Po prostu mnie kochaj.

Rozdział 2

Podążaliśmy w ciszy przed siebie. O dziwo ta dzielnica była bardzo spokojna, że aż to cieszyło, naprawdę. Zauważyłam, że z naprzeciwka idzie jakaś para, mogę powiedzieć, że gdzieś tak w naszym wieku. Gdy coraz bardziej się do siebie zbliżaliśmy dostrzegałam na twarzy dziewczyny szeroki uśmiech posyłany w naszą stronę. Kiedy podeszli na odpowiednią odległość przywitali się z Astonem. Czyli musieli być jakimiś jego znajomymi.
- Hej Ast. - Przywitała się dziewczyna.
- Siema stary. - Odezwał się chłopak.
A: No cześć wam.
- Kto to? - zapytała dziewczyna przypatrując się mi z wielkim uśmiechem.
A: A tak właśnie. To jest moja dziewczyna, Daria jest z Polski. Daria to jest Dominika, a to Omid. - Wskazał na nich.
J: Hej, miło mi. - Podałam im dłoń i posłałam delikatny uśmiech.
(Dominika - D)
D: Naprawdę jesteś z Polski?
J: Haha no tak jak widać i słychać. - odezwałam się w swoim ojczystym języku.
D: O jeju jak fajnie. Mogę z kolejną osobą pogadać po polski. Mam nadzieję, że się zakumplujemy! Nasza paczka się powiększy!
J: Też się cieszę. Musze się tylko trochę rozkręcić. Haha, ale oni maja miny. - Popatrzyłyśmy na chłopaków. - Po prostu bezcenne.
D: Haha prawda. A gdzie idziecie?
J: Idziemy w stronę szkoły. Chce się dowiedzieć z czym będę mieć do czynienia od poniedziałku.
D: szybko się wkręcisz. Miło jest w tej szkole i są świetni nauczyciele, da się z nimi normalnie pogadać i pożartować. Ludzie też są spoko, oczywiście zdarzają się ewenementy tak jak wszędzie. Tak w ogóle gdzie mieszkasz?
J: Na 12 Richmond Street.
D: o kurde to jesteśmy sąsiadkami, bo ja mieszkam centralnie obok po lewej stronie.
J: Jak fajnie!
A: Dziewczyny, my tu też jesteśmy.
J: Tak, tak widzimy. - musiałam się szybko przestawić na angielski.
Aston w odpowiedzi pocałował mnie w policzek.
D: Aw jak słodko, będę rzygać tęczą.
A: Ja rzygałem za każdym razem kiedy ty i Omid się całowaliście się.
D: Oh wybacz, teraz już nie będziesz taki samotny. - Pokazała Astonowi język.
A: No nie będę. - Odwdzieczył się Dominice tym samym.
J: Dobra fajnie się tak na was patrzy, ale idziemy? Idziecie z nami? - Popatrzyłam się na Dominikę i Omida.
D: Pewnie.
(Omid - O)
O: Ok, a gdzie się wybieracie?
A: Do szkoły, żeby pokazać Darii, co, gdzie i jak.
O: To idziemy.
Dominikę od razu polubiłam, super dziewczyna. Co do Omida nie jestem jednak jak na razie przekonana, trochę cichy jest, ale może później się rozkręci. Jak na razie nie jest źle, poznałam juz dwie osoby, już pierwszy krok mam za sobą. Muszę się jakoś bardziej rozluźnić. Czuje, ze jestem bardzo spięta i Aston chyba też to zauważył. Trzymał mnie za rękę i kciukiem gładził moje knykcie, a co jakiś czas delikatnie ściskał dłoń. Czuje, że naprawdę go kocham. Nigdy się tak przy nikim nie czułam tak kochana i tak bezpiecznie. Dziwne uczucie, ale strasznie przyjemne. Jestem szczęśliwa. Teraz wiem, że szczęście mnie dopadło. Miałam już za sobą jedno złamanie serca, przy tamtym nie czułam się tak wyjątkowo, teraz mnie tylko zastanawia czy to długo potrwa. Nie jesteśmy długo razem, a mnie już takie myśli dopadają. Zrobiło mi się trochę przykro, ale szybko postarałam się to zamaskować. Właśnie taka jestem... Czasami nie potrafię się cieszyć chwilą, tym całym szczęściem, które mam. Smutne, ale prawdziwe. Musze się bardziej starać i się cieszyć. Nie lubię się wyżalać ludziom o swoich problemach. Kryje to w sobie, to się później kumuluje. Wysłuchuje innych, pomagam w ich problemach, ale sama nie potrafię się otworzyć. To jest mój może i największy problem. Mam cichą nadzieję, że to zmienię, że dzięki Astowi się zmienię, on mi w tym pomoże.
A: Daria co się dzieje? - Aha zauważył, a po tych słowach oczy naszych towarzyszy również spojrzały na mnie.
J: Nie, nic się nie dzieje. Dlaczego?
A: Sądzę tak po twojej minie i się nic nie odzywasz.
J: Przepraszam już wracam na ziemię. - Posłałam mu uśmiech, nie ważne, że mało szczery, ale jest i ważne to, że on też się uśmiechnął.
Tak kolejny mój minus. Nie potrafię ukryć emocji, wszystko po mnie widać, czasami to męczące.

----------------
Yey mamy następny rozdział!
Myślę, że trochę taki bez sensu, no ale cóż hehe.