Lost Girl

Σε 5 λεπτα,το αεροπλανο θα ξεκινησει το ταξιδι του απο την Ιταλια για Αμερικη.Επιτελους,γυριζω σπιτι.Παρολο που η Ιταλια ειναι μια υπεροχη πολη,με ρομαντισμο και φινετσα,δεν συγκρινεται με την Καλιφορνια..Ειναι το σπιτι μου.Εκει μεγαλωσα,εκει σπουδασα,εκει βρηκα τον ανθρωπο της ζωης μου..Και ηρθε η ωρα,μετα απο μια δίμηνη συμβαση δουλειας που ειχα κανει για τα γραφεια της Ιταλικης κυβερνησης,να γυρισω στην αγκαλια του και να μη φυγω ποτε απο εκει.

???:''Μου λειπεις πολυ''
Εγω:''Και εμενα Κρις.Σε μερικες ωρες ομως,θα βρισκομαστε αγκαλια,μπροστα απο το τζακι,να χαζευουμε μαζι την υπεροχη θεα''του ειπα καθως εβαζα τα πραγματα μου στο ντουλαπακι,πανω απο το καθισμα μου.
Κρις:''Περιμενω δυο μηνες για αυτη τη στιγμη.''
Εγω:''Και εγω..Λιγες ωρες εμειναν και θα ειμαι κοντα σου αγαπη μου''
???:''Δεσποινης,θα σας παρακαλουσα να απενεργοποιησετε το κινητο σας και να δεσετε την ζωνη σας.Σε λιγοτερο απο 2 λεπτα,το αεροπλανο απογειωνεται''λεει ευγενικα μια αεροσυνοδος διακοπτωντας την συνομιλια μου με τον Κρις.
Εγω:''..Φυσικα''ειπα και της χαμογελασα
Εγω:''Αγαπη μου πρεπει να κλεισω γιατι σε λιγο ξεκιναμε''
Κρις:''Ενταξει αγαπη μου..Σε αγαπω πολυ''
Εγω:''..Και εγω''ειπα και εκλεισα το κινητο μου

Δενομαι στην θεση μου και η αεροσυνοδος ερχεται να ελεγξει αν εχουμε δεθει σωστα. Ο πιλοτος,ανακοινωνει απο τα μεγαφωνα πως η απογειωση του αεροπλανου ξεκινα..Αμερικη σου ερχομαι!

Ολα κυλουσαν ησυχα και ομαλα.Οι περισσοτεροι σχεδον κοιμονταν,ενω καποιοι αλλοι διαβαζαν και ελυναν σταυρολεξα..Εγω απο την αλλη,μη μπορωντας να κρυψω τον ενθουσιασμο μου κοιτουσα συνεχως εξω απο το παραθυρο τα υπεροχα τοπια που απλωνονταν μπροστα μου.

Τα χρωματα του ουρανου,επαιζαν παιχνιδια με τον ηλιο που σιγα-σιγα εσβηνε.Απο ψηλα,ολα φαινονται τοσο διαφορετικα και πανεμορφα.Ποσο μικροι ειμαστε εναντια της φυσης...Θεωρω πως ο ανθρωπος ειναι γελασμενος αν νομιζει πως την εχει κατακτησει..Εκεινη παντα θα τιμωρει εκεινους που την πληγωνουν ειτε αυτο εξαρταται απο μια μικρη βροχη,ειτε απο ενα τυφωνα,που ξεριζωνει τα παντα στο περασμα του.Παντα θα εκδικειτε...

Εχει περασει περιπου μια ωρα απο την αρχη της απογειωσης και ολα κυλουν γαληνια.Εχω παρει ενα βιβλιο και διαβαζω, οταν μια χαριτωμενη αεροσυνοδος μου προσφερει μια ζεστη σοκολατα.

Καθως παω να απλωσω τα χερια μου για να την κρατησω,το αεροπλανο κουνηθηκε και επεσε απο τα χερια της το ποτηρι

Εγω:''Τι γινεται?''ρωταω καπως αγχομενη
Α/ος:''..Μην ανησυχειτε,ολα ειναι υπο ελεγχο.Παραμεινετε στην θεση σας''ειπε και κατευθυνθηκε μπροστα,με τους υπολοιπους αεροσυνοδους.

Αμεσως,ολοι οι αεροσυνοδοι,τρεχουν για να καθησυχασουν τον κοσμο ο οποιος ηταν αναστατωμενος.

Χανουμε αποτομα υψος.Ο πιλοτος ενημερωνει απο τα μεγαφωνα να ηρεμησουν ολοι οι επιβατες και να παρουν απο τα μπροστινα καθισματα σωσιβια.

Μερικοι,ακολουθουν τις οδηγιες του,αλλα οι περισσοτεροι ειναι πολυ αναστατωμενοι για να συγκεντρωθουν και να εκτελεσουν σωστα τις οδηγιες.

Το αεροπλανο πεφτει..Επικρατει ενας πανικος και το μονο που θυμαμαι ειναι οι αμετρητες φωνες που ικετευαν τον Θεο να τους σωσει