4

8 Jake

Fijn, we zijn ontvoerd. Denk ik. Toen we beneden aanwijzingen aan het zoeken waren, zagen we opeens een enge man met een vreemd masker. Hij greep ons vast en trok ons mee. Ik was doodsbang, maar June gaf het niet op en schreeuwde om hulp. June en ik zitten nu achterin een auto. Tussen de voorstoelen en de achterbank is een wand geplaatst en er zit zwart folie over de ramen. Dit is serieus. Is dit het hele 'vriendengedoe' wel waard? Ik heb echt geen idee wat de met ons moeten. Misschien is Nathan ook ontvoerd.

June is het folie er af aan het krabben. Alsof we daar iets mee bereiken. Al míjn hoop is gevestigd op Sarah en Felix. Nouja, vooral Sarah. Aan Felix hebben we niks. June heeft inmiddels het folie eraf weten te halen, we rijden behoorlijk snel, waarschijnlijk op een snelweg. We rijden te hard om de borden te zien. Maar voor mijn gevoel zijn we nog wel in Nederland.

"Heb jij ook dorst?" Zucht June

Ik schud van nee. Alsof dat nu het belangrijkste is, drinken. Ik bedoel: Hallo, we zijn ontvoerd, weet je het nog? Niet boos zijn, Jake. Zij is de enige hier, je moet het met haar uithouden.

"Hoe gaat het?" Vraag ik puur uit beleefdheid

"Wel goed," zegt ze twijfelachtig

Het lijkt wel of June bang is. Het is raar om haar zo te zien. Op school was ze altijd zo sterk en zelfverzekerd. En nu is ze gebroken.

"Hé, ze komen ons wel halen. Felix en Sarah zijn waarschijnlijk een hele reddingsoperatie aan het plannen," knipoog ik.

Ze glimlacht even maar het is al snel voorbij. Het kwam natuurlijk compleet ongeloofwaardig over. Ikzelf geloof het immers ook niet.

Na een uur rijden, denk ik, remt de bestuurder opeens af. Ik zet me scherp tegen het wandje. Ook June probeert zich sterker voor te doen. Ik voel een dreun, waarschijnlijk slaan de voordeuren dicht. Al snel daarna gaan onze deuren ook open. Twee mannen met maskers staan ervoor en pakken ons vast. June stribbelt niet meer tegen. Hardhandig worden wij een loods ingeduwd. In de loods staat een andere man met masker. Hij komt met grote stappen op ons afgelopen. Ik merk dat ik June's hand vast heb, snel laat ik los. Inmiddels staat de man minder dan een meter voor ons.

"Ik heb begrepen dat jullie niet weten waar jullie missie over gaat," begint de man, " maar ik geloof wel dat jullie weten waar jullie leider is."