Ne söyleyim şimdi ben ...
Cumartesi geceleri benim şehrimde ağıtlar yükseliyor desem...
Senin şehrinde şehvet...
Ben kulaklarımı tıkamış yatağımda cenin pozsiyonunda iken...
Ne söyleyeyim şimdi ben..
Hangi söz teselli eder beni, hangi şarkı ya da hangi yabancı ten...
Aldatmak adına kendimi vursam sokaklara...
Bilmediğim adreslerde sabahlasam...
Acımı acıyla söküp alsam...
Gecenin en orospu zamanında meze yapsam kendimi...
Anmasam adını, anımsamasam seni...
Cumartesi gecesini hatırlatmasa Pazar sabahı...
Sevişmese kimse hafta sonları...
Işıklar yanmasa gece yarısı...
Yalnızlığımı yüzüme vurmasa dedemden kalma köstekli saatin sesi...
Tanrı onun sevişmelerine ortaklık etmeseydi cumartesi geceleri...
Susmak mecburiyetinde bırakmasaydı kader beni...
Sunmasaydı ona başka bir yarin anahtarını...
Asmasaydı beni iki şehrin arasındaki zaman farkına...
Gitmeseydi...
Gitmeseydim...
Sevişmeseydi...
Ve ben ölmeseydim...
Söyleyin , kime ne deyim şimdi ben ...

ŞİMDİ OKUDUĞUN
Esmer Yokluk
PoetryBir erkeğin bir başka erkeğe bu kadar tutkulu , bu kadar başıboş , bu kadar vurdumduymaz bağlanacağını bilmezdim . Varlığıyla ama daha çok yokluğuyla kendine methiyeler yazdıran esmer güzel . Tüm cümlelerim sana çıkıyor şimdi ve sen dışında herkes s...