Aşktan Kareler (Z.M.)

Bölüm 11

(Birkaç gün sonra)

Şu son günlerde gayet iyiyim. Zayn ile çok güzel zaman geçirdim. Beni hiç yalnız bırakmadı. Benimle neden bu kadar ilgileniyor anlamıyorum ama onunla olmak güven ve huzur veriyor. Birlikte çok güzel şeyler yaptık.Lunapark'a gittik ,ona fotoğraf çektirmeye çalıştım.
Beraber film izledik. Onun yanındayken kalbim öyle hızlı atıyor ki Zayn duyucak diye korkuyorum. Bazen kendi kendime zaman dursa Zayn'la hep böyle kalsak diyorum. Keşke başka bir zaman başka bir durumda tanışsaydık. O zaman her şey çok farklı olabilirdi.
Jonny bir kaç gün sonra mesaj attı. Mesajda "Sally bak konuşmamız lazım sarhoştum, ben özür dilerim" yazıyordu. Bir şey yazmadım. Günler geçtikçe o Jonny denen pisliğin yaptıklarını da unutmaya çalışıyorum tabiki ama bir türlü o yaptıkları aklımdan çıkmıyor.

Düşünürken bir yandan da hazırlanıyordum. Sonra telefonuma mesaj geldi.

Zayn
-Hazırsın değil mi? Akşam için... :)

-Evet hazırımm :D
Diyip yolladım. Bugün Zayn'la akşam yemeğine gidicez.

Yarım saat sonra

Son  hazırlıklarımı yapıp Zayn'i beklemeye başladım. Kapı çalınca Zayn'ın geldiğini anladım ve kapıyı açmak için yerimden kalktım. Kapıyı açtığımda muhteşem olmuş bir Zayn ile karşılaştım. Bi iki saniye kendime gelemedim ama hemen  toparladım.
"Merhaba" kekelemedigim için memnundum. Büyük bir gülümsemeyle "Merhaba. Çok güzel olmuşsun"
gözlerinin içi parlıyordu.
"Şey teşekkür ederim" dedim .
İkimizde nedensizce gülümseyip bir kaç saniye öyle durduk.
Sonra Zayn "Çıkalım mi?"
"Tamam" dedikten sonra çantamı alıp kapıyı kilitledim ve arabaya doğru yöneldim. Arabaya bindigimde o da hızlıca kendi koltuğuna yerleşti ve arabayı çalıştırdı.

  

