Mutluyum öylece biz kentinde. Yaşıyorum sanki seni. Bana her baktığında coşan kalbim dur durak bilmezken tebessümlerini yaşıyorum. Sensizliği deüşünemiyorum bile. Sen yokken gülücüklerine sığınıyorum her zaman. Bu kocaman tiyatroda sadece sen ve ben varız sanki. Leyla ile Mecnun'uz, Kerem ile Aslı'yız, Ferhat ile Şirin'iz sanki. Ama sonu mutlu biten tek hikaye biziz. Ne ilahi aşkı bulan Mecnun'sun sen, ne de aşkından ölen Leyla'yım ben. Mutluyuz öylece biz kentinde. Gülüyoruz her şeye sebepsizce. En büyük sebepsizliğim senken, gülüyorum öylece biz kentinde...
Canım arkadaşım Ebrar'a sevgilerle... :))
ŞİMDİ OKUDUĞUN
-YALNIZLIK MELANKOLİSİ-
No FicciónYalnızlık içimize yerleşmiş gibi. ağlamaklı bakıyor. Ne yapmalı şimdi? Sevmeli mi yalnızlığı? Kimseyi sevemezken?
