-YALNIZLIK MELANKOLİSİ-

Bir Dünyada Bir Dünyayı Yaşıyoruz.

Hepimiz bir yerlere yetişme telaşında değil miyiz? Bir şeyleri kaçırma korkusu ensemizi ürpertmiyor mu? En önemli işlerimizi alalacele yapan biz değil miyiz?
Aşklarımız da acele bizim. Bir yere gidecekmişçesine, kaçacakmışçasına, korkarcasına. Öyle deli severiz. Öyle deli yüreklerimiz. "Her şeyin delisi makbuldür."der bir şair. Haklı. Sevginin delisi, aşkın , kalbin delisi; kalemin delisi makbul.
Acıların en derinini en delisini yaşarız yine. Bu aceleci bu denli deli seven yürek en deli acılar eşliğinde kaybolurcasına kimsesizleşir; buğulurcasına. Hislerin bu kadar yoğun yaşanmasına kim dayanır ki? Hangi yürek, hangi insan evladı göz yumar acıya, acısına?
Derin nefesler kurtuluştur aslında. Neyden kaçtığının, neyden bu kadar korktuğunun önemi yok. Acılar da iç çekişlerde aynı. Hatta gözyaşlarıda aynı. Sevgimizde. Aceleci aşklarımızda. Hissizleştiğimizde de aynıyız aslında. Her insan ayrı bir dünyaymış(!). Peh. Gülerim bu işe. Hepimiz tek bir dünyada tek bir dünyayı yaşıyoruz. Biz hepimiz aynı severiz. Aynı renk toprağın altına gideriz aynı kefenlerle. Kalplerimiz aynı bizim. Acılarımız. Gözyaşlarımız....