BULOY (sequel)- Endless Love (lesbian story) On Going

Chapter 1 - the pain

Mina, mahal ko...

Hihintayin kita sa kabilang buhay. Sa ngayon, magpatuloy ka, hndi siguro ako kasing tapang mo, para harapin ang buhay na wala ang minamahal mo, patawarin mo ako. Mahal na mahal kita, hanggang huling hininga ko ikaw ang binabanggit ng puso ko.

Balik mo na ung pagkamadaldal mo ha. Iloveyou, and move on.

Love, ken.

Mina's pov

Mula nang mamatay si ken ay binabasa ko ang huling sulat na iniwan nya saken, sobrang saket.

"ang daya daya mo, bakit hindi mo man lang ako sinama? Bakit di mo na lang ako pinaglaban? Bakit mo ko iniwan? Gumaganti ka ba dahil iniwan kita? Sana sinabi mo na lang para nagstay na lang ako, sana naghintay ka pa ng isang buong araw, para nalaman mong ipaglalaban kita." sabi ko sa picture ni ken. Duon ay panay agos ng mga luha na wlang katapusan "ken, mahal ko, sana hinintay mo ako, sana di ka basta nagdisisyon, ken, mahal na mahal kita.. Hintayin mo ko, alam ko hihintayin mo ako, mahal ko."

Flashback.,

"mina" tawag sakin ni liza

"oh, kamusta na? Balita ko nanggaling dito ang labidabs mo." sabi ko ng pagkukunwaring nakangiti.

"alam kong mahal nyo ang isa't isa" bakas ang lungkot sa mga mata nito.

"ate liza..." dun ay naging seryoso na ang aura ko.

"listen mina, naririnig ko ang mga kwento mo, kung paano kayo magmahalan, naalala ko na ang lahat, patawad mina, patawarin mo ang ate mo dhil naging hadlang ako sa kaligayahan mo, ipaglaban mo kung anung meron kayo, dhl tama si buloy kailangan kong ipagpatuloy kung anu man buhay meron ako, alam ko kung gaano ka nya kamahal, dhl ni ang magkunwaring mahal nya ako ay di nya mgawa wag ka lang masaktan. Pero okay na ko, nakikiusap ako wg mo syang iwan, gaya ng gnawa ko nuon, mina, my little sister, go, fight for her" paliwanag niya. Niyakap ko sya.

"salamat ate, salamat." naiiyak kong sabi.

End of flashback.

Pero kinabukasan ay wla na pala ang babalikan ko isa na lang pala syang ala-ala.. Umiyak ako ng umiyak hangang sa makatulog ako.

Kinabukasan..

"ma, alis na po ako." paalam ko sa mama ko dhil papasok na ako sa school. Umuwi na ako sa magulang ko dhl magaling nanaman si ate liza.

"anak, di ka ba muna kakaen, ang payat mo na, mugto nanaman ang mga mata mo." araw araw na ata yan sinasabi ni mama.

"hindi na po ma, may dadaanan pa ako." sabi ko dito at umalis na.

Nagpunta ako sa puntod ni ken. Nagdasal ako para sa kaligtasan nya sa paglalakbay nya, kung san man sya papunta.

"oh mahal may nauna nanaman saken, may flowers ka nanamang natanggap. Dami tlagang nagmamahal sayo. Dati ikaw ang nagbibigay saken ng flowers ngayon ako na at hndi lang ako, oh pano, papasok na ko ha. I love you mahal." sabi ko sa puntod nito at umalis na. D ko pa din mapigilang umiyak twing galing dito. Haay..

Twing papasok ako nakikita ko ang building na ginawa ng business ni ken, dito sa university of nursing tumamtambay ako s may park ng school habang nakatitig sa building na to. Para na kong buhay na patay, lahat nalang ng lugar may ala ala sya. Masaket. Napakasaket. Nagsimula nanaman tumulo ang luha ko kasabay ang ihip ng hangin. "kendra..." bulong ko.

My Immortal

I'm so tired of being here
Suppressed by all my childish fears
And if you have to leave
I wish that you would just leave
'Cause your presence still lingers here
And it won't leave me alone

These wounds won't seem to heal
This pain is just too real
There's just too much that time cannot erase

When you cried I'd wipe away all of your tears
When you'd scream I'd fight away all of your fears
And I held your hand through all of these years
But you still have all of me

You used to captivate me by your resonating light
Now I'm bound by the life you left behind
Your face it haunts my once pleasant dreams
Your voice it chased away all the sanity in me

These wounds won't seem to heal
This pain is just too real
There's just too much that time cannot erase

I've tried so hard to tell myself that you're gone
But though you're still with me
I've been alone all along ...

Kendra's pov

Ganito pala ang pakiramdam kapag walang magawa, kapag umiiyak ka mahal kong mina ni ang punasan ang luha mo di ko magawa, akala ko kung mamamatay ako mawawala nang lahat ang saket, pero mas masakit na nkikita kitang walang buhay, gusto man kitang yakapin pero hndi ko alam kung paano. Dito lang ako sa tabi mo mahal ko. Hanggang mahanap mong muli ang buhay na dapat mayron ka...

***************************
»»»medyo nainspire lang ako ngaun sa life and death :-) keep on reading.. :-)