The Devils

3

{Anne}
Na weer een lange dag school fiets ik naar het park. Ik plof op een bankje neer en kijk om me heen. Verderop komt er nog iemand het park in. Even heb ik het gevoel dat ik weg moet duiken maar als ik een hond op me af zie rennen weet ik dat het goed is. "Hey Yindi!" Even later staat er een jongen bij me. "Hay Stef hoe gaat het met Yindi?" Hij zucht even maar zegt niks. Ik ga er maar niet op in en kijk naar Yindi. Het is een husky pup, Stef's ouders hebben nog 2 andere husky's die heel anders zijn. Yindi is zwart en de andere zijn bruin en grijs. En Yindi heeft prachtige diep blauwe ogen. Ze heeft ook een echt Inuit naam Yindi betekend klein zusje van goud. "Mijn ouders willen dat Yindi weg gaat." Geschrokken kijk ik Stef aan. "Waarom dan ze is echt heel mooi!?" Zuchtend kijkt Stef me aan. "Zou jij voor haar willen zorgen? Eventjes maar?" Ik denk even na. Dat gaat mijn moeder nooit goed vinden. Dan besef ik dat mijn vader thuis is. "Oke dan!" Hij geeft me een grote tas aan. "Hier zit alles in voerbak, drinkbak. En ook haar slaap mandje. Er zit ook een briefje in met hoeveel eten en drinken ze moet hoe vaak ze uitgelaten moet worden en hoeveel aandacht ze moet. Er zitten ook speeltjes bij!" Vol ongeloof kijk ik hem aan. "En dat past in deze tas?" Eerst vond ik hem groot maar als ik hoor wat er allemaal inzit! "Hier!" Vlug rijkt Stef me de riem aan van Yindi. "Ik moet nu gaan, doei!" "Doei! Ik kijk Stef na tot hij de hoek om is. Ik kijk op mijn horloge, nog 10 minuten en dan komt mijn vader thuis. Dan kan ik ook veilig naar huis.

Langzaam sta ik op mijn vader reed langs en had me gezien. Nu moet ik komen. "Hay pap!" Zeg ik als hij het raam heeft open gedaan. "Hay schat, waarom heb je Yindi bij je?" Ik vertel vlug het hele verhaal. "Ai dat zal je moeder niet leuk vinden! Maar vooruit stap in." Ik open de deur van de auto en zet Yindi met alle spullen erin. "Heel erg bedankt pap!" Zeg ik als we weg rijden. "Graag gedaan, en trouwens ik heb ook altijd een husky willen hebben!" Opgelucht til ik Yindi op mijn schoot en ga haar aaien. Als we thuis zijn is Yindi in slaap gevallen. Voorzichtig leg ik haar naast me en pak haar mandje. Het is een leuk rieten mandje met een warm zwart kleedje erin. Ik leg Yindi daar voorzichtig in. "Pa, zou jij de andere spullen willen pakken?" Mijn vader pakt de reuze tas uit de auto en belt aan. Ik kijk hem vragend aan. "Heb je geen sleutel?" Vraag ik "nee... Vergeten." Niemand doet open. Mijn vader belt nog een keer aan. Weer doet niemand open. Mijn vader kijkt me bezorgd aan. "Ik heb wel sleutels in mijn tas zitten maar die moet je er dan wel uithalen." Zeg ik zachtjes. Mijn vader steekt mijn sleutels in het slot en draait de deur open. Het is helemaal donker in huis, ik loop naar de keuken en schrik van wat ik daar aantref. 15 flessen wijn en 1 fles sterke drank en 7 bier flesjes. "Uhm..... Pap?! Misschien moet je dit even zien" stamel ik. Voetstappen komen deze richting in, als ik om kijk zie ik niet mijn vader maar mijn moeder die strompelend naar mij toe komt. Snel deins ik achteruit. "Anne?!" Ze steekt een hand naar me uit. Ik deins nog verder naar achter. Mij moeder zakt in elkaar en begint te huilen. Langzaam loop ik naar haar toe. "Mam?" Ik raak haar schouder aan, meteen veert ze overeind en geeft me een klap. Verontwaardigd zet ik een paar stappen naar achter. Mijn moeder zet 1 stap in mijn richting dan lijkt ze zich te bedenken en draait zich om. Langzaam loopt ze de keuken uit. Als ik me om draai komt mijn vader binnen met Yindi's spullen. "Let maar niet op je moeder. Ze heeft weer teveel gedronken." ik kijk mijn vader raar aan. "alsof ik dat nog niet door had" zeg ik spottend.

{Alex}
De deur valt met een klap achter me dicht. Altijd.... nooit is het normaal. de gebeurtenissen spoken door mijn hoofd. hoe heeft dit kunnen gebeuren? Ik loop in gedachten verzonken naar huis. Als ik de weg over steek word er naar me getoeterd. Ik besteed er geen aandacht aan en loop gewoon verder. Als ik thuis aankom doe ik de deur open en plof neer op de bank. Angst overspoeld me, wat als er iets gebeurt. ik zet de tv aan en begin te kijken, maar na een tijdje kan ik me niet meer concentreren en mijn gedachten dwalen steeds af naar wat er net is gebeurd. Ik ben te gefrustreerd. Ik weet al wat er zou kunnen helpen maar ik weet ook dat het eigenlijk niet goed is maar die gedachten zet ik van me af, ik loop naar de keuken en schenk een glas cola in. als ik weer op de bank zit pak ik mijn mobiel. Ik stuur een appje naar Mick: morgen is ze aan de beurt. Bijna gelijk krijg ik een reactie terug: Oke mooi zo. Ik zeg het wel tegen Valerie dan roept ze de andere op. Ik grijp meteen in, wat hij zei was niet de bedoeling. Nee. Alleen wij twee zonder iemand anders. Ik krijg geen antwoord maar na een tijdje wel. Oke... Opgelucht doe ik mijn mobiel uit en kijk op de klok het is twaalf uur, ik zet de tv uit en kruip in bed.

Is het al een beetje leuk?
Ik wil graag WantedWrightWonder ,BennieLoveBooks ,verhaalnlx ,emmavanschalkwijk Heel erg bedanken voor alles wat ze voor me doen! Jullie zijn de beste vriendinnen die iemand zich maar wensen kan!❤️
Jullie moeten hun boeken lezen👍🏻❤️
Comment
Vote
(Precies duizend woorden zonder wat ik nu typ😂😝)