlarımı topladım aşağıya inerken kapının çalıyor olduğunu duydum ama bu saatte bize kimse gelmez tabi arya dışında diye düşünmüştüm ve hızlı adımlarla kapıyı açtım .
"Günaydın" dedi soğuk bir tonla adının savaş olduğu yeşil gözler.
"Gü-günaydın " dedim kekeleyerek.
"Dün gece telefonu arabamda unutmuşsun, lazım olabilir diye getirdim " dedi ama sesinde farklı bir ton vardı sanki alay eder gibi.
Elinden hızlı bir şekilde aldım telefonu " Teşekkür ederim. " dedim yüzüme zoraki bir tebessüm yerleştirerek.
Yeşil gözleri yorgun bakıyor olması tanıdık gelmişti , kendi gözlerimi andırıyor olması onunda kötü şeyler yaşadığını söylüyor zaten insan nasıl saklar ki gözlerinde ki yorgunluğu.
" Evine kadar telefonunu getirdim bence bir kahve hakediyorum " dedi
Normalde asla giremezdi , bana bisey yapacağı için değil sadece bilmiyorum ilk defa babamdan başka bir erkeğin gireceği içindir neyse. telefonumu getirdiği içinde hayır diyemedim .
"Aa sey tabi " dedim ve içeri girmesi için kapıyı tamamen açtım. Yanımdan geçerken kokusu doldu burnuma o anlık gözlerimi kapatma hissi geldi bu sanki senelerdir bende eksik olan huzurun kokusu gibiydi. Saçmalama beste kendine gel diyerek kapıyı kapattim ve oturması için salonu gösterdim.
"Ben ozaman kahve yapıyım " dedim sakin bir sesle oda şaşırmış olmalı dünkü sinirli halimden sonra.
Zaten mutfakla salon birleşikti ve arada bana attığı tuhaf bakışları üzerimde hissettim. Birşey yaparken insanların bana bakıyor olması her zaman rahatsız etmiştir beni ve şuanda onu yaşıyorum.
Kahveleri alarak salona geçtim , kahve bardağını ona verirken gozlerime bakıyor olması tuhaftı ve elini elime değdirmemek için özel çaba sarfettiğimden dolayı olmalı yüzünde tebessüm vardı.
Onun karşısındaki tekli koltuğa oturdum ve onu izlemeye başladım tabi oda evi.
" Şirin bir eviniz var" dedi sesi beğenmiş gibiydi .
"Öyledir ." dedim evi beğenmiyor değildim ama içinde yaşadığım olaylar yüzünden çok sevdiğim bir evde değildi.
"Ailen nerede " dedi gözleri umursamaz bakıyor olsada sesinde merak duygusu vardı.
"Annem öldü ve babam da çalışıyordur, bilmiyorum ."dedim omzumu silkerek "niye öldü" dedi elindeki kahveyi biraz ilerideki sehpaya koyarak.
" Seni ilgilendirmez " dedim soğuk bir sesle . Tanımadığım birine benim için özel bir şeyi niye anlatayım ki.
