I'm adopted by 1D?! [DUTCH 1D]

1.

*Bzzzz bzzzz bzzz*
Zucht, vervelende wekker. Ze moeten die dingen echt afschaffen. Ik drukte mijn wekker uit en liep naar mijn kledingkast. Ik pakte een mintgroene broek en een wit shirtje. Ik ging naar de badkamer en deed mijn routine: douchen, tanden poetsen, enzovoorts. Ik trok mijn kleding aan en ging naar de woonruimte. Ik was de eerste die wakker was. Ho wacht eens even, heb ik me überhaupt wel voorgesteld? Nee? Oh oops...
Nou ik ben Romy, 17 jaar en woon sinds mijn derde in het weeshuis. Ik zit in het laatste jaar van de HAVO en word gepest omdat ik best goed kan leren. Ik houd veel van lezen en muziek luisteren. Nou dat was een korte beschrijving van mij, nu back to the point.

"ROMY! TIJD VOOR SCHOOL!JE HEBT NOG TIEN MINUTEN!", riep iemand van beneden. Als de andere bewoners nu nog niet wakker waren, wist ik het ook niet meer. Ik zuchtte, pakte mijn tas, deed nog gauw mijn haar in een staart en liep naar beneden. Iedereen was al aan het ontbijten. Ik schoof aan en nam twee broodjes. Ik at niet veel omdat ik anders misselijk werd op de fiets. Ik trok mijn jas aan, zette een cap op en liep naar buiten. 'En weer terug', dacht ik bij mijzelf toen ik de felle zon zag. Ik pakte mijn zonnebril en liep naar mijn fiets. Ik stapte op en reed naar school. Eenmaal op school dropte ik de boeken die ik nog niet nodig had in mijn kluisje en liep naar het lokaal. Ik had nu Engels. Zucht, weer zo'n saaie les, maar er was altijd één voordeel: je mocht muziek luisteren. Ik luisterde veel naar dj's als David Guetta en Axwell/\Ingrosso. Ik ging zitten, pakte mijn boeken voor me en keek naar buiten. Nog steeds zo'n felle zon. Zucht, dat wordt straks weer enorme hoofdpijn. Ik krijg altijd enorme hoofdpijn door fel licht. Het zou aan mijn ogen liggen, maar in het weeshuis was er geen geld om een oogmeting te doen. De rest van de klas was ondertussen ook binnen gekomen en we begonnen met de les.

