Dört duvar arasında kısılıp kalmış bir şehirde yaşıyorum ben. Sessizlik çökmüş etrafa. Odanın içinde bekliyorum. Kimi? Bu saatten sonra kimi bekliyorum öylece? Bu saatten sonra kim dönecek geriye? Kim sarabilir saatleri? Kim tekrar yaşatabilir başından geçenleri sana? Seni, senden çok kim sevebilir? Kendinden başka yalnızlığını paylaşabileceğin kimin var? Kimin sessiz çığlıkları yankılanıyor sokakta? Yürüyen o adam kim? Ne yaşamış acaba? O kadar ağır yürüyor ki. O kadın kim peki? Oğlu mu terk etmiş onu? Karşı apartmandaki üniversiteli kız kim? Annesine mi bakmak zorunda? İnsanlar yaşıyor, yaşadığını farketmeden. Akıyor zaman, olanlara inat. Küs şimdi bülbül güle, aşka inat. Konuşmuyor ay, gülümsemiyor yıldızlar. Geceye inat...
Dört duvar arasında kısılıp kalmış bir şehirde yaşıyorum ben. Etraftakiler kim? Bilmiyorum. Yaşıyorum, hayata inat. Geçiyor zaman, bana inat. Ve ben öylece yalnızım bu şehirde, Dört Duvara İnat!...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
-YALNIZLIK MELANKOLİSİ-
No FicciónYalnızlık içimize yerleşmiş gibi. ağlamaklı bakıyor. Ne yapmalı şimdi? Sevmeli mi yalnızlığı? Kimseyi sevemezken?
