I want U back

4

Terwijl de week langzaam voorbij sluipt en het inmiddels zaterdag ochtend is gaan mijn gedachtes minder langzaam. Het ene moment liggen mijn gedachtes bij Nanne, hij is de laatste tijd best afzonderlijk, en het andere moment denk ik aan Jelle, ik begin hem steeds leuker te vinden. Deze week op school betrapte ik hem er steeds weer op dat hij naar me keek. Hoewel ik het nog steeds niet geloof begint het er toch echt wel op te lijken dat hij me 'interessant' vindt.

En wat er ook nog eens bij komt: over zeventien dagen word ik zestien! Ik heb er nu al zin in. Hoewel het nog iets langer dan twee weken duurt kan ik er niet op wachten. Ik ben jarig in de meivakantie en dat betekend meer tijd voor een feest! Ik heb al een lijst gemaakt met alle mensen die ik op mijn Sweet Sixteen wil hebben. Oké, misschien is dat een beetje cliché, maar ik moest het gewoon doen. Mijn ouders beginnen zich ook al met mijn verjaardag bezig te houden. Ze zitten al een paar weken te zeuren wat ik voor mijn verjaardag wil maar ik weet het niet. Het is altijd zo typisch, het hele jaar door bedenk je wat je allemaal niet hebt, maar wel wilt, en op de dag dat je iets kan krijgen, weet je niet wat je wilt.

Ik begin te gapen en merk dat ik eigenlijk nog aardig moe ben. Ik pak mijn wekken, een lichtblauwe blok, en kijk naar de tijd. 10:00 ik heb dus nog genoeg tijd om even uit te rusten. Terwijl ik mijn bed in stap en me in mijn dekbed rol zakken mijn oogleden al dicht. Ik merk niet meer hoe mijn moeder stil mijn kamer in sluipt en het briefje met de namen voor mijn verjaardag uit mijn bureaula pakt en vervolgens weer stilletjes mijn kamer uit sluipt.

Als ik een paar uur later wakker word, kijk ik meteen op mijn wekker. 13:25. Prima tijd, ik heb nog de hele dag. Terwijl ik me uitstrek bedenk ik me dat ik straks misschien wel naar Nanne kan gaan. Ik stuur hem meteen een berichtje.

"Goodmornin NannePanne, lekker geslapen? Ik hoop voor je dat je al wakker bent, want ik sta over een halfuur voor je deur. Xxxx je beste vriendin"

Nog geen minuut later fluit mijn mobiel en lees ik het bericht van Nanne.

"Hi Loutjekoetje, "Goedemiddag" zul je bedoelen. Ik moet helaas mededelen dat ik nog diep in dromenland ben. Tot zo! Xxx je leukste vriend"

Glimlachend zet ik mijn mobiel uit. Misschien heb in het me verbeeld dat hij de laatste tijd afzonderlijk is. Er is toch niks aan de hand? Zo doen we toch altijd? Met een blij gevoel zet in de de douche aan en stap er onder. Heerlijk die warme stralen op je huid.

Ik druk op de bel van de grote villa op nummer 67 in de Farensstraat en er wordt meteen opengedaan door een kleine vrouw met rood haar en een grote bril. 'Marlou, Liefje, kom binnen!' Nannes moeder stapt opzij en ik loop het huis binnen. Door haar groene bloemetjes jurk en haar donkerbruine haar lijkt ze wel een herfstkoningin. Door haar mollige figuur en haar grote bril kan je meteen haar lieve karakter zien en als ze lacht heeft ze de zelfde kuiltjes in haar wangen als die van Nanne.

De grote hal is al bijna groter dan mijn keuken, en door de grote trap in het midden lijkt het wel een paleis. Je ziet meteen dat de familie Van Wilstern geen problemen heeft met geld. En hoewel Nannes vader vaak in het buitenland is voor zijn werk straalt dit gezin veel liefde af en is iedereen welkom. Als Meneer Van Wilstern thuis komt van zijn reizen is het ook altijd een drukte vanjewelste in het huis, en iedereen die langsloopt en herkent wordt, wordt binnen uitgenodigd en het feest blijft in volle gang tot de avond valt en het tijd is om naar bed te gaan. Ik ben er ook bijna altijd bij en ik geef toe: ik zou het voor geen goud willen missen.

'Marlou is moe-oe, Marlou is moe-oe!' De tweeling rent naar me toe en begint rondjes om me heen te dansen.

