İlizyon

Oyun

Uyandığımda gözlerim buğulu görüyordu.Ancak belli belirsiz görünen keremi görebiliyordum.Gözüme ışık tutuyordu.Arkada gördüğüm pembeli kızın hemşire olduğunu anladım.Canım sevgilim beni görmek için doktor taklidi yapıyor... Sol tarafa dönünce Nihali görebiliyordum.Bir kağıda bir şeyler yazıyordu.Sıcak gülümsemeyle "ben iyiyim Kerem" dedim.5 saniyelik Nihalle göz göze gelişinden sonra tekrar bana döndü."Gökçe şu anda hastanedesin biraz dinlenmeye çalış" "Hayır ben iyiyim eve gidelim hem annemler merak eder" diyerek kalkmaya yeltendim
"Gökçe.." Diyerek eliyle durdu beni.Ne olduğunu anlamadan Kereme bakıyordum."Bir gün hastanede kalman iyi olur" dedi.Gözlerim hemşireye kaymıştı.Pis yelloz sevgilime gözlerini dikmişti.Nihale dönüp "Nihal sen annemlere haber ver o zaman bende biraz sevgilimle yanlız kalıyım" diyerek hemşireye döndüm.Kız şaşkın bakışlarla bir bana bir Kereme bakıyordu.Kerem kıza dönüp başını salladı ve kapıyı kapatıp gitti.Kereme gülümseyerek "artık doktor taklidi yapmana gerek yok sevgilim" dedim.Kafasında birşeyleri ölçüp tartıyor gibi göründü en sonunda en tatlı gülümsemesiyle "Tabii sevgilim" dedi. "Nasıl istersen"

----1 saat sonra Keremin ağzından----

Gökçe sonunda uyuyakalmıştı sessizce kapısını kapatıp Nihale döndüm tek kaşını kaldırmış kollarını birbirine bağlamış bana bakıyordu."Neler dönüyor?"
"Bilmiyorum ama şu an acilen ameliyata girmem gerek sen hastanın yanında dur ve olduğunu sandığı kişi ol" diyerek gitmiştim.Sanırım.. Sanırım Gökçe beni sevgilisi Nihali de dostu sanıyordu.Eğer böyleyse iyileştikten sonra ona gerçekleri söylemek zorunda kalacaktım.Küçük bir kızın kalbiyle oynamak istemiyordum.

----Bu sırada Nihalin ağzından----
"Hayır Gökçe aileni görmeye gidemezsin"
"Ya kızım manyak mısın annemi bilmiyomuş gibi konuşma" diyerek itmeye çalıştı beni.Keremin dediklerini hatırladım olduğunu sandığı gibi ol?
Tamam bu kız burdan çıkmaması için arkadaşı gibi davranmam gerekiyosa mecbur öyle olucaktım. "Biliyorum da zaten Kerem haber verdi şey teyzeye sen merak etme"
"Ney teyzeye" diyerek şaşırmıştı.harika ne diyecektim şimdi ?
"Of gökçe zaten sen bayılınca korktum aklım gitti doktoru.. Yanii keremi duydun doktor 1 gün kalsın demiş" diyerek düzeltmeye çalıştım.Annesinin adını unutmama üzüldüğü belliydi oflayarak geri yattı bu sırada yüzünü buruşturmayı ihmaş etmedi. Endişeli bir şekilde "Ağrın mı var ?" diyerek yanına gittim."Başım dönüyor birazda kulaklarım uğulduyor" dedi."Bu ara da doktorla konuşmak istiyorum benim için hemşireye söyler misin?" Sıçtık diye geçirdim içimden.Gökçe keremin doktor olduğunu bilmiyordu.Başka doktora da söyleyemezdik aksi takdird hastayla oyun oynadığımızı düşünüp bizi şikayet ederdi. "Nihaaal ?" Endişeyle "hı?" Diyebildim sadece.Herşey öyle karışıktı ki bu kız bizi ailesinden biri sanıyordu ama her an birinin ağzından çıkan tek kelime gerçeği anlamasını sağlayabilirdi. "Ya sizin neyiniz var ? Hem diğer kızlar nerde aşk olsun yani bi yanıma gelmediler" diyerek doğrudan yüzüme bakıyordu.İkinci kez sıçış. Diğer kızlar kim ya ? Yanında kalan herhangi bir hastadan kontrole gelen herhangi bir hemşireden misafirden stajerden bahsediyor olabilirdi. "Tamam nihal ben anladım kanka saol hadi sende git yanlız kalmak istiyorum" dedi.Aslında onu anlıyordum.Yaşadığını sandığı ailesi aramıyordu arkadaşları onun için endişelenmiyordu ve 3 aydır komada olduğundan hiç haberi yoktu ki onun.Kendini boşlukta hissetmesi normaldi.Üzgün bir şekilde yanına gittim "Gökçe senin bayılmandan sonra  perişan olduk kızlarda gece senin başında bekledikleri için baya yorgundular bizde eve gönderdik geri gelecekler merak etme hepimiz seni seviyoruz" fena konuşma değildi sanki ?
Kapının aniden açılıp "Nihal hanım ameliyattan çıkan özge çetinkaya uyandı da haber vermek istedim" ve tahmininiz gibi 3. Sıçış. Gökçenin şaşkın bakışlarını üstümde hissedebiliyordum. Ve maalesef bu sefer uydurabilecek herhangi bir yalanım yoktu.Oyun buraya kadardı...