Herkese merhaba uzun bir tatilden sonra tekrar birlikteyiz ve kaldığımız yerden devam ediyoruz...
Umarım mutlu ve huzurlu bir bayram geçirmişsinizdir. Okula başlayanlara da başarılar diliyorum.
Sevgiyle kalın her şey gönlünüzce olsun...
Bölüm 2
Şehir merkezinde geldiklerinde Caroline arabayı kenara çekerek durdurdu ve arkasını dönerek arkada oturan gence baktı. İlk defa ona alıcı gözle bakmıştı. Kesinlikle çok yakışıklıydı ve onu burada hiç görmediğine emindi. Nereden gelmişti acaba?
Klaus'da kendisine dikkatle bakan kıza bakıyordu. Çok güzeldi. Gerçekten çok güzel böyle bir güzelliği başka bir yerde ve zaman diliminde gördüğünü hatırlamıyordu. İlk görüşte aşk var mıydı? Eğer varsa Klaus aşık olmuştu. Bu mümkün olabilir miydi? Gelecekte gördüğü bir kıza aşık olması ve onunla birlikte olması mümkün müydü? Bunun mümkün olmadığını büyükbabasından biliyordu.
Oda bu zaman yolculuklarından birinde bir kıza aşık olmuş ve ne yaparsa yapsın bir daha aşık olduğu kızın yanına gidememişti. Yıllar sonra büyükannesi, ile evlenmişti. Yıllar geçse de o aşkını unutamadığını kendi gibi aile deki herkes de bilirdi.
Şimdi aynı şeyler kendinin de başına gelmiş olabilir miydi? Ama araba kullanan kızı ilk fark ettiği anda arabadaki diğer kızları fark etmemişti bile. Şimdi kız ona doğru dönmüş ve tüm güzelliği ile kendisine gülümsüyordu.
"Şehir merkezine geldik, burada inecektin değil mi?"
"Evet" dedi Klaus şaşkın vaziyette.
"O zaman in"
Klaus yanında oturan ve kendisine gülümseyen kıza bakarak oda gülümsedi ve sonra da arkalarını dönmüş öndeki kızlara baktı.
"Teşekkür ederim" dedi ve arabadan indi.
Araba hızla kalktı ve bir süre giden kızların arkasından öylece baktı.
Marian öndeki kızlara daha iyi yanaşabilmek için arabanın ortasına doğru hareket edip.
"Vay canına çocuk çok yakışıklıydı."
"Ve ablana nasıl baktığını gördün mü?" dedi Kerry gülerek.
"Saçmalamayın kızlar, tuhaf bir tipti."
"Tuhaf muhaf ama çok yakışıklı nereli acaba, hiç buralı gibi durmuyordu?"
"Okuldaysa nasıl olsa görürüz. Bu arada bu kostümlü baloyu duyan oldu mu aranızda?"
"Ben duymadım" diyerek omuz silkti Caroline
"Sen duymadıysan bizlerin duymaması normal, ama çocuk kostümlü balodan bahsediyordu."
"Bizim haberimiz olmadan düzenlenen bir balo" diyerek öndeki esmer kızla göz göze geldi.
Caroline arabada kardeşinin ve arkadaşının konuşmalarını takip bile etmiyordu onunda aklında biraz önce arabadan inen yakışıklı genç vardı. Üstelik de çevresindeki gençlerden o kadar farklıydı ki. Teşekkür etmesini biliyor en azından diye düşündü ve gülümsedi. Gerçekten de şaşkın bir hali vardı çocuğun.
Üstelik arabadan inmek gibi de bir niyeti yokmuş gibi durmuştu. Ve o mavi yeşil gözlerini kendisine dikip baktığında içinde oluşan kıpırtıyı ise adlandıramamıştı. Yine de o yabancıydı ve yabancılar her zaman başa bela olurdu.
