ÖLÜ AŞK

İNTİKAMIN SONU

Resim SALİH

Şimdi size burada sıkıcı bir konuşma yapmak isterdim ama daha fazla merakta bırakmayacağım zaten buraları kimse okumuyor kdjdjf

İyi okumalar...

....

Beni karanlığa sürükleyen şey içimdeki intikam ateşiydi. Ama cayır cayır yanan gözleri karanlığıma ışık oluyordu ve bunun farkında değildi...

....

Gözlerimi açtığımda karanlık bir odadaydım. Zifiri karanlık olduğu için fazla birşey gözükmüyordu. Kaç saattir buradaydım da boynum tutulmuştu. Etraf sokuktu ve düşünmemi engelliyordu. Kafamı toparlayıp düşünmeye başladım. Ellerim ve ayaklarım bağlıydı. Bunlar artık bana normal geliyor. O kadar çok karanlık işlere karışmıştımki... neredeyse hergün böyle kaçırılıyordum.

"Ne demişler tecavüz kaçınılmazsa zevk almaya bak."

Kendi kendime konuşup oturduğum yada daha doğrusu sarıp sarmalandığım sandalyede rahatlamaya çalıştım. Bu sessizlikten artık çok sıkılmıştım.
Sonra birden aklıma Durukan geldi.

" Sahi biz en son arabaday...."

Aklıma gelen şeyle sözcükler ağzımdan izinsizce dökülmüştü.

"Durukan!.."

Acı bi ses tonuyla bağırnıştım. Neden bağırdığımı bile bilmiyordum. Sesime küfürler savuruyodum...

"Burdayım."

"Durukan senmisin"

Sesi boğuk çıkmıştı Durukanmı değilmi tam anlayamıyordum.

"Evet benim."

Sonra uzun bi sessizlik oluştu. Yine bu sessizlik canımı sıkmaya başlamıştı. Ve Durukanı merak ediyırdum. Neden bize yardım ettiğini, sırtına ne olduğunu, ve neden şu an burada olduğunu. .. Cansıkıcı sessizliği bozan ilk ben oldum.

"Yaran nası?"

"Sana.. hesap vermek.. zorunda.. değilim."

Zor ve kesik kesik nefesler aldığını duyuyordum. Konuşmakta zorlanıyor gibiydi. Ama eminim yine duvarları üzerindedir ve yüzünde hiçbir duygu kırıntısı yoktur.

"Bize en son ne oldu?"

Durukanın bıkkınca ofladığını duydum. Neden birşeyler hatırlamıyorum. Yada neden buradaydık.

"Berkay size yardım edeceğimi anlamış. Arabaya bayıltıcı koymuş olmalı. Yeterince açıklayıcı oldumu?"

Yine Berkay ve oyunları... kendi kendime konuşuyordum. Durukana da cevap verme gereği duymadım. Zaten o sırada kapı aralanmıştı. Durukanın olduğu tarafa ışık vuruyor, yeşilleri karanlıkta kendini belli ediyordu. Arka tarafta kalan yer loş ışıklar yardımıyla aydınlanıyordu. Gözlerim henüz ışığa alışmamışlar ve yanıyorlardı. Tam göremesemde Durukanın arka tarafındaki duvarda bir parmaklık vardı. Üzerindeki t-shirtten kanlar yere Durukanın vicudunda izler bırakarak damlıyordu. Bir kısmı yerde damlalar halinde kurumuştu ve ortaya ne kadar kandan yapılmış birşey olsada güzel bir görüntü çıkıyordu.
Duvarları hala üzerinde dümdüz, ifadesiz bir şekilde beni süzüp kafasını çevirdi. Gözlerine daldığımı farkedince kendime gelip Durukanın baktığı yere kapı aralığına baktım.

"Berkay!"

Boğazım acıyor, konuştukça sesim çatallı çıkıyordu. Ama buna aldırmadım. Gücümün yettiği kadar bağırmak istiyordum. Muhtemelen mallarını kaçırdığımız için küçük çaplı bir ders alıcaktık ama umrumda değildi. Ben istediğimi almıştım.