Uyuşuk Şerif

5.Bölüm

Uzun bir aradan sonra tekrar merhaba arkadaşlar. Biliyorum yine bölüm yazmadım,yine aksattım. Çünkü;kitabı bırakmayı düşündüm. Emeğimin karşılığını almadığım için. İşte o sıralarda bir kız. Sürekli mesaj atıyor. 'Lütfen Uyuşuk HERİF'e devam et 'diye. Ben ne kadar anlatsamda istemediğimi o diretti diretti. Az önce yine attı mesaj. Ve bu son radde oldu. Bi özgüven geldi şimdi. Hadi dedim istiyorsa yaz bu işler böyle büyüyor diye ve şimdi yazıyorum. Bırakmıyorum da. Bana bu özgüveni yaşattığı için evet evet kesinlikle ona ithaf bu bölüm.
@WhoWinchester henüz tanışmamış olsak bile sen gerçekten çok iyi bir insansın. Bu bölüm sana. İyi okumalar... ❤️
•••••••
                 -Carl'ın Ağzından-
  Enseme doğru sinsice ilerleyen aylağın da işini bitirdikten sonra ön tarafımdaki aylakları umursamadan kapıyı örtmeye yeltendim. O sırada nöbetçi kulesinden sesler gelmeye başladı. Ah.. Allison uyanmıştı. Büyük ihtimalle beni görmüş ve bizimkilere işaret göndermeye çalışıyordu.
- Lanet olsun. dedim. Sinirle. Kapıyı kapattım ve topal halimle koşmaya başladım. Allison'un kafasına vurduktan sonra merdivenlerden inerken ayağım takılmıştı ve tüm merdiven boyunca yuvarlanmıştım.
Ağrıyan ayağımı umursamadan topal olarak koşmaya devam ettim.
  Koşarken bir yandan Allison'a 'Kes şunu!' dermiş gibi el kol yapıyordum ama durmuyordu. Ben koşmaya devam ederken beklenen oldu. Babamla Darly dışarıya çıktı nöbetçi kulesine doğru koşmaya başladılar.
- Lanet olsun. Lanet!!
•••••••
                 -Allison'un Ağzından-
  Demir duvarları yumruklamam sonuç vermişti. Rick ve Darly nöbetçi kulesine doğru koşuyordu. Ve bizim 'Aptal Carl'ımız da' öyle!
Rick ve Darly iyice yaklaştığında duvarı tekmelemeyi bıraktım.
D-Allison!
A-Darly.. Açın şu laneti!
D-Kilitli burası. Nerede bu s*ktiğim anahtar?!
R-Darly sakin ol. Çekil kenara.
A-Anahtar Carl'da!
R-Ne diyorsun se...
C-Baba çekil...
••••••• 
                   -Yazarın Ağzından-
  Hapishaneye geri döndüklerinde Carl Rick'ten bir sürü azar işitmişti. Ayağını ise her zamanki gibi burkmuştu.He bir de Darly'nin Carl'a bir sürü bağırmasını da unutmayalım.
•••••••
  Allison ise  hapishaneye geri döndüklerinde Carl'ın yüzüne bile bakmadan  hücresine gitti. Ranzanın üst katına çıktı ve kafasını yastığına gömdü.
••••••••
                -Carl'ın Ağzından-
Olan olaylardan ve babamla Darly'nin bana bağırmalarından sonra bahçe nöbetini ikisi devraldı ve beni de hücreye kilitlediler. KİLİTLEDİLER!
-Allison! diye bağırdım kısık sesle.
Sinirle silah kemerimi masaya koydum ve yatağıma çıktım. Yatağın başlığına da şapkamı astım ve gözlerimi kapadım.
•••••••
  Uyandığımda her tarafım ağrıyordu. Kalkmak istemiyordum ama istemsiz bir biçimde acıkmıştım. Yerimden güçlükle doğruldum. Yatağın başlığına astığım şapkamı başıma geçirdim ve yataktan atladım. Babam yoktu. Ve masanın üzerine bıraktığım silah kemerimde öyle. Umursamadan kapıya doğru gittim. İttim. Açıktı.
-Bi zahmet.
