High School Games: Unnamed Girls

Kabanata 1

    "Ayusin mo nga sarili mo!" sigaw ng isa sa mga seniors ko habang sinasapak ang likod ko gamit ang kanyang bag na punong puno ng libro at notebook.

     Napatingin naman ako sa baba, tears began to flow slowly. Ang sakit ng ginamit niyang paghampas saakin. "Hampas Lupa na nga tanga tangahan pa" pahayag niya as she walked ahead of me.

  Ako si Rose Mercedes wala akong ibang gusto kundi makatapos sa pagaaral ng kolehiyo at magkaroon nv matino ng trabaho. Pero feeling ko, masisira ang pangarap ko dahil lang dito. "Oy! Nakikinig ka ba?" sinipa niya ako sa may ankle na bahagi ng aking paa.

  Kaya napaout balance ako at nahulog ako sa sahig. Napatingin lahat ng tao saakin at tumawa sila.

  Ayoko na..

   Isa akong alipin ng mga seniors namin, for fun lang naman and school purposes. Ganyan talaga kami paglaruin ng mga populars, we are the so called commoners and unpopulars, we are slaves kaya kung tumanggi kami baka pa kami abusuhin especially na mayaman ang mga populars.

   "Okay ka lang, Miss?" tanong saakin ng isang lalake. Napataas ako ng aking noo at nakita ko siya na may kasamang mga ibang lalake na parang grupo sila, they are popular people.

Umiwas lang ako ng tingin at tumango ako. I blushed as he lent me his hand. Hahawakin ko na sana pero all of the sudden, binawi niya ito at binuhasan ako ng iba niyang kagrupo ng tubig na madumi. "Ano ka? Sineswerte? Ha, hindi kita tutulungan kahit kailangan kase isa kang hampas lupa!" tawa niyang sinabi habang nagapir siya ng mga kaibigan niya.

  I rolled my eyes secretly at tumayo ako.

   Eek! Nung tumayo ako naslide ulit ako pero ngayon mas masakit.

   They bursted into laughter.

 
  ~•~

Basang basa ako while going inside the girls' dormintory. Tinitingnan ako ng bawat babae habang palapit ako sa aking locker. I grinned my teeth kase dapat ba talaga ako tingnan by head to toe? I mean is it even necessary!? Hindi diba? Shet kayo, judgemental.

  I slammed my locker door.

  "Rose?" may tumawag sa pangalan ko kaya napalingon ako sa kaliwa ko. I smiled nung nakita ko ang aking pinakamabait at mahinhin na kaibigan na si Suzume. "Oh my, ano ang nangyari sayo? You are so wet!" may kinuha si Suzume mula sa bulsa niya which was a hankerchief. Lumapit siya saakin at pinunasan.

  "Suzume, wag mo na itong gawin, may extra naman akong mga damit, bibihis nalang ako"

  Napatigil siya sa pagpunas saakin at umiwas siya ng konti. "I am sorry Rose kung hindi kita natulungan nanaman sa mga populars na yun" she tugged her hands into her chest while a very weary expression plastered on her face.

  Ngumiti ulit ako, "ano ka ba" lumakad ako papunta sa kanya as I held her shoulder "okay lang yun, sanay naman ako"

   Ito ang aking pangatlong taon sa High School. Maraming masama ang nangyari pero meron rin mga mabuting nangyayari. Mostly dahil sa mga matalik kong kaibigan na sina Suzume, Coleen and Daph-

  Napatigil ako kase bigla lang namin narinig ni Suzume ang isang malakas na commotion sa labas na parang nagsisigawan at nagkakagulo. Bigla nalang bumukas ang room ng dormitory room kaya napatingin kaming dalawa. Our eyes widen.

  "Daphne!?" I gasped.

Yan si Daphne Salamedez. Mabait pero may pagkaphilosopho. Magaling sa pagkain at pagsisimula ng away. "Suzume! Rose! Tulungan ninyo ako! Hinahabol nanaman ako ng mga anak ni King Kong at ni Godzilla!" biro niyang isinigaw. Hinawakan niya ang mga kamay namin at naramdaman ko ang kaba niya.