Şık bir restoranda gelmiştik. Herşey çok güzeldi.
"Çok güzelsin"
Etrafa bakmayı kesip Zayn'a doğru baktım.O müthiş yandan gülümsemesiyle bana bakıyordu. Bunu daha önce de söylemişti. Ama nedense bunu söylemesi hoşuma gitmişti.
"Teşekkür ederim" sanırım kızarmıştım.
Yemekleri sipariş ettikten 10dakika sonra yemekler masamızdaydı.
"Sally "
Zayn'a baktım.
"Şu birkaç gün içinde o kadar güzel vakit geçirdim ki... Seninle çocukluğuma geri döndüm diyebilirim."
Gülümsedi. Bense nefes almadan onu dinliyordum.Devam etti.
"Senin gibi biriyle tanıştığım için çok mutluyum. Bana çok iyi geliyorsun." Gülümsedim ve ben söze başladım.
"Bende senin gibi birisini tanıdığım için çok mutluyum.Sen de bana iyi geliyorsun. O zor günlerde beni yalnız bırakmadın. Her zaman beni korudun.Bir başkası olsaydı böyle davranmazdı.Sen hayatımda gördüğüm en iyi dostsun."
son kelimemden sonra gülümsemeyi kesti, gözlerindeki parıltı birazcık da olsa söndü.Sonra sanki zorla gülerek
"Ne demek dostlar böyle günler için vardır."
Bozuntuya vermedim ve gülümsedim.Onunla ilişkimiz arkadaşlıktan ileriye gidemezdi. Çünkü benim başımda Jonny belası vardı. Bunu Zayn'a yapamam, onu zor duruma sokamam. Onun bana olan duygularından emin değilim. Sonuçta onunda sevgilisi var. Onu sevmiyor olsa bile...
İkimizde suskunduk."Dost" kelimesinden sonra ortam soğumuştu. Başka bir konu bulmalıydım. Rahatsızca yerimde kıpırdandım.Sonra sessizliği bozup
"Şey. Immm Zayn kaç gündür beraberiz ama kendinden hiç bahsetmedin." Dedim gülümseyerek.
Bir kaç saniye bana öylece baktı sonra yandan gülüp "şu son günlerde en sevdiğim şey seninle vakit geçirmek"
Sanırım yine kızarmıştım.
"En pişman olduğum şey ise"
Biraz durduktan sonra "Daisy"
"Hepimizin pişman olduğu şeyler var. Ben kendimden nefret edicek hale geldim. Onu tanıdığım gün ölseydim-"
Zayn sözümü keserek "şşş deme öyle.Bilemezdin onun böyle bir psikopat olduğunu."
Kendimi tutamayıp "Keşke... Keşke seninle  farklı durumlardayken tanışmış olsaydık." Dedim. Kızardığımı hissediyordum.
Bunu ona söylemem doğru olur muydu bilmiyorum. Ama gerçekten öyle olmasını çok isterdim.
Gözlerindeki ışıltıyla "Neler değişmiş olurdu mesela?"
Kalbim hızla atmaya başlamıştı. Sesimin titremesinden korkuyordum.
"Bilmiyorum, herşey çok farklı olurdu belkide. Yani şey, benim yüzümden zor durumda kaldın. Jonny gibi bir pisliğe bile bulaştın benim yüzümden."
Zayn "evet, her şey çok farklı olabilirdi. Sen Jonny'yle, ben Daisy'yle tanışmadan önce..."
Gülerek devam etti
"İşte o zaman kurtulamazdın benden."

(Gecenin sonunda)

Evimin önüne geldiğimizde arabadan indim. Zaynda inip yanıma geldi.
"Bu güzel yemek için, her şey için çok teşekkür ederim."
Bana biraz yaklaştı.Bir şey demeden gözleri dudaklarıma kaydı. İşte şimdi kalbimin sesini duyduğuna eminim. Gitgide yaklaşıyordu. Bense resmen donmuş gibi kımıldayamıyordum. Artık kokusunu ve nefesini hissediyordum. Gözleri bir an gözlerime kaydı ve tekrar dudaklarıma. Eliyle saçıma dokundu. Nefesimi kontrol edemiyordum. Çok heyecanlanmıştım. Resmen kalbim yerinden çıkıcaktı. Gözlerini yavaşça kapatıp iyice yaklaştı. Bu büyüye bende kapılmıştım. Bende yavaşça kapattım. Dudaklarımız tam birbirine değicekken gözlerimi açıp geriye çekildim. Ve bütün büyü anında bozuldu. Geri çekildiğim için kendime kızsam da doğru olduğunu düşünüyordum. Sonuçta birbirimize dost demistik.O kadar çok utanmıştım ki suratına bakamıyordum. O da geriye çekildi.
"Tamam, şeyy... Ben gidiyim... İyi geceler."
Zorlukla bunları söyledi.
Bende sadece " iyi geceler" diyebildim.
Arkamı dönüp kapıyı açmak için anahtarı çıkarttım o da arabaya yönelmişti. Pişman mıydım? Evet... Ama böyle olması gerekiyor. Böyle olmalı. Ne Jonny beni bırakıcak, ne de Zayn Daisy'den ayrılabilecekti.
Arkamı dönüp baktığımda Zayn arabaya binmişti. Bu tarafa hiç bakmadan arabayı çalıştırdı. Bende kapıyı açıp içeriye girdim. Derin bir nefes aldım. Hemen odama çıkıp elbisemden kurtuldum ve rahat bir şeyler giydim. Banyoya gidip elimi yüzümü yıkandıktan sonra saçlarımı yukarıdan bağlayıp salona indim. Televizyonu açtım ve film izlemeye başladım. Ama Zayn bir türlü aklımdan çıkmıyordu.
Kokusu, nefesi, gözleri...