The Devils

1

{Anne}
Overal hoor ik gelach. Ik woord bang, waar moet ik heen. Alles begint te draaien. Zo snel als ik kan ren ik naar de wc. Alles eruit! Er komt iemand binnen. "Zit dat stink wijf hier?" Hoor ik iemand zeggen. Ik probeer zo stil mogelijk te zijn maar ik kan een snik niet verdrukken. Gelijk word er op de deur gebonsd. "Doe open kind!" Ik durf niet te reageren, ik zoek naar uitwegen. Het enige wat in me opkomt is naar een ander toilet hokje. Ik schuif mijn tas door naar het andere wc hokje voor mij. Ik schuif de prullenbak naar achter en kruip eronder door. Zo ga ik door tot het wc hokje dat het dichts bij de deur is. Ik pak mijn tas op gooi de deur open en ren de wc's uit.

{Mick}
Ik pak mijn mobiel, wat is er nu weer. Ik veer op als ik zie van wie het is. Ze is uit de wc's gevlucht, op de 2de verdieping. Nu is je kans!
Eindelijk!  ik kijk de hoek om en zie haar al deze richting op rennen ik steek net voor ze de hoek om gaat mijn been uit maar voordat ik het weet voel ik een keiharde duw tegen mijn borst en ik knal tegen de muur, dan word het zwart voor mijn ogen.

Als ik wakker word lig ik op een hard bed, ik heb geen idee waar ik ben. Ik kijk opzij en zie Anne snikkend naast mijn bed zitten. Ik voel de woede in me opborrelen. "Wat dacht jij wel niet *********!"

{Anne}
Geschrokken kijk ik Mick aan. "M..m..ick ik...... Het was niet de bedoe..." Voor dat ik kan uitspreken begint Mick er doorheen te schreeuwen. "ROT OP!!!" Geschrokken ren ik het EHBO lokaal uit. De bel gaat, ik ga naar Frans. Als ik binnen kom kijkt iedereen me boos en minachtend aan. Ik kijk om me heen en zie Sanne zitten. Vlug loop ik door het lokaal naar Sanne toe. Sanne is de enige die aardig tegen me doet. Sanne is wel populair en ze helpt me altijd, ik ben zo blij dat ik tenminste 1 iemand heb. Bij mijn ouders kan ik ook niet terecht. Ze willen geen problemen want die hebben ze al genoeg, zeggen ze altijd als ik eindelijk durf om erover te praten. "Anne?" Ik kijk geschrokken op. "Ik vroeg iets!" Ik word knal rood en begin te stotteren. "S..sorry meneer, i..i...ik verstond u niet." Om me heen hoor ik gelach en meneer Akeman kijkt me boos aan. "Wat hadden we gezegd over opletten Anne? Dit is al de zoveelste keer!" "Ja meneer dat weet ik! Sorry meneer!" Zuchtend draaide meneer Akeman zich om naar Valerie. "Wat zit jij te grijnzen?" Snauwt hij. Voordat Valerie kan reageren draait meneer Akeman zich om naar het bord en gaat verder met uitleggen. Valerie draait zich om naar mij. "Ik krijg jou nog wel!" Zegt ze bijna geluidloos. Ik ben bang en durf niks terug te zeggen. Valerie ziet dat ik bang ben en begint te glimlachen. Ik stop al mijn spullen in mijn tas, iedereen kijkt nu naar mij, alleen meneer Akeman heeft niks door en blijft gewoon uitleggen. Langzaam sta ik op en kijk naar de deur. " wat doe je? Ga zitten!" Sist Sanne. Ik geef haar geen antwoord. Ik zet langzaam een stap en dan trek ik een sprintje naar de deur en gooi hem open en sprint verder de gang in. "Anne!" Hoor ik meneer Akeman nog roepen, maar ik stop niet ik ren door. Ik pak al mijn spullen uit mijn kluisje. Snel fiets ik het plein af en fiets in een richting zonder te weten waar ik naar toe ga. Naar huis kan ik niet, die zien me al aankomen. Ik zet mijn fiets bij de appie en loop de stad in. Veel mensen kijken me raar aan. Waar is het? Denk ik bij mezelf. Daar! Ik vlucht het steegje in en klim over de muur van hele grote containers. Helemaal achteraan is het. Ik spring erachter. Er hangt een foto van Sanne en van Dusty, Dusty is mijn hond. Daarnaast hangt een tekening The Devils staat erboven. Die heb ik getekend toen ik klein was, ik werd toen nog niet gepest maar ik had toen gedacht dat iedereen die pestte duivels waren. En nu weet ik dat zeker!

Wat vonden jullie van het eerste deel??
Ik wilde een keer een verhaal doen zonder paarden ook al hou ik zoveel van ze😂

@verhaalnlx
@wantedwrightwonder
@bennielovebooks