I'm adopted by 1D?! [DUTCH 1D]

14.

Twee weken later, Romy's pov
Ik liep samen met Cynthia naar de kleedkamer. We hadden net een meet and greet gehad met een paar fans. Ze gingen helemaal huilen en sommigen vielen bijna flauw toen ze ons zagen. We hadden een paar handtekeningen uitgedeeld en een paar foto's gemaakt, maar nu moesten we ons toch echt omkleden voor het concert. Ik kwam de kleedkamer binnen en Lou trok me meteen naar de stoel. Ze deed mijn make up en gaf me een ripped skinny jeans en een rode tanktop. Ik trok het aan en pakte nog een stel gympen die ik ook aantrok. Toen we klaar waren kwam 5sos de kamer binnen.
"Hayy, jullie zijn 4mos?" vroeg Micheal.
"Jepp, die halve gare daar (ik wees op Elise) is Elise, die daar op die stoel is Cynthia en ik ben Romy" stelde ik ons voor. Ik gaf de jongens een hand. Eerst Calum, toen Ashton, daarna Micheal en als laatste Luke. Ik voelde een tinteling door mijn hand gaan. Vond ik Ashton leuk? Lelijk was hij niet en hij kon heel goed zingen..
"Hallooo aarde aan Romy!" Ashton zwaaide met zijn hand voor mijn gezicht.
"Heh wat?" vroeg ik.
"Jullie moeten naar het podium" grinnikte Micheal.
"Oh oops.. Oke, ik ga al, see you later" zei ik en ik trok een sprintje naar de backstageruimte. Ik kreeg mijn microfoon weer om mijn hoofd en mijn in-ears werden aangezet. Er werd afgeteld en we renden het podium op.

Louis' pov
Daar stond ze dan. Mijn bloedeigen zusje die zonder reden weg was gegaan. Ze had niet gezegd waarom en had geen contact meer gezocht. Nu staat ze hier op te treden alsof er niets aan de hand is. Ik keek naar rechts en zag dat de rest ook boos keek. Perrie en Jade zaten echter heel vrolijk mee te zingen. Op een bepaald moment keek Romy deze kant op. Ze keek me recht in de ogen. Haar ogen werden groot. Jade zwaaide naar haar en ze zwaaide aarzelend terug. Een paar meisjes voor ons begonnen helemaal te fangirlen. Ik zuchtte geirriteerd. De muziek stopte en Romy begon te praten.
"Hey allemaal! Ik ga nu een nummer van degenen na ons zingen in plaats van een van ons. Het heet Amnesia. De laatste tijd is heel moeilijk voor mij geweest. Ik mocht geen contact meer met de mensen waar ik het meest van houd. Waarom weet ik nog steeds niet. Ik vond dit nummer wel toepasselijk dus ga ik het nu speciaal voor die 5 mensen zingen". Haar stem bibberde en ik zag dat ze bijna moest huilen. Elise liep naar haar toe en gaf haar een knuffel. Ze fluisterde iets en Romy knikte.

I drove by all the places we used to hang out getting wasted
I thought about our last kiss, how it felt, the way you tasted
And even though your friends tell me you're doing fine

Are you somewhere feeling lonely even though he's right beside you?
When he says those words that hurt you, do you read the ones I wrote you?

Sometimes I start to wonder, was it just a lie?
If what we had was real, how could you be fine?

'Cause I'm not fine at all

I remember the day you told me you were leaving
I remember the make-up running down your face
And the dreams you left behind you didn't need them
Like every single wish we ever made
I wish that I could wake up with amnesia
And forget about the stupid little things
Like the way it felt to fall asleep next to you
And the memories I never can escape