Tijdsprong na school
Ik zat in de woonkamer stil mijn huiswerk te maken. Engels, Frans en wiskunde. Het viel op zich wel mee alleen kon ik me niet concentreren. Ik had het gevoel dat er vandaag iets zou gebeuren, maar wat? Plotseling werd er wat omgeroepen.
"KINDEREN, GA ALLEMAAL NAAR DE WOONKAMER, ER KOMEN STRAKS MENSEN OM JULLIE TE ADDOPTEREN", schreeuwde mevrouw Beckham. Er kwamen allemaal kinderen binnen die op een rijtje gingen zitten. Ik hield me afzijdig, want wie zou mij nou willen adopteren? Na tien minuten kwam mevrouw Beckham binnen met vijf jongens. Uh, oke? Ik ging weer verder met Frans. Le passé composé. Voltooid deelwoord. Niet zo moeilijk. Ik vulde de ene opdracht na de andere in toen er ineens een grote schaduw over me viel. Ik keek op en zag toen de vijf jongens staan. Ik herkende ze ergens van, maar van wat?
"Uhm.. Hoi?", vroeg ik.
"Hoooiiiii", zei de jongen met het warrige haar.
"Ik ben Louis!", steldde hij zichzelf voor. "En dit zijn Liam, Niall, Zayn en Harry!"
"Oh leuk jullie te leren kennen. Ik ben Romy", zei ik. Ze vroegen wat mijn hobby's waren, mijn favoriete kleur was, welk soort muziek ik luisterde enzovoorts. Ik gaf beleefd antwoord en toen liepen ze weer weg. Ik liep naar mijn kamer en plofte op mijn bed. Ik deed mijn oude mp3 aan en luisterde naar David Guetta. Ik had het geluid waarschijnlijk iets te hard staan want ik hoorde niet dat er op de deur geklopt werd. Plotseling verschenen er vijf hoofden boven mijn hoofd. Ik schrok me een ongeluk.
"WHAT DA.. Hebben jullie nooot gehoord van kloppen ofzo?", vroeg ik.
"Dat deden we, alleen jij reageerde niet", antwoordde de jongen genaamd Niall. "We wilden zeggen dat we je geadopteerd hebben! Moet ik helpen met je koffer?" Omfg! Eindelijk!!
"Uhm nee hoor, hoeft niet. Ik ben zo klaar..", zei ik. Ik pakte mijn lichtblauwe koffer en gooide er mijn kleding, toilettas, schoolboeken en fotolijstje van mijn vader en moeder in. Ik deed de koffer met gemak dicht en zette hem op de grond.
"Is dat alles?", vroeg Zayn.
"Ja", zei ik zacht.
"Dan is het eerst tijd om te shoppen!!", gilde Louis enthousiast. Ik grinnikte en nam afscheid van mevrouw Beckham.
In het winkelcentrum
"Romy, hier heb je een zonnebril", zei Liam en hij.gaf me een zonnebril. Ik glimlachte dankbaar en zette hem op. We liepen naar de primark en gingen naar binnen. Louis rende meteen op een rek met groene shirts met een wortel erop af.
"Wortelverslaafd?", vroeg ik.
"Jepp..", zei Niall. Ik grinnikte en liep naar een rek met blauwe skinny jeans. Ik nam een broek van de stapel en keek nog wat verder. Even later had ik zelf nog wat andere dingen gevonden. Ik ging naar het pashokje en trok de blauwe skinny aan. Hij stond best leuk. Toen pakte ik de volgende broek, een zwarte met gouden ritsjes, en trok die aan. Ook deze pastte. Even later had ik alles gepast en liep ik weer terug naar de rekken waar ik alles terug hing wat niet goed pastte. Toen kwamen Louis, Niall en Harry met een enorme berg kleding aanzetten. Na een uur waren we klaar. Het meeste pastte ik en dus namen we het mee. Toen gingen we nog naar een schoenenwinkel. Ik kreeg een stel ballerina's, een paar Nikes, uggs en een paar Adidas gympen. Bij elkaar 300 euro.
"Guys, is dit niet te veel?", vroeg ik.
"Romy. We hebben je één ding nog niet vertelt en dat is dat wij in een band zitten genaamd One Direction", zei Zayn met een glimlach.
"Oke maar toch.."
"Het maakt niets uit, ik wil niet opschepperig klinken maar we hebben tonnen met geld", zei Harry. In dat geval moet je het zelf maar weten dacht ik. We shopten nog even en gingen nog wat eten.

We zaten nu in de auto naar huis.
"We zijn er!", riep Liam. De auto stopte voor een enorm huis.
"Wow."
"Romy, je vangt vliegen", grinnikte Zayn. Ik deed snel mijn mond dicht en liep achter de jongens aan naar binnen.
"Wil je je kamer zien?", vroeg Niall.
"Oke!", zei ik hyper.
"Neee geen Louis de tweede he?", zuchtte Liam. Ik grijnsde.
"We shall see...''
We stonden nu voor de deur van mijn kamer.
"Doe maar open!", zei Louis. Ik deed de deur open en zag een enorme slaapkamer. De muur bij het bed was lichtblauw met witte vlinders er op en de rest was wit. Er stond een groot bureau in en zelfs drie zitzakken in het blauw!
"Wow!", zei ik.
"En open nu die linkerdeur maar eens", zei Niall. Ik deed wat hij zei en ik zag een enorme badkamer. Toen zag ik nog een derde deur. Ook deze deed ik open en ik zag een enorme inloopkast. En in het midden een levensgrote teddybeer.
"OMG THANK YOU SO MUCH!", gilde ik.
"Dat was nog niet alles", grijnsde Zayn. Liam haalde een pakket onder het bed vandaan.
"Maak maar open!", zei hij. Ik maakte de doos open en zag een Ipad, Iphone 6 en een HP laptop.
"OMG !!!", gilde ik en ik gaf ze allemaal een knuffel.
"En nu heb ik honger."
"Niall jij hebt altijd honger!", riep Liam. Niall liep naar beneden en even later hoorden we de koelkast.
"NIALL BLIJF VAN MIJN WORTELS AF!!", gilde Louis en hij rende achter Niall aan.
"Kom, we laten je even alleen", glimlachte Harry en ze liepen de kamer uit.