Kâbus

I.Aklı Yarım

O2/O1/2O17

Kımıldayamıyorum.Bağıramıyorum. Rüya olduğunu biliyorum. Hayır, bilmiyorum çünkü bu bir kabus. Etrafım dumanla sarılmış hiç bir şey göremiyorum. Tek anlatabildiğim duyduğum ağlayan bebek sesi ve şeftalili yoğurt kokusu. Tarifi zor bir koku böyle ne kadar ekşi olsada mayhoş bir tatlılığı var. Ah, bir silüet üstüme geliyor. Hayır, elinde silah var. N'olur yapma, lütfen.. Hayır!

Hayır diye çığlık atarak gözlerimi açtım. Sesim alt kata kadar inmiş olacak ki teyzem yanıma gelmiş,endişeli gözlerle bana bakıyordu.Sıradan bir kabus olduğunu söyledim ama öyle değildi işte. Teyzem bana bir bardak su verip yanağıma öpücük kondurdu daha sonra odadan çıktı. Teyzeme bunu söylemek istemiyorum çünkü ona bir şeyler anlatırken annem dinliyormuş gibi bir his oluşuyor içimde. Hem de benim için endişelenecekti.

Çoğu zaman olduğu gibi yine bir kabus hem de aynısı.Her ay beni ürküten bir kabus görüyorum.İrkiliyorum ama bir yandanda pamuk şeker tadında bir kabus.Kafamı karıştırıyor.Sanki bu kâbus bana bir şey anlatmaya çalışıyor. Görmemi engelleyen o sis bulutları, ağlayan bebek sesi, şeftalili yoğurt ve elinde silah olan bir silüet sanki birer işaret.

Kendim bu karmaşanın içinden çıkamadığım için arkadaşlarıma sığınıyorum.Fakat bunu arkadaşlarıma anlattığımda bana Saçmalıyorsun,sıradan bi kabus amma büyüttün deyip gülüyorlar.Üzülüyorum ama bazen de hak veriyorum. Bana öcüymüşüm gibi bakmalarını istemediğimden Şaka yaptım ya hemen yediniz diyerek geçiştirdim hep. Ama değildi işte içime kapanmam en doğrusuydu. Zaten inanmıyorlardı da ve bana kendi aralarında Şizofren dediklerini duydum.

Daha bir kaç gün önce Yılbaşıydı. Herkes şans, aşk veya Para diler ama ben o kâbusun sonlanmasını veya şifresini çözmeyi istiyordum.Zaten aşktan yana pek umudum kalmamıştı geçen sene olanlardan sonra.

Geçen Sene/
Üni Bahçesi

Ders bittikten sonra Aras'ı aramaya koyulacaktım ama ders bittikten sonra. Hem ders öğretmenim hem de kişisel psikolojum Bay Christopher beni yanına çağırdı ve konuşmak istediğini söyledi.

Onun psikoloğum olduğunu Aydan Teyzem, İlayda ve Aras dışında kimse bilmiyor.Sarp bile... Sınıf boşaldığında bana doğru gelip 5 dk içinde seasın başlayacağını ve gecikmememi söyledi. Başımı sallayarak onayladım ve 5 dk sonra odasında buldum kendimi.

İlk olarak ailemden konuştuk kabusun bir tramva olabileceğini düşünmüştü ama ölümlerini söylediğimde vazgeçti.

Kâbusu anlatmamı istedi ve ne zamandan beri olduğunu sordu. Bunu daha önce düşünmediğimi söyledim. Tam Bay Christopher konuşacakken sözünü bahçeden gelen kahkahalar ve "Derin beyni yarım çık dışarıya oynayalım" dalgasıyla sözü bölündü. Hemen pencereye koştum. Gördüğüm manzara karşısında şok olmuştum. Bulunduğum yer 2.katta olduğu için konuştuklarını duyabiliyorum. Ne olduğunu anlamamıştım. Neden beyni yarım diye seslendiler ki? Ve alaycı gülümsemesiyle Sarp bir adım öne çıkarak yukarıya bana doğru baktı.

"Ah, psikoloğunla konuşmanı böldüm ama şuan buraya gelmen gerek aklı yarım sevgilim!"
Ve diğerlerinden sesler yükselmeye başladı
"Şizofren!"
Aklı yarım kısmı kafamı kurcalarken gözlerimden akan yaşlarla koşarak merdivenden indim. Kapıya geldiğimde hepsi pis pis sırıtıyordu.

Gözlerim hemen İlayda ve Aras'ı aramaya başladı ama gözlerim dolduğundan etradı net göremiyordum.

Sarp'ın "O ulu orta senin özelini konuşan 2 arkadaşını mı arıyorsun Bayan Şizofren?" demesiyle sağıma soluma bakmaya başladım ve ikiside mahçup şekilde kafalrını öne eğmiş bekliyorlardı. Ne olduğunu bildiğim halde onlara ne demek istediklerini sordum. Okulun dedikoducu aynı zamanda Sarp'ın üvey kardeşi Pelin
" Biricik arkadaşların okul kantininde senin psikoloğa gittiğini ve sana şizofren teşhisi koyulabileceğini konuşuyorlardı. Sanırım kulaklarımızın ne kadar iyi duyduğunu unutmuş olacaklar ki böyle rahat bi şekilde konuşuyorlardı. Ah,canım kardeşim sevgilin bir şizofrenmiş. Kim bilir ne kadar üzülmüşsündür" dedi gülerek. Ve Sarp da alaycı bir tavırla başını salladı.

O kadar ağrıma gitti ki sevgilim. Herkes bana bunu yapsın ama sen yapma. Herkes bana aklı yarım desin ama sen deme.

Sen yanımda ol.
Karanlık Aşkınla sar beni...