Mission impossible? To Love You

#4

:-:-:-:-:-:-:-:-:-:-:-:-:

Chater 4: Hey How ya Doin? Sorry ya can't get Through~

After walking around campus and borrowing a few books in the library, I decided to Go Home

"Goodaftie Lil Sis" salubong sakin ng dalawa kong napakagandang mga ate .

"OH MY GOSH.." Sa sobrang tuwa ko , with my heels on tumakbo na ako paunta sakanila na nasa smay living room para yakapin sila ng napakahigpit. Oh god, how i miss them.

"You went home... Why?" Tanong ko agad sakanila suspicious. They only come home kapag may importante silang kailangan iannounce, madalang naman ang bad news pero still..

"Whaat. We just Miss Home ok? Plus maraming problema ngayon sa sales ng kompanya sa Taiwan, andaming shipments na binalik.. I wanted to relax for a while so I went home."  (Ate Lave, -My eldest sister-explained while holding my hands. Giving my that don't-worry-about-a-thing look she always give me when i DO have to worry about something.

"At ikaw naman?" Tanong ko kay Jaz (my second sister)

"At ikaw naman PO ATE! ikaw ha, umalis lang kami wala ka ng galang sa mas nakakatanda" sermon niya bigla, ba! Iniiwasan nya lang ba talaga sagutin yung tanung ko o ano?

Ganyan talaga dito sa bahay, yun yung palaging paalala samin ni papa nung bata kami, kailangan palaging makinig at gawin ang gusto ng mas nakakatanda, kaya ako yung kawawa nun eh , bunso. Pero maalaga sila kaya mahal ko parin sila.

"Opooo.. Pakisagot nalang po yung tanong ko ate.." Sagot ko with a tone of sarcasm in my voice.

Yumuko siya bigla na parang hiyang hiya siya sa mga sasabihin niya.

"We...had a fight"

"NANAMAN?!" Biglang sigaw ng boses na ng gagaling sa may hagdan.

Caught off guard, bigla nalang kami natahimik. lumapit saamin si mommy at bineso beso sila ate.

"Nagaway nanaman kayo Jaz? That's the 3rd time this month." Sabi niya while instructing us to sit on the sofa.

"Hep, Zhel san ka pupunta?" Pigil nila sakin.

"Ah, uupo?"

Napatingn ako kay Mommy at tinaasan niya ako ng Kilay. Di ko pa siya nagets nung una pero nagsink na rin sakin, gusto nila akong umalis.

"Pero bakit?" I whined.

" kabata bata mo pa, usapang matanda to. Magbihis ka na sa taas, papatawag ka nalang namin kay Manang before dinner."

Aww, palagi nalang ganun. Baby parin ang tingin nila sakin kahit mag-18 nako next month.

Umakyat nako para magbihis, after kong magbihis nagopen muna ako ng facebook at tumblr habang iniintay tawagin for dinner.

Biglang nagring yung phone ko.

*now playing: Heres to never growing up by Avril Lavigne*

--

{.phone convo:(\\is me,//is the other person).}

.\\hello?

.//ZHELL!!!

.\\Ina?

.//yeah, having dinner?

.\

o, if i was i wouldnt've been here answering your phone call.

.//ow , ok then.