Ortak alana doğru yöneldim. Sesler geliyordu ve etraf hiç olmadığı kadar aydınlıktı. Ortak alana doğru gittikçe sesler artıyordu.
-Rick tatlım. Carl'ı uyandırır mısın?
-Tamamdır.
Bu da neydi şimdi? Kim babama 'tatlım' diyordu?! Adımlarımı hızlandırdım. O sırada babam da bana doğru geliyordu. Neşeli gözüküyordu. Fazlasıyla.
-Bende seni uyandırmaya geliyordum.
-İçeride kim var? Kimle konuşuyordun?!
-Carl kendine gel! Bağırma.
-Kim sana 'Tatlım' dedi?!
Babam bana aldırış etmeden ortak alana doğru gitmeye başlamıştı bile. Hemen peşinden gittim.
Geldiğimde..
Yutkundum.
-Baba?
-Bebeğim ne çabuk uyandın sen? Gel otur hadi yumurtan soğuyor.
-An.. Anne?
Bana döndüğünde dizlerimin bağı çözülmüştü. An-annem! Karşımdaydı.
-Anne!
Gözyaşlarıma engel olamamıştım. Koşarak gittim ve sarıldım. Nasıl olabilir diye bile düşünmeden gözlerimi kapattım ve kokusunu içime çektim...
Saçımı okşuyordu. Bana her zaman pamuktan bile yumuşak gelen o elleriyle.
  O sırada.. Elimde bir ıslaklık.. Gözlerimi açtım. Elime baktım. Kan! Korkuyla geriye çekildim. Annemin karnı kan içindeydi. Gözleri kapanmıştı. Benim elimde ise bir silah!
-Yap şunu!
Arkama döndüm babam.
-Aylağa dönüşmesine izin veremessin!
diye bağırıyordu bana.
Anneme baktım. Teni solgunlaşmıştı bile. Elimdeki silaha baktım bir de, ağlayarak doğrulttum kafasına..
-Ben.. Özür dil-dilerim anne!
Ve tetiği çektim!
••••••
                 -Allison'un Ağzından-
  Carl'ın 'Anne' diye bağırmasıyla yerimden hızla kalktım. Beth'de öyle. Darly ve Rick hariç herkes Carl'ın kaldığı hücreye doğru koşuyordu. Herkesin önüne geçtim ve hücrenin kapısını ittim. Kilitliydi.
-Carl! Kapıyı aç!
Parmaklıkların arasından onu çok net görebiliyordum. Yatakta çarşafı sıkmış bağırıyordu. Terlemişti.
Mi-Birisi Rick'lere haber versin.
G-Tamam. Ben gidiyorum.
Mi-Carl! Kendine gel. Biz buradayız. Sakin ol!
  Carl hiçbir şey duymuyor gibiydi. Titriyordu,terlemişti. Saçları suratına yapışmıştı. Adeta bir killers gibiydi.
R-Carl!!
Rick telaşla cebindeki anahtarı çıkardı ve kapıyı açtı. Kilitleme olayına bir anlam verememiştim. Kapı açıldığında koşarak içeriye girdim ve Carl'ın atağına çıkarak önüne gelen saçlarını elimle geriye attım. Vücudu buz gibiydi. Buz olmuş ellerinden tuttum ve onu aşağıya indirmeye çalıştım.
R-Bana uzat.
A-Tamam.
Carl'ın kollarını Rick'e doğru uzattım. Rick bir çırpıda Carl'ı aşağıya,kendi yatağına oturttu.
D-Birisi su getirsin! 
R-Hey Carl bana bak. Tamam mı? İşte böyle. Sakinleş. Biz buradayız.
O sırada Beth'in uzattığı suyu aldım ve Rick'e verdim.
C-A-annem bu-buradaydı...
  Kekeliyordu.
R-Şş.. Carl sakin ol ben buradayım tamam mı? Gel buraya. dedi ve Carl'ın başını omzuna yasladı.
A-Biz gidelim hadi. dedim.
Ve Darly'le beraber herkesi hücrelerine yolladık. Biz de öyle...
•••••••••
BÖLÜM SONU! Umarım güzel olmuştur. Bölüm hakkındaki görüşlerinizi yorumda belirtin lütfen. Votelerinizi de eksik etmeyinn.
Sevgilerle✌️