It Started with One Song ( ISWOS )

CHAPTER ELEVEN: " BOND "

Chapter Eleven: BOND

LILI'SPOV;

Nakita ko yung pag ngiti nya. At sobrang aliwalas non for me. May ganito rin pala syang personality :) kaya di ako nag stick sa first impression eh ^^

" ngumiti sya ayiiieeee :) "

" Hindi ako ngumiti " sabay ayos ng sarili at binalik nya yung serious voice at no emotion face nya.

" okay lang wag mo aminin :) pero mas bagay sayo yung nakangiti ka :') " nakita ko yung galak sa muka nya kahit panandalian, nakatitig kase ako sakanya at Alam ko na napansin nya yun :D ang cute kaya :) sarap mambully :D

Kumain kami at after nun pumunta kami sa music room nya. Maamaze ka talaga sa pag kakaayos ng instruments, yung mini stage na may design pa na mala Gothic yung dating sa gilid nito may mga lights na ang cute tignan pag nakapatay yung ilaw :) ang astig nung pagkaka set at ingat na ingat sila sa mga instruments.

Nagsimulang tumugtog si Rain.

~ When the night is darkest, open up your mind
Dream begins, it's becoming clearer
Listen to the distant, listen and you'll find
A midnight train is getting nearer

Starlight Express, Starlight Express
Are you real? Yes or no?
Starlight Express, please answer me yes
I don't want you to go

Take me to the places I have never been
Bring me home safely before I wake up
'Cause I believe in you completely though you may be unseen
This is not the kind of thing that anyone can make up

Starlight Express, Starlight Express
Are you real? Yes or no?
Starlight Express, please answer me yes
I don't want you to go

You're in need of bigger world to help you
Don't go on worrying deep inside

Starlight Express, Starlight Express
Are you real? Yes or no?
Starlight Express, please answer me yes
I don't want you to go

My Starlight Express, please answer me yes
I don't want you to go

Nakatunganga lang ako sakanya. Literally I love that song, it's one of my favorite :') oh myyyyy.

" that song means a lot to me Les. " sabi nya in a low sad tone voice. Kaya napa titig na lang ako sakanya inaantay ko syang magsalita pero wala na syang dinugtong pa.

" that is one of my favorite song " nabigla sya sa sinabi ko, kitang kita ko yun. Ngumiti ako sakanya pero napalitan ng lungkot ito dahil nagsisimula ng mag flashback lahat ng nangyari sakin for this past ilang taon.

" you know what rain? Being me is kinda hard. I mean, simula bata palang ako ramdam na ramdam ko yung feeling ng I don't deserve to be a part of VILLANUEVA family. Ayaw kase talaga ng lola ko sa mom ko (*sigh*) di nila gusto na iba yung pinakasalan ni papa. Every time na nakikita ko yung Lola ko nakakunot lagi yung noo nya, pero ibang iba na yung mood nya, yung facial expression nya pag anjan yung mga pinsan ko. Siguro ganon lang talaga tanggap ko naman eh, tanggap ko pero ansakit sakit lang kase. Meron pa nga isang araw I tried to reach out again to her, tinry kong maging apo sakanya pero napahiya ako.. "

FLASHBACK:
16 years old ako, birthday ni papa. Andaming guests, andaming tao. Kumpleto ang Villanueva Family ganon naman talaga since then eh. Isang magarbong kotse ang dumating at sa kotseng ito nakasakay si Lola. Karamihan ng attention nasa kanya.

Lahat ng pinsan ko nagbeso at nag mano sakanya. Tuwang tuwa sya pero nung nakita nya ko bigla syang sumimangot.

" mano po Gran...."

" Alam mo ikaw! Panira ka ng araw eh, pag nakikita kita gusto ko ng mag lindol at mag biyak ang lupa at kainin ka. Naiinis ako sa muka mo. ( kamuka mo kasi mama mo ) " sabi ng Lola sabay Alis.

Ansakit sakit lang sobra. Simula noon nag desisyon si papa na ilayo kami ni mama. Kase Simula nung nalaman ni papa yun nagalit sya at kinuha nya ang kanya at nag sarili. Di na sya sumunod sa yapak ng mga magulang nya dahil samin ni mama. Ang magandang palakad sa negosyo ay nawala na pati ang komunikasyon sa Lola.

----END----

" simula noon, lahat ng sacrifices tapos pagiging top sa class ang naging goal ko para makabawi sa pagmamahal ng parents ko, para maging proud sila saakin kaya hanggang ngayon dala ko yung fame. Iniingatan ko ito, inaalagaan, mataas expectation ng mga tao sakin, kaya natuto akong maging mapasensya, maintindihin at maging perfect sa paningin ng iba.. sorry ah? Ang drama ko na pag napapatugtog kase ang starlight express napa flashback sakin lahat. Narinig ko yang song na yan minsan at ang galing lang napagaan nya yung feelings ko kaya since then favorite ko na sya. " nakatitig lang si Rain sakin. Titig na nagtatanong sakin kung ayos lang ba ako.

" mahal ko ang Lola ko Rain,, sobra pa sa sobra kaso nakaka trauma na, na baka pag nilapitan ko sya, baka ma reject nanaman ako like the old days, tagal na din pala since nung nakita ko sya. At Alam ko nasa U.S sya ngayon. " naluluha kong sinabi sakanya at napansin ko nalang na lumapit sya sakin at niyakap ako. Dahilan ng pag sabog ng mga kumakawala Kong mga luha na kanina ko pa pinipigil dahil Alam ko na nakakahiya, nakakahiya kase ang weak ko tignan at ayoko na ganon ang impression ng mga tao sakin.

" it's okay Les ^^ sorry kung naalala mo pa yung mga bagay na yun. "

*riiiiiiiiiiiiiing

Nasa ganong position kami ng may tumawag kay Rain

" excuse me " binitawan nya ko at sinagot ang phone nya.. pinunas ko ang mga luha ko

" I need to go at our branch. Pwede ka bang mag hintay dito or gusto mo sumama? " sabi nya

" pwede ba? "

" yes "

Natuwa ako sa sinabi nya. Kaso kaso wala akong gamit :(

" don't worry about the dress, daan muna tayo ng shop. " at by that napangiti nalang ako.

-[a/n]
Hi vote comment share please thanks :)

-mayeng