What if Peter Pan...

Hoofdstuk 13.

Peter vloog naar de ingang van Skull Rock, maar voordat hij naar binnen vloog hoorde hij al bekende stemmen kibbelen. En omdat hij de eigenaren van deze bekende stemmen al langer dan vandaag kende, wist hij dat er op dit moment een pistool gericht was op de opening van Skull Rock. Typisch Haak.

Peter wist van Haak, maar vooral van Smee, Haaks bemanningslid, dat ze geloofden dat hier geesten rondspookten. Toen Skull Rock was neergestort waren een paar piraten er net aan het rondvaren. Deze hebben het helaas niet overleefd. Hierna heeft Peter samen met de Tigerlily het gerucht verspreid dat de geesten van de piraten nog steeds ronddwaalden, opzoek naar degene die Skull Rock heeft inlaten storten. Peter had voor een lange tijd niet meer zo'n pret gehad als er weer een bange piraat naar binnen liep en gillend wegrende als Tigerlily een steentje op de grond liet vallen.

Het deed Peter pijn dat Haak zijn beste vriendin betrok in hun strijd. Hij kende Tigerlily nu al zo lang dat ze haar zag als zijn kleine zusje.

Peter raapte een steen van de grond en gooide het met een boogje de grot in. Hij telde tot drie in zijn hoofd en hoorde daarna de BOEM! van Haaks pistool. Daarna vloog hij snel de grot in. Hij dook achter een rots en keek voorzichtig hoe het met de andere partij ging.

Peter zag Smee bang om zich heen kijken terwijl Haak binnensmonds vloekte en met zijn pistool zat te prutsen om hem weer te laden.

Peter raapte weer een steentje op en gooide het naar de andere kant van de grot. En ja hoor, er kwam weer na drie seconden een harde BOEM!

Peter keek nog een keer voorzichtig rond en zag toen eindelijk Tigerlily. Ze zat vastgebonden aan een rots niet ver van Smee vandaan. Om haar mond zat een zakdoek geknoopt, maar in haar ogen fonkelde een emotie die niet bij deze situatie hoort. Peter kon hij vanaf deze afstand niet precies zien. Was het blijdschap? Opluchting? Hoop? Het gaf in ieder geval Peter het laatste beetje hoop en gooide nog een steentje en vloog daarna snel weer naar een andere rots. Dit deed hij totdat hij een gehoorafstand van Smee en Haak was.

'K-Kapitein?' zei Smee bang. 'K-kap...'

'Hou je mond Smee! Het is gewoon de wind!'

Een grijns verscheen op Peters gezicht door het idee dat door zijn hoofd schoot. Hij had het nog niet zo vaak gedaan, alleen bij noodgevallen zoals toen Micheal bijna neerstortte in de straten van Londen. Het putte Peter heel erg uit en als hij het probeerde uit vrije wil, lukte het meestal niet. Maar dit wás ook een noodgeval. Als het hem niet lukte kreeg hij een kogel door zijn kop en was Tigerlily er ook geweest.

Hij zette zijn voeten stevig op de grond en haalde diep adem. Daarna zette hij zich af en vloog met de wind mee naar een rots die recht achter Smee stond. Het ging zo snel dat hij er al was na een keer met zijn ogen te knipperen en het maakte een WOOSH! geluid zoals de wind het deed.

Opgelucht gleed Peter met zijn rug tegen de rots naar beneden toen hij Smee in paniek hoorde raken. Helaas wist hij dat hij dit nog een paar keer moest doen en hij was nu al bijna buiten adem. Weer haalde hij een paar keer diep adem en stond toen weer op. Hij zette zich weer af en vloog nog een keer naar een andere rots. Dit keer raakte zelfs Haak een beetje in paniek. Hij hield zijn pistool in de aanslag en draaide steeds rondjes, klaar om op de boosdoener van het geluid te schieten.

Peter was nu licht buiten adem en terwijl hij het weer onder controle wilde houden, raapte hij een klein steentje op. Nu ging het om timing. Wanneer hij de steen weggooide had hij minder dan 10 seconden de tijd om er voor te zorgen dat Haak niet meer zijn pistool kon gebruiken. Hij ging klaar staan en gooide het steentje. Niet snel daarna ging het pistool af en Peter vloog weer met de wind mee naar Haak en zonder dat hij kon zien wie of wat het deed, had Peter al zijn pistool afgepakt en zat weer veilig achter een rots.