MY LİFE EUNJİ

-1-

Ben Eunji 18 yaşındayım. Busan'da yaşıyoruz. 13 yaşında bir erkek kardeşim var. Annem ve babam bizim iyi geleceğimiz için çok çalışıyorlar. Onlara destek olmak için okul çıkışları bir yerlerde part-time işte çalışıyorum. Okul birincisiyim. Bazen sabahlara kadar uyumuyorum. İyi bir Üniversite kazanıp kendimi bu hayattan kurtarmalıyım. Annem ve babam okumadığı için patronları için çalışıyor. Bunu bildiğim için çok çalışıp iyi yerlere gelmek istiyorum.

Sabah alarım sesim ile uyandım. Koşuşturarak üniformalarımı giyip saçlarımı topladım. Çantamı alarak içeriye geçtim.

" Günaydın " diyerek masaya oturup agzıma bir iki bişi tıkıştırıp masadan kalktım. Annem kızarak bağırdı.

" Eunji düzgünce kahvaltı yapsan kızım. "

" Hemen gitmeliyim yoksa geç kalacağım. Güle güle. " hızlıca evden çıktım. Bomi ile buluşup okula geçicektik. İlerde ki parkta beni bekliyordu. Kucaklaşıp okula doğru gülüşerek yürümeye başladık.

İlk derste iken sınıftakiler dersi kaynatıp iğrenç espiri yapıp gülerken kapı çaldı. Gelen nöbetçi ögrenciydi.

" Eunji müdür seni çağırıyor. "

Bomi ile gözgöze geldimizde ne olduğunu düşünerek nöbetçi ögrencinin peşine takıldım. Üstüme çeki düzen vererek kapıyı çaldım. " Gel" sesini duyduğumda içeri girdim.

" Efendim beni çağırmışsınız. " koltuğu gösterdiğinde oturdum dikkatimi vererek dinlemeye koyuldum.

" Biliyorsun Eunji bu okulda bizi iyi bir yere getirme sebebimiz sensin.Hayalin ne diye sorduğumuz da hep şunu söylüyordun. İyi bir gelecek. Başarın sayesinde Seul'da bir özel okulda burslu okuma şansı kazandın. "

Duyduğum şeyle yüzümde bir gülümseme oluştu. Teşekkür ederek odadan çıktım. Kapının önüne geldiğimde depinerek mutluğumu
kutladım. Sınıfa ise süpriz yapacaktım. Yüzümü asarak içeri girdim. Herkes pür dikkat bana bakıyordu.

Aglamaklı çıkan sesimle " Arkadaşlar... " diyerek korkuttuktan sonra gülücükle devam ettim. " Seul'da özel bir okulda burs kazandım " herkes mutlulukla bana sarıldı. Gözyaşlarımı tutamıyordum.

Okul çıkışı Bomi'den ayrılıp işe geçtim. Part-time işimde bir lokantada bulaşık yıkıyordum. Hergün yıkadığım için ellerim bazen yara içinde kalıyordu. Katlanıyordum bunlara katlanmak zorundaydım çünkü.

Patronlar gittiğinde yerlere silip masaları yerleştirdikten sonra kapıyı kilitleyip eve doğru yola çıktım.

Eve geldiğimde kapıyı açarak içeri girdim. Annemgil oturuyorlardı. Çantamı koyarak koltuğa oturdum.

" Anne sizinle birşey konuşucağım. "

" Dinliyoruz ."

" Bugün müdür beni yanına çağırdı ve Seul'da özel okulda burs kazandığımı söyledi. "

" Başarılı kızım benim. " diyerek babam saçıma okşadı.

" Gideceğim değil mi? "

" Hangi parayla Eunji. Seul baş kent evt burada pahalı ama orasıda pahalı eve zaten zor yetiştiriyoruz. Daha Eunwoo var " gözlerim dolmuştu.

" Okul sonrası işte çalışırım anne. "
dediğimde elimi tutarak.

" Bulaşık yıkayarak mı? yerleri süperek mi? Bunu duyunca seninle dalga geçecekler. "

" Geçsinler hiçbiri önemli değil. Tek dileğim var. İyi bir gelecek. Sizin gibi olmak istemiyorum. Yerleri süpürmek, bulaşık yıkamak. Kendi işim olun. "