SON NOTA

4.BÖLÜM ''YÜZLEŞME''

Kolumu sıkıca tutan ellerinden kurtulabilemek için geriye doğru bir kaç adım attım elleri kolumdan aşağıya doğru kaydı sonra ellerini pantolonun cebine yerleştirdi hala bana bakıp gülebiliyordu.Beni baştan aşağıya süzdükten sonra ''Hep böyle misin sen ?'' derken gözlerimin tam içine baktı.Anlamsız bakışlarım suratına isabet ederken yine lafa girdi ''Yani sakar demek istemiştim sürekli seni kurtarma gereği duyuyorum da.''Tek kaşım havada kollarımı bağladıktan sonra bir adım attım ve ''Sakar olup olmamam seni hiç ilgilendirmez ayrıca beni iki kez tuttun diye kahraman olduğunu mu sanıyorsun?''

Bana yaklaşarak ''aslında iki değil.''

Bir birimize tekrar istemeden yaklaşmıştık.Derin gözlerimle onu izlerken beni üçncü bir kez ne zaman kurtarmıştı gözlerine bakarak zihnimden bunlar geçiyordum sonra gözlerim kapıdan tarafa doğru kaydı Adnan Hoca öksürür gibi yapıp kapının orada dikilmiş bizi izliyordu.Kendime gelip Adanan Hocanın yanına doğru ilerledim.''Hocam derse ne zaman başlayacağız'' diye sorduğumda kendini bilmez aptal yanımdan hızlıca geçti Adnan Hoca bana bakarak ''Bir dakika Masalcığım geliyorum'' dedikten sonra o uyuz çocukla konuşmaya başladı biraz uzakta ve kısık sesle konuştukları için ne konuştuklarını duyamamıştım zaten bir kaç saniye sonra odadan çıkmıştı..

Adnan Hoca yanıma geldi ve ayaklarıma baktı ayaklarımda sadece çorap vardı ayaklarımı göstererek ''Sanırım botlarını giysen iyi olacak Masal.''Kahretsin.O aptal yüzünden hocamın karşısında aptalca bir konuma düşmüştüm.Yerde olan siyah botlarımı hızlıca ayaklarıma geçirdim sıkıca bir düğüm attıktan sonra ayağa kalktım.Adnan Hoca çoktan piyano taburesini lambanın altından alıp yerine yerleştirmişti bile.Hızlı adımlarla yerime gidip piyano taburesinin üsütüne oturmuştum.Adnan Hoca bana bakarak ''Umarım dersine çalışmışsındır Masal'cım.''

Gözlerimi kaçırarak ''şey aslında biraz çalışabildim.''

''Pekala bakalım şimdi bana çalıştığın yere kadar çal zorlandığın yerde haber ver.''gözlerimi kapatıp çalmaya başladım. ''Dur en baştan ruhsuzca değil bütün duygularınla hissederek.''

Tekrar gözlerimi kapatıp çalmaya başladım.Zorlandığım yere geldiğimde gözlerimi açtım ve durmayarak devam ettim.Tam anlamıyla bütün algılarım kapanmıştı ama duygularım ve ellerim kendini kontrol ederek çalmaya devam ediyordu.Parçayı bitirdiğimde Adnan Hoca gözlüklerini çıkartıp bana şaşkınlıkla bakarken ben lafa girdim ''anlamıyorum hocam az önce siz gelmeden önce yanlış yapmıştım ama şimdi fazla çalışmama rağmen tam anlamıyla düzgün çalabildim''

''Masal bu çok zor bir parça bende şaşırdım diğer öğrencilerle bu parçayı 2 saatten fazla çalışmışlığımız var.Sanırım sen gerçekten hissederek çaldın uzun zamandır ki en iyi performansındı diyebilirim bayıldım''

''Teşekkür ederim''istemeden de olsa tebessüm ettiğimi hissedebiliyorum.

''Uzun zamandan beri ilk kez bu kadar kontrolü oldun Masal iyi giden bir şeyler var sanırım.''Bunları söylerken sevinçten gözlerinin güldüğünü görebiliyordum.Adnan hoca tam da böyle biriydi bir saniye içinde aslan olup kürkreyebilen bir saniye sonra da kedi gibi masum duran bir adamdı.Bazen sinirlendiğinde kafama ayakkabısını fırlatacak diye korkuyordum doğrusu.Telefonda konuşurken öfkesinden ayakkabısını duvara fırlatmışlığını gördüğüm için buda beni ürkütmüştü.

''Şey,hocam aslında ben bazı kararlar aldım onun etkisi olabilir sanırım artık daha güçlü olmak istiyorum.''

''Çok doğru bir karar kızım bu dünyada hepimiz bir savaşçıyız herkes kazanmak için birşeylerle savaşıyor ve bu dünyada tek bir savaşçıyken yakın olduğun herkes bile senin düşmanın.En yakınların bile ,çünkü onlarda sen gibi hayatta kalmak için mücadele ediyor ve yenilmemek için herkes güçlü olmak zorunda.''Bir kaç saniye sessizlikten sonra hadi bakalım son bir kez daha''dedi.