Rosewood verandert niet

Meggie Fields

Ik zit samen met mijn moeders aan onze keuken tafel en ik zucht verdrietig. Ze kijken me allebei bezorgd aan.

"Lieverd, gaat alles goed?" vraagt mijn moeder Paige.

"Hoezo zou het niet goed gaan?" zeg ik terwijl ik speel met de pasta op mijn bord.

"Je lijkt down." zegt mijn moeder Emily bezorgd.

"Ik zag Taylor en Keenan bij het zwembad vandaag." zeg ik.

"Konden Taylor en jij het goed met elkaar vinden?" vraagt Emily.

"Helemaal niet. Ik weet zeker dat ze me haat." zeg ik met een zucht.

"Wie kan jou nou haten? Er is niks slechts aan je." zegt mijn moeder lachend.

"Ik heb een paar slechte dingen." zeg ik tegen Paige.

"Slechte? Je bent een echte cum laude leerling." herinnert Emily me.

"Ik weet nooit hoe ik me moet gedragen tegenover Keenan." geef ik verdrietig toe.

"Ik weet dat het moeilijk is, maar je moet mensen accepteren zoals ze zijn." zegt Emily serieus.

"Ik accepteer Keenan en ik vind hem echt een coole jongen. Ik weet gewoon nooit wat ik moet zeggen tegen hem." leg ik uit.

"Behandel hem zoals je je andere vrienden ook behandeld." zegt Paige glimlachend.

"Ik zal mijn best doen." verzeker ik mijn moeders.

"Hoe was zwemtraining vandaag?" vraagt Emily nieuwsgierig.

"Het was geweldig." lieg ik.

"Heb je zin in de grote wedstrijd?" vraagt Paige.

"Ik hoopte eigenlijk dat ik naar mijn voetbalwedstrijd kon gaan in plaats van de zwemwedstrijd." zeg ik voorzichtig.

"Je hebt je toegewijd aan je zwemteam." herinnert Emily me.

"Dat weet ik, maar ook aan mijn voetbalteam. Ik heb al veel te veel wedstrijden gemist, en de coach laat me niet spelen als ik niet wat vaker op kom dagen." vertel ik ze.

"Misschien moet je maar gewoon stoppen met voetbal, je hebt door voetbal niet genoeg tijd voor je zwemcarrière." zegt Emily.

"Carrière?" vraag ik verbaasd

"Ja, je moet beginnen met focussen." zegt Emily serieus.

"Ik zit in het vierde jaar van de middelbare school!"mompel ik.

"Je bent een talentvolle zwemster, en je moet proberen een paar college scouts aan te trekken." zegt Paige.

"Natuurlijk." zeg ik en ik forceer een glimlach.

"Ik heb cupcakes gemaakt als toetje." zegt Emily en ze geeft me een kus op mijn voorhoofd.

"Heel erg bedankt mam, maar vind je het erg als ik gelijk naar bed ga? Ik ben heel moe van de zwemtraining." zeg ik terwijl ik nep gaap.

"Natuurlijk, dat betekent gewoon meer cupcakes voor mij en Paige." plaagt Emily.

"Hou van jullie." zeg ik terwijl ik mijn moeders een knuffel geef.

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Ik lig op mijn bed en ik zucht gefrustreerd. Ik hoopte dat ik naar mijn voetbalwedstrijd kon gaan, in plaats van die stomme zwemwedstrijd. Ik probeer mijn moeders elke keer te vertellen hoe erg ik zwemmen haat, maar ik durf het elke keer niet. Ze hebben zoveel tijd en geld aan mijn zwemcarrière uitgegeven. Mijn moeders hebben allebei Olympisch goud gewonnen, dus de druk is erg hoog. Als ik zou stoppen met zwemmen, zouden de 2 mensen van wie ik het meest hou, zo ongelukkig zijn.