Abim

[A-2]

Atakan..( 3 hafta sonra..)

Esirgeme Kurumu'nda bize çok güzel şeyler söyleyen bir teyze vardı. Adı Melek'ti ve bize hep Allah'ı anlatır, ailemiz olmadığı için isyan etmememiz gerektiğini söylerdi.Bir gün söylediği söz fazlaca kafamı karıştırmış ve ne söylediğini anlamamıştım.Fakat yıllar sonra ne demek istediğini anlayabilmiştim.

"Allah bu hayatta kaybettiğiniz her şey için ilerde size çok daha değerli bir şey veririr. Sizin yapmanız gereken tek şey Allah'a dua edip , ona sığınmaktır.Allah size ödülünüzü er ya da geç verir.Önemli olan ona lâyık bir kul olmaktır."

O gün anlamadığım bu sözü bugünlerde daha iyi anlıyorum. Allah bana Efsa'yı vermişti.
Öz kardeşim olmasa bile onun abisiydim ve o da bende bu durumdan memnunduk.Anne babamı ikinci kez kaybetmek çok kötü bir şey, ama ilk kaybedişimde yanında kimse olmayan benim artık bir kardeşim vardı. Onu her şeyimle koruyucağıma Efsa ilk doğduğunda babama yemin etmiştim. Gülerek saçlarımı karıştırıp

"Ben yokken sen olucaksın Atakan. Onu koruyacağına eminim.Güvenimi boşa çıkartma oğlum."

O günün üzerinden 20 yıl geçse bile babamın duruşunu, ses tonunu her şeyiyle hatırlıyordum.Efsa doğduktan sonra bana olan tavırları hiç değişmemişti ne onun ne annemin.Hep banada öz oglut gibi davranmışlardı.

Gözlerini kırpıştıştırarak uyanan Efsa'ya baktım.Güzel ve iyiydi.Onun gibi bi kardeşim olduğu için şanslıydım.Bu ailede herkes beni kabullenmişken dayımın beni kabullenmemesine sinir oluyordum.İlk geldiğim günden beri böyleydi. Ne nedenini biliyordum ne de amacını..

Efsa uyandıktan sonra bana sarıldı.Anne babamız aklına gelmişti sanırım. Onu en iyi ben anlardım.Birbirimiz için açık bi kitap gibiydik. Küçük bi mimiğimizden bile ne hissettiğimizi anlardık çünkü..

Efsa..

"O da seni bırakacak.Gerçekten hep seninle mi olacak sanıyosun ? Onun hiç gitmeyeceğini mi düşünüyosun ? Herkes bir gün gider Efsa, ve sen yalnız kalırsın ! "

Zihminde durmadan konuşan seslerden bıkmıştım.Hep aynı şeyleri söylüyorlar Atakan'ın gideceğini anlatıyorlardı.Bir anda uyanınca bunun bir rüya olduğunu anladım. Ama zaten mantıklı bi insan şunu düşünür; Hangi insanın gerçek hayatında izlediği korku filmlerindeki kötü karakterler birleşir ve hep aynı şeyleri söyler ki ?

Bi hayal edinin minyonlardan biri geliyor ve sana "Atakan seni bırakacak diyor." Evet minyonlardan korkuyorum kabul. Film korku filmi bile değil ama sarı küçük ve akıllı olan minyonlardan korkuyorum. Evet, biraz değişiyim.

Gözümü açtıktan sonra karşımda yatan abimi görünce hemen sarıldım. Yanımda ve benimle olduğunu bilmek bana güç veriyordu.

Aslında eskiden gelen bir yalnızlık korkum vardı. Deniz..16 yaşındayken ilk sevgilimin beni bırakıp sevmediğim ve iyi anlaşamadığım kızlardan olan Belit'le çıkmaya başladığından beri böyleyim işte. Bana çok güven veren, hep seven , güldüren bi insanın hayatınızdan hiç bir şey olmamış gibi çıkması sinir bozucuydu.

İlk öpücüğüm, ilk sevgilim, abimden ve babamdan sonra güvendiğim ilk erkek..

En değer verdiğim ilklerimi ona vermişken o bunla yetinemedi.

