Yalnız olduğunda bildiğin tek şey varlığının yalnızlığa çözüm getirememesidir.
kimi zaman bedenin başka bedenlerle kazara da olsa kesişir ve yalnız olmadığın yanılgısına düşersin.kimi zaman biryerlerde birileriyle oturup çay içer konuşur,kimi zaman da el ele tutuşursun.ders zilinin çalması gibi bitiveren yalnızlık dışı yanılgılar yaşamanın, bir yaşam ilkesi olduğunu öğrenmişsindir artık.
Sen ne kadar daha fazla yalın kalıp yalnızlık duygusunu ortadan kaldırmak için mücadele etmeye çalışsan da bazı şeyler inatçı eylemlerden üstün geliverir ve çuvalını doldurma gayreti içine girerler.
Darılmak ya da gücenmek yok hiçbir şeye,tüm olanlar evrensel birer çarpışma dürtüsünden ibaretken,hiçbir şey planlı değil ya da öngörülebilir değilken kim suçlanabilir ki tüm bu şeyler için?tanrı mı?insan mı?
Suçlamalar,düşünmeler,çekinceler,eskiye dair söylenmiş gelenler çok da palavra bir hayatın yansıması gibi görünmüyor mu sizlere de?
Gerçekten hayatınızda bir anlam yoksa ve anlam aramanın saçmalığını kavramışsanız eğer gerçek barış insanları arasında yer almanız olası olmalıdır.artık hiçbir anlam için savaşmayacağınız muhakkaktır.
