2

2 0 0
                                    

De volgende ochtend word ik wakker met stekende hoofdpijn. Maar dat is geen verrassing. Nanne is gister de hele dag gebleven en toen mijn ouders 's avonds thuis kwamen hadden ze voorgesteld om met ze allen naar de bioscoop te gaan. Leuk voor ons was dat de film pas om 23:00 begon en ook nog eens 2,5 uur duurde. Het was trouwens wel een leuke film, dus de hoofdpijn is het waard. Toen we na de film naar huis gingen bedachten we opeens dat Nanne er nog was. Zonder fiets.

Mijn ouders wilde hem naar huis brengen met de auto, maar natuurlijk heb ik een beste vriend die super eigenwijs is. Hij stond er op om gewoon te lopen naar huis, en weigerde de auto in te stappen toen mijn vader de deur voor hem open deed. Dus toen heeft mijn vader de auto op slot gedaan en zijn we met z'n viertjes, mijn ouders, Nanne en ik, begonnen aan een nachtwandeling door de Nederlandse straten op weg naar Nannes huis.

Toen we eenmaal weer thuis waren was het drie uur in de ochtend en ben ik maar meteen in mijn bed gaan liggen. Vandaar dat ik nu wakker word met hoofdpijn én met mijn zwarte nieuwe jurk nog aan.

Als ik heb gedoucht en naar beneden loop om te ontbijten ruik ik op de trap al de geur van croissantjes. Heerlijk.Elke zondag maakt mijn vader iets anders voor het ontbijt. Vandaag zijn het zelf gemaakte croissantjes met zelfgemaakt brood.

Deze traditie is begonnen door mij. Negen jaar geleden was ik nogal een moeilijk kind op het gebied van eten. Ik weigerde brood te eten en ik spuugde al het andere eten ook uit. Ik at bijna niets en wat mijn ouders ook probeerde, niks ging naar binnen. Tot mijn vader me een zelfgebakken croissantje liet eten.Binnen een minuut had ik het in mijn mond gepropt en was meer tevreden dan ooit te voren. Mijn ouders hebben me verteld dat ze samen door de huiskamer hebben gedanst toen ze mij zagen eten van het croissantje. Die dag at ik alles wat ik kreeg en mijn ouders waren blijer dat ooit.

Tot ik de volgende dag geen croissantje meer had.

Het begon allemaal op nieuw. Het enige wat ik nog wilde eten was dat croissantje, wat ik dus niet meer had. Maar mijn ouders gaven niet op en bedachten dat ze elke zondag iets lekkers zouden maken voor het ontbijt als ik de rest van de week alles zou eten. En ja hoor, het is ze gelukt. Sindsdien hebben we elke zondag iets zelfgemaakt. Of het nou brood is, croissantjes, een omelet of pannenkoeken, alles is lekker, en ik ben mezelf eeuwig dankbaar voor het zijn van een irritant nest negen jaar geleden.

'Hmm het ruikt heerlijk' Ik loop de keuken in.

'Goedemorgen Lou, lekker geslapen?' Mijn moeder komt ook de keuken in gelopen en drukt een kus op mijn voorhoofd.

'Super' en ik moet lachen als ik haar hoofd zie. Ik kan haar bijna hardop horen denken.

'Oké oké, eigenlijk niet zo goed.' Ik zucht, ze heeft ook altijd alles door. Met haar fel groene ogen dat nog feller wordt weerspiegeld door haar golvende donkere haar lijkt hel wel of ze dwars door je heen kan kijken. Alsof ze je brein doorboort om zo in je hoofd te kijken en te zien wat je denkt. Ze ziet het meteen als er iets mis is, en jammer genoeg ook als je liegt.

Ik, daarin tegendeel, ben precies het tegenovergestelde. Oké, met mijn lichtbruine haar en blauwe ogen kan je misschien nog zien dat ik toch echt haar dochter ben, maar qua gedrag lijk ik meer op m'n vader. Terwijl mijn moeder altijd vrolijk lijkt ze zijn en dansend door het leven lijkt te gaan, met haar golvende haar dat om haar heen springt, is het voor mij toch echt iets moeilijker.

Net zoals mijn vader ben ik wat stiller en gaat alles wat minder soepel. We kunnen van alles doen, maar er gaat altijd wel iets fout. Het verschil is dat mijn vader er nog onschuldig uit ziet, met zijn blonde haar en grijze ogen. Een beetje zoals Nanne ook is. Iedereen vergeeft hem, en hij en mijn moeder zijn alles voor elkaar. Ze zijn een plaatje, om het zo maar even te zeggen. Zo leuk en simpel als mijn ouders het hebben, gaat t met mij minder makkelijk. Alles gaat mis in mijn leven, ik kan zo lomp zijn, zo onhandig. En dit vooral op het gebied van jongens, het gebied van verliefd zijn. Of zeg maar beter, op het gebied van Jelle.

I want U backWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu