Tehlikeli Aşk

2. BÖLÜM

2. BÖLÜM "Mira'dan Uzak Dur!"

Dudağımı ısırarak Kafe'nin kapısını açtım. Eylül, kollarını göğsüne bağlamış, boşluğa odaklanırken Atılay telefonu ile uğraşıyor, Defne sıkıntıdan masaya vurup ritim çıkarıyor, Alina telefonda konuşuyor, Umut'la Kerem ortalıklarda yok. Durum vahim, anlayacağınız..

Boğazımı temizleyerek gergin ortamı neşelendirmek amacıyla "Selam," dedim 'A' ları şarkı gibi söyleyip. Defne öldürecekmiş gibi öfkeli bakışlarını gönderirken, Eylül trip atmayı tercih etmişti. Her zaman arkamı toplayan Atılay bile ağzını dahi açmıyor, siz düşünün.

Defne, sonunda cehennem sessizliğini bozup, "Nerdeydin, nerede kaldın, bizi KİMLE ektin? Bir dakikan var." 

Yutkunarak her şeyi baştan sona anlattım. Herkes kahkaha atarken Atılay, ellerini göğsüne birleştirip boşluğa bakıp bir yere odaklandı. KISKANIYORDU!!! Atılay. Beni. O. Çocuktan. Kıskandı! Eski. Beni. Aldatan. Sevgilim. Beni. Kıskandı... Vay, be!

****

Gece sonunda acayip eğlenmiş, biraz sarhoş olmuştuk. Kendi kendime kahkaha atarken zili 4 defa bastım. Arya gözleri kızarık bir şekilde kapıyı açtı. "Bu sefer kesin ayrılacaklar..." dedi fısıldayarak.

Yaman Kaya'dan

Gözlerimi devirerek arabaya bindim ve sürmeye başladım. Çok geç kalmıştım, Aras bin ton soru soracaktı.. Arabayı sürmeye devam ederken birisinin önüme geçmesi ile ani fren yapmak zorunda aldım. Bu günde önüme geçen geçene. 

"Hayr ola?" dedim camı açıp. Öfkeli bakışlarla bana bakıyordu. "Kısa ve net olacağım. MİRA'DAN UZAK DUR!" 

Ecrin Yanar'dan

Gözlerini kapatmış, soğanı doğrayan anneme gözlerimi devirip "Ver anne, ya! Sen Mira hanımın odasını topla!" dedim omzunu ovarak. Onaylamaz şekilde kaşlarını kaldırdı. "Sedef hanım ve Faruk bey kavga ediyor, kızım.. Sende ortalıklarda görünme, otur yanıma olur mu canım? Hadi.." Başımını öne eğerek iki kez salladım ve resmen "Ben pahalıyım!" diye bağıran koltuklarına oturdum rahatsızca. Kendimize ait bir evimiz olsun istiyorum. Her gün milletin pahalı, annemle dokunursak kırılıp ödemek zorunda kalmaktan korkmamak istiyorum. Annemin tam "Geçecek canım!" dediğinde Arya hanım kızarık gözlerle mutfağa girip "Yeter artık! Yeter. Benim niye mutlu bir ailem yok?! Niye her gün kavga? NEDEN?!" diyerek bardakları kırmaya başladı. Hemen sonra Mira hanım telaşla içeri girip "Arya, Arya sakin olur musun?!" dedi elinden bardağı elinden almaya çalışırken.

"Bu ailenin ferdi olmaktan da... Sedef Kaya'nın kızı olmaktan da... Babamdan da..." dedi bir süre saymayı bıraktığım bardağı kırarken... 

****

"Arya hanımın siniri geçti ama.." dedim bardağın bir camını alıp. "Gitti güzelim bardaklar. Ben olsam atmaya kıyamam baksana bir cam parçası bizden daha pahalıdır!" dedim gözlerimi kısarken. Annem "Çok konuşma, kız.. Parmağını kesecen.. Hem şş." dedi elini dudaklarıma bastırıp annem. "Biri duyacak bana millete hesap mı sordurtçan hea?" Gözlerimi devirdim. Her zaman Arya ve Mira'nın tarafında zaten, Ecrin kim ki?!

Sinirle cam parçalarını toplamaya devam ettim...

Yaman Kaya'dan

Gözlerimi devirerek arabaya bindim ve sürmeye başladım. Çok geç kalmıştım, Aras bin ton soru soracaktı.. Arabayı sürmeye devam ederken birisinin önüme geçmesi ile ani fren yapmak zorunda aldım. Bu günde önüme geçen geçene.

"Hayr ola?" dedim camı açıp. Öfkeli bakışlarla bana bakıyordu. "Kısa ve net olacağım. MİRA'DAN UZAK DUR!" dedi ve tam çekip gidecekken "Dur lan?! Ne öyle, Amerikan filmi gibi, Mira'dan uzak dur'lar filan? Kimsin lan sen yüzüme söyle, p** kurusu!"

"Yakında öğrenirsin!" dedi son kez bakıp