High School Games: Unnamed Girls

Kabanata 5

Hindi ako nakutulog dahil sa sobrang kilig ko sa pagbigay ni Jin saakin ng kanyang phone number. Ewan ko nga ba, iba ang nararamdam ko kung iniisip ko yung nangyari kanina-at iba rin ang naramdam ko when his breath was plastered and felt by my whole body.

"STUPID THIRD!! TATLO!" nagulat nalang ako nung may sumigaw sa labas ng aking kwarto. Napatingin ako sa pintuaan at nagulat ulit ako nung bigla nalang napabukas ang kwarto ko at nakita ko si Coleen nanagmamarch sa aking kwarto, galit na galit at pulang pula ang mukha.

Humiga siya sa aking kama at tinapon niya ang aking mga unan at ang aking gamit sa may balcony. "WHAT THE-ANO ANG GINAGAWA MO!? AT BAKIT.." napahinto ako sa pagsasalita nung nakita ko abot tenga na ang blush ni Coleen.

Ano ang nangyari sa babae na ito?

"That guy.." napaballed siya ng fists at napahawak siya sa aking dib dib. "I REALLY HATE GUYS!" yan ang sinabi niya bago sumandal siya sa aking dibdib, muttering the word 'Third' all over and over again.

Hinawakan ko nalang ang kanyang likod, hugging her at napangiti ako.

I never saw her this happy.

~•~

Nung pinahayag yun ng lalake na may pangalan na Chris, tumakbo kaagad si Girl na nagconfess. Her eyes were filled with tears and I knew for sure, her heart was torn and shattered into pieces na hindi ko alam mababalik pa. I looked down on my feet.

Bakit nararamdam ko ang guilt sa nangyari? Bakit parang kasalanan ko?

"Hey" napalingon saakin si Chrisy boy. Napaiwas ako tingin dahil naramdaman ko na may mga luha na tumutulo, ayoko makita niya.

Gusto ko tumakbo.

Napatalikod ako para umalis, nakatight ang aking kamay sa manggas ng aking school uniform at napakapikit ang aking mga mata, pinipiligan ko ang pagiyak- pero bago ako makaalis, may humawak saaking kamay at nagpull saakin sa isang yakap.

Napabukas ako ng aking mga mata nung nakita ko nakasandal na ako sa chest ni Chrisy boy. "Bakit ka umiiyak?" I feel his fingers streaming across my hair.

Ewan, yan ang sinagot ko sa aking ulo. Hindi ako makasalita dahil sa pagiyak ko. I just continued crying and continued and with a shock, he pushed me slowly, lifting me slowly up. I wipe my tears and I look at him. He had this weary and sad look and I felt the heaviness on his shoulder and heart.

He looked at me back and then the both us began to become red. We look away, still looking red. There was mere silence and no one could speak. I turned back, again, pulang pula pa ang aking mukha pero once again, he held my hand-but this was different. He didn't pull me to his chest nor give a quick hug for hin to stream my hair-

He pulled me in for a kiss.

**

Short lang ang mga chapters as of now hehehehehehehehe