Gecikme için özür dilerim ama bölüme gelen vote ve comment ayrıca okuyucu sayısı azdı ve artmasını bekledim. Okullar açıldı yb geç gelebilir
İŞ YEMEĞİ PART #1
___________İyi Okumalar ____________
"Özür dilerim Jellal Bey. Ben sadece odanızı arıyordum kıyafetlerinizi hazırlamam için" dedim ilk kelimeyi kekeleyerek.
"Bir daha olmasın"
dedi sert ve soğuk sesi ile. Gözlerinden ne kadar sinirlendiği belli oluyordu. Açıkçası her ne kadar mafya kızı olsam bile korkmuştum.
KORKUSUZ BEN KORKMUŞTUM!
"Şey bir şey sorabilir miyim?" Dedim.
"Sor"
"Acaba kırisçın Gırey gibi oyun odanız filan mı? Var"
"Ne? Hayır!" Dedi Jellal sinirlenerek. Tamam artık kaçma vaktiydi.
Ben merdivenlerden aşağı inerken arkamdan
"Gel buraya!"
Diyip, beni kovalamaya başladı. Kos koca evde benim kahkahalarımın eşliği ile patronum beni yakalamaya çalışıyordu.
=ŞİRKETTE...
Şirkete benim gibi yeni gelen sekreterler Lucy ve Juvia ile şirketin alt katındaki kocaman mutfakta kahve yaptık ve şuanda sohbet ederek içiyoruz. Şimdi sizin diyeceksiniz ki mafyalar evlerinde veya inlerinde olmaz mı? Düşündündüğünüzü biliyorum. Şimdi söyle oluyor bu şirket mafya işleri ile ilgili bi şirketmiş burda diğer mafyalarla birlikte toplantı yapıyor veya toplanıp depolara baskın yapıyorlarmış, silah üretiyorlarmış vb. İşler yapıyorlarmış. Tabii bize anlatmadıkları diğer işlerde var.
Bu şirketin 3 tane sahibi var. Gray Fullbuster, Natsu Dragneel ve benim patronum. 3'üde kuzen ve dünyanın en iyi mafyalar listelerinde yer alıyor. Onların önlerinde ise benim babam ve onların babaları var.
"Ee patronlarla işleriniz nasıl gidiyor" dedi Lucy.
"Sıkıcı" dedim
"Eh işte" dedi Juvia
"Benim patronum sapık" dedi Lucy ((Nalu ile ilgili böyle bi kitap mı? çıkarsam *düşünceli surat ifadesi*))
"Nasıl yani?" Dedi Juvia şaşkınca
"Sana şappmadı değil mi?" Dedim.
"Hayır ama sekreterinin numısı gitti. Zaten önceden de pek namuslu olduğunu zannetmiyorum" dedi Lucy.
O sırada patronların bize verdiği telefonlar çaldı.
"Jellal Bey (?)"
"Erza. Odama gelebilir misin? Bir şey konuşmamız gerek"
"Geliyorum efendim"
Diyip kızlara el sallayıp dosyalarımla asansörün olduğu yere doğru yürümeye başladım. Asansöre geldiğinde ve kapıları açıldığında kimsenin olmadığını gördüğümde yüzümü kocaman bir sırıtış kapladı. Camdan ve siyah renkten oluşan asansöre rahat bir şekilde bindiğimde rahatlıkla daha çok sırıttım. Asansörün kapısı kapanırken biri gelip eli ile kapıyı açtı ve sırıtarak bana baktı. Gözlerimi devirip kafamı sağ tarafa çevirdim. Erkek şahıs binincede tekrar patronumun katının düğmesine bastım.
"Merhaba! Adım Claus."
"Sordum mu?"
"Hı?"
"Yok bir şey"
"Peki sizin adınız ne?"
"Erza Scarlet"
"Scarlet"
((İtalik yazı ile yazacağım şeyler Erza'nın hatırladığı anıları olacak))
"Adın ne?"
"Erza"
"Sadece Erza mı? Soyadsız mısın?"
"Hayır! Benim adım Erza. Erza Scarlet"
"Scarlet" ((nazikçe der))
"Noldu beğenemedin mi?"
"Beğendim. Sana çok uymuş"
"Iyi misin?"
"Hı hı. Sadece bir şey geldi aklıma da"
"Peki o zaman"
Asansör benim katıma gelince durdu.
"Görüşürüz Claus"
Diyip indim asansörden. Kim ile öyle bi diyalog geçmişti ki aramızdan? Hafızamı kayettiğimden beri her şey silikti. Uzun olan koridordan ilerlerken patronumun beni niye çağırdığı düşünüyordum. Bu kat diğer katlardan sessiz ve elemanlar pek fazla dolaşmadığı için düşünmeye daha çok yoğunlaşabiliyordum. Patronumun odasının kapısının önüne gelince önce kapıyı çaldım, sonra merakla metal olan kapı kulbunu çevirip, odaya girdim. Patronum gözleri ile beni takip ediyordu. Masasına doğru ilerledim ve masa ile aramda 5 adım kalınca durdum. Soran gözlerle bakmaya başladım.
"3 şirket ile toplanıp, iş yemeğine çıkacağız. Seninde gelmen gerekiyor. Akşam saat 7'de seni alması için şöförümü yollayacağım. Sana seçim şansı sunmuyorum ve gelmemek için bahane üretmeye kalkma. Ya geleceksin ya geleceksin bitti"
"Peki efendim"
Diyip odadan çıktım. İş çıkış saatim ile şöförün beni alması arasındaki zaman hazırlanmam için yeterli olacaktı. Tek sorun
Ne giymeliyim?