Onun gidişinin en büyük acım olduğunu düşünmek ne aptallıkmış..
Aşk acısı anne baba acısının yanında küçücük bir üzüntüymüş..
Anne baba acısına her ne kadar zorla dayansamda abimin acısına dayanamayacağımı biliyorum.

Ailemden daha çok yanımdaydı annemler iş seyahati, parti, toplantı, kokteyl, davet ve bunun gibi şeylerle bizden biraz daha uzakta durmuşlardı.Ama bize hep destek verdiler , her konuda normal bi baba şöyle der "Bakın çocuklar biri size kötü bir şey söyleyince gidin ve öğretmene söyleyin öğretmenle çözemesseniz gelin bana veya annenize söyleyin."

Benim babam " Size biri kötü bişi söylerse direk gidin dalın. Efsa sen tek başıma yapamam dersen abine söyle o halleder. "

Bu mantıklı bi örnek mi bilmiyorum ama babam böyleydi annemde hep ona arka çıkardı. Sınavlara girerken babam annem hep bizim basaracağımızı söyler yüreklendirirdi.

Ailece seyahatlere çıkardık.Ama bi sorunum olsa abime giderdim.O da bana..

Abimden ayrılarak ona baktım.
"Artık n'olucak Atakan ? Şirket var..Anlaşmalar..Dün dayıma her ne kadar kızsakta bi yerde haklı..Ama ben şirketin başına senin geçmeni istiyorum. Bem beceremem biliyosun..Arada gelirim şirkette küçük bi odam olur..Ne dersin ? "

"Bunları düşünmek için erken güzelim. Ayrıca şirketin işlerini en iyi şekilde halledeceğini de biliyorum.Ve dayım haklı galiba.Ben sizin kanınızdan bile değilim. Her şeyin başına senin geçmen en mantıklısı.."

Hem bunları sonra konuşalım de hem şimdi konuş hem sinirimi boz demi abi ?

"Senin soyadın ne !?"
"Akpınar."
"Kimin abisisin !?"
"Efsa Akpınar."
"Anne babanın adı ne !?"
"Celal-Candan Akpınar."
"O halde başka bir şey duymak istemiyorum Atakan. Bu malda en az benim kadar hakkın var ve en onları benden daha çok çektin.O yüzden bu konuyu bir daha açma."

"Ama Ef-." cümlesini tamamlamasına izin vermeden parmaklarımı dudaklarına koydum.
Sesimi tehtidhar bir şekilde çıkararak "Atakan."dediğimde başını sallayınca onu öptüm.

"Hadi bakalım cüce. Kalkıyosun, kahvaltı ediyosun ve okula gidiyosun. Neredeyse 1 aydır okulu ektin.Hadi koş koş." diyerek eliyle kışkışlar gibi yaptı.

"Bana cüce diyene bak asıl sen kalk hadi hadii okula lay lay okulaaaa."

"Off bu okul denen şeyden nefret ediyorum.Bugün okula gelmiycem."

"Nutellalı krep yapsam ? "

"Beni nasıl ikna edeceğini biliyosun.10 krep ben yerim ! "

"Oha Atakan yavaş gel 10 krebi nasıl yicen ya ? "

".."

"Tamam abi , nası yiyeceğini anladım."

Yaptığım kreplere âdeta saldıran abime bakıp gülümsedim. O olmasa şuan yalnızdım. Tek başıma..

Krebleri yedikten sonra mutfağı toplamaya başladım. Annemlerin vefatından sonra misafirler oldukça fazla olduğu için çok çalışmışlardı ve bizde bi tatil yapsınlar diye düşündük Atakan'la..

"Başın sağolsun Efsa.." kafamı çevirip sesin geldiği yöne bakınca eski sevgilim Berke'yi gördüm.Ona sarılıp "Sağol Berke."dedim.

"İyi misin ? Yani kendini toparlayabildin mi ?"
"İyiyim Berke. Atakan sağolsun o olmasa yapamazdım."
"Bi şeye herhangi bi şey fark etmez ne zaman yardıma ihtiyaç duysan yanındayım." demesiyle tebessüm ettim.Her ne kadar ayrılmış olsak ta birbirimizi severdik.

Berke'nin yanından ayrıldıktan sonra sınıfa geçtim. Yerime oturup defterimi açtım ve dersi dinlemeye başladım.