Yorgun

1.7K 34 3
                                    

Adımlarımı hızlandırdım . her zamanki gibi o his çöktü yüreğime . yalnızlığın o yakıcı gerçekçiliği . biraz dinlemek istedim ruhumu , yüreğimi ... sadece bir an belki de ... heyhat ! bu nasıl bir vakit böyle nefes almam bile zor oluyor git gide . On dakuz sene şu koskoca on dokuz sene boyunca hep yalnızdım , bir ailem , annem , babam , iki kardeşim olmasına rağmen yalnız , normal bir ev ama birbirinden soyutlanmış ruhlar ... evin önüne gelmiştim , bu güzel sonbahar akşamıyla bağım her zaman ki gibi içeriye girerek kesilecekti . çantamdan anahtarımı çıkarıp kapıyı açtım . tam içeri girecekken bir ses bana engel oldu . " Bakar mısınız ? " dedi bir kız . " bana mı dediniz ? " diye cevap verdim ." Sizin isminiz Kutan SOYKAN mı ? " " kimsiniz ? neden soruyo sunuz ? "" Bakın lütfen bana bişey sormayın belli ki siz Kutan sınız lütfen bu zarfı alın , ve benim size bir zarf verdiğimi unutun "Kızın bana verdiği zarfa bakakaldım . " peki bana bunu neden verdiniz ? " diye sordum ama bir cevap alamadım , kız çoktan gitmişti . Zarfı nazik denebilecek bir şekilde büyük çaba sarf ederek açtım . gördüğüm kelimeler merak duygumu fazlasıyla kabarttı . " Bundan sonra hayatın asla eskisi gibi olmayacak " ...


WATTPAD-Keşfedilesi KitaplarHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin