ﮐﺎﺭﻭﺍﻥ ﺑﻪ ﮐﺮﺑﻼ ﺭﺳﯿﺪ. ﺷﺘﺮﻫﺎ ﺯﺍﻧﻮ ﺯﺩﻧﺪ ﻭ ﺑﺎﺭﻫﺎﯾﺸﺎﻥ ﺭﺍ ﺧﺎﻟﯽ ﮐﺮﺩﻧﺪ. ﺑﭽﻪ ﻫﺎ ﺍﺯ ﺭﻭﯼ ﺷﺘﺮ ﻫﺎ ﻭ ﺍﺳﺒﻬﺎ ﭘﯿﺎﺩﻩ ﺷﺪﻧﺪ. ﺑﺰﺭﮔﺘﺮﻫﺎ ﺧﯿﻤﻪ ﻫﺎ ﺭﺍ ﺑﺮﭘﺎ ﮐﺮﺩﻧﺪ. ﺑﭽﻪ ﻫﺎ ﺧﯿﻠﯽ ﺧﻮﺷﺤﺎﻝ ﺷﺪﻧﺪ. ﺍﻣﺸﺐ ﻣﯽ ﺗﻮﺍﻧﺴﺘﻨﺪ ﺗﻮﯼ ﺧﺎﻧﻪ ﻫﺎﯼ ﭼﺎﺩﺭﯼ ﺑﺨﻮﺍﺑﻨﺪ.
ﺁﻥ ﻃﺮﻑ ﺗﺮ ﯾﮏ ﺭﻭﺩﺧﺎﻧﻪ ﯼ ﭘﺮ ﺍﺯ ﺁﺏ ﺑﻮﺩ. ﺑﭽﻪ ﻫﺎ ﻋﺎﺷﻖ ﺁﺏ ﺑﻮﺩﻧﺪ. ﺑﭽﻪ ﻫﺎ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ ﻣﺜﻞ ﺑﺰﺭﮔﺘﺮ ﻫﺎ ﻣﺸﮑﻬﺎﯾﺸﺎﻥ ﺭﺍ ﭘﺮ ﺍﺯ ﺁﺏ ﮐﻨﻨﺪ. ﻣﺸﮑﻬﺎ ﺍﺯ ﺭﻭﺩ ﻓﺮﺍﺕ ﭘﺮ ﺍﺯ ﺁﺏ ﺷﺪﻧﺪ. ﺑﭽﻪ ﻫﺎ ﺩﺭ ﺩﺷﺘﯽ ﺑﺰﺭﮒ ﺩﺭ ﮐﻨﺎﺭ ﺭﻭﺩﺧﺎﻧﻪ ﻓﺮﺍﺕ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﺑﺎﺯﯼ ﺷﺪﻧﺪ. ﮐﺮﺑﻼ ﺯﯾﺒﺎ ﻭ ﭘﺮ ﺍﺯ ﻫﯿﺎﻫﻮ ﺷﺪ. ﺍﻣﺎ ﺁﻥ ﻃﺮﻑ ﺗﺮ...
ﺁﻥ ﻃﺮﻑ ﺗﺮ ﺳﭙﺎﻫﯽ ﺑﺰﺭﮒ ﺭﻭﺑﺮﻭﯼ ﺍﻣﺎﻡ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮﺩ. ﺳﭙﺎﻫﯽ ﮐﻪ ﻫﯿﭻ ﮐﺪﺍﻡ ﺍﺯ ﺁﺩﻣﻬﺎﯾﺶ ﺧﻮﺏ ﻧﺒﻮﺩﻧﺪ. ﺳﭙﺎﻫﯽ ﮐﻪ ﭘﺮ ﺍﺯ ﻣﺮﺩﻫﺎﯼ ﺑﺪﺟﻨﺲ ﻭ ﻋﺼﺒﺎﻧﯽ ﺑﻮﺩ. ﺍﻣﺎ ﺍﻣﺎﻡ ﺣﺴﯿﻦ ﻋﻠﯿﻪ ﺍﻟﺴﻼﻡ ﺍﺯ ﻫﯿﭻ ﮐﺲ ﻧﻤﯽ ﺗﺮﺳﯿﺪ. ﺍﻭ ﻗﻮﯾﺘﺮﯾﻦ ﻭ ﺷﺠﺎﻋﺘﺮﯾﻦ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺭﻭﯼ ﺯﻣﯿﻦ ﺑﻮﺩ. ﺑﭽﻪ ﻫﺎ ﻧﺰﺩﯾﮏ ﺍﻣﺎﻡ ﺣﺴﯿﻦ ﻋﻠﯿﻪ ﺍﻟﺴﻼﻡ ﺑﺎﺯﯼ ﻣﯽ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺍﻣﺎﻡ ﻣﻮﺍﻇﺐ ﺑﭽﻪ ﻫﺎ ﺑﻮﺩ. ﺗﺎ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﺑﺎﻻﺧﺮﻩ ﺭﻭﺯ ﺩﻫﻢ ﻣﺤﺮﻡ ﺭﺳﯿﺪ.
ﺭﻭﺯ ﺩﻫﻢ ﻣﺤﺮﻡ ﺍﻣﺎﻡ ﺣﺴﯿﻦ ﻋﻠﯿﻪ ﺍﻟﺴﻼﻡ ﺍﺯ ﺑﭽﻪ ﻫﺎ ﺧﺪﺍﺣﺎﻓﻈﯽ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺑﻪ ﺟﺒﻬﻪ ﯼ ﺟﻨﮓ ﺭﻓﺖ. ﺍﻣﺎﻡ ﺣﺴﯿﻦ ﺑﺎ ﺷﺠﺎﻋﺖ ﻭ ﺑﺎ ﻗﺪﺭﺕ ﺯﯾﺎﺩﯼ ﺑﺎ ﺁﻥ ﺳﭙﺎﻩ ﺑﺪﺟﻨﺲ ﺟﻨﮕﯿﺪ. ﺧﯿﻠﯽ ﺍﺯ ﺩﺷﻤﻨﺎﻥ ﺳﻨﮕﺪﻟﺶ ﺭﺍ ﮐﺸﺖ. ﺍﻣﺎ ﺩﺷﻤﻨﺎﻥ ﺍﻣﺎﻡ ﺧﯿﻠﯽ ﺧﯿﻠﯽ ﺯﯾﺎﺩ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺑﺎﻻﺧﺮﻩ ﺍﻣﺎﻡ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﺭﺳﺎﻧﺪﻧﺪ.
ﺑﭽﻪ ﻫﺎ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺍﻣﺎﻡ ﺣﺴﯿﻦ ﺧﯿﻠﯽ ﻧﺎﺭﺍﺣﺘﯽ ﻭ ﺳﺨﺘﯽ ﺗﺤﻤﻞ ﮐﺮﺩﻧﺪ. ﺍﻣﺎ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺑﭽﻪ ﻫﺎﯼ ﺧﻮﺏ ﻭ ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﯽ ﺑﺎﻗﯽ ﻣﺎﻧﺪﻧﺪ.
YOU ARE READING
داستان ها
Randomتقدیم به همه پارسی زبانان داستان های طنز کودکانه جالب ماجرا جویی سرکاری معمایی comment vote follow پلیز...