Lachend pak ik Niek op en dans met hem door de gang. Als Luuk even later begint te mekkeren pak ik hem ook op en loop ik met beiden jongetjes in mijn armen door de gang. De jongere tweelingbroertjes van Nanne zijn om op te vreten. Met hun spier blonde haar en schattige wipneusjes zijn ze zó schattig. Met hun grote bruine ogen die glimmen als ze praten lijken ze ook op Nanne. Het feit dat ze veertien jaar schelen met hun broer en elf jaar met hun zus maakt niemand wat uit. De ouders van Nanne zijn nog jong en zonder deze tweeling zou dit gezin niet compleet zijn. Met Niek en Luuk nog in mijn armen loop ik de huiskamer in. Nanne staat in de keuken en lacht als hij me ziet staan met de tweeling.

'Het lijken wel aapjes' grinnikt hij terwijl hij een slok van zijn cola neemt. Ik lach en zet ze weer op de grond. 'Wel zware aapjes hoor, wat worden ze toch snel groot.' Nanne schudt lachend zijn hoofd en loopt naar de koelkast.

'Nee ze worden niet groter, jij wordt gewoon steeds kléiner.' Lachend schenkt hij cola voor me in. Ik loop naar hem toe en geef hem een liefdevolle duw. 'En bedankt Nan.'

Maar dat was niet zo handig. De cola in Nannes hand valt over zijn shirt en de plastic beker stuitert op de grond. Hij zit helemaal onder de cola en het druipt van zijn kleren op de grond. Hij pakt de beker van de grond en kijkt me aan. 'En je denkt dat ik dit pik?' Uitdagend houdt hij mijn linker pols vast. Ik zie dat hij de kraan opendraait en de beker tot de rand vult met water. Wat gaat hij doen? Voor ik iets kan zeggen heeft hij het water al over me geen gegooid. Ik voel het water in mijn shirt lopen en mijn broek is voor de helft nat. 'Nee!' Gillend ruk ik me los uit zijn greep. Ik ren naar de kast waar de bekers staan, gris een roze grote beker van de bovenste plank en ren naar de kraan.

Terwijl ik de beker vul zie ik hoe Nanne de zijne vult. Ik gil als hij het water in mijn gezicht gooit en ik gooi dat van mij over zijn hoofd. Hij schudt zijn haar door elkaar als het over zijn voorhoofd plakt en grijnst.

'Hier komen jij.'

'Nee, iemand hèlp!'

Als ik wil wegrennen voel ik hoe twee sterke armen zich om me heen klemmen en terwijl ik spartel en los probeer te komen hoor ik dat Nanne zijn beker weer vult.

'Dit is voor de keer dat je me in het rivier duwde'.

Ik gniffel. Dat herinner ik me inderdaad nog goed. Toen we vorig jaar met de hele school gingen survivallen zag ik Nanne op een houten plank boven een vies riviertje balanceren. Toen hij niet oplette ben ik naar hem toe gerend en heb ik hem van de plank af geduwd. Hij viel vol in het riviertje en was zeiknat.

Ik voel hoe Nanne het bekertje boven mijn hoofd om kiepert. Het koude water zit overal en ik ben helemaal doorweekt. 'Help dan toch! Ik word vermóórd.' Hoewel ik keihard moet lachen probeer ik me toch los te rukken uit zijn greep. Maar Nanne is sterk. Hij houdt me stevig vast en gaat verder.

'En dit...' Hij is even stil. Hij lijkt na te denken over wat hij gaat zeggen. Maar hij gaat verder.

'..dit is voor het leuk vinden van die Jelle.'

Het koude water druipt in mij oren, mijn neus, mijn ogen, maar het maakt me niks meer uit. Hoorde ik dit goed? Eerst twijfel ik nog, maar dan weet ik het zeker. Ik heb duidelijk gehoord wat hij zei.

'Wat!?' Ik weet me eindelijk los te rukken en kijk Nanne recht aan.

'Dus ik moet me verontschuldigen voor het leuk vinden van iemand?' Mijn stem slaat over. 'Jezus Nan, wat héb jij toch?' Ik ben zo kwaad dat het me niks kan schelen dat Nannes moeder de keuken in komt lopen.

'Wat is hier aan de hand?' Geschrokken kijkt ze ons aan, vervolgens naar de zeiknatte keuken. 'Niks' werp ik haar toe. 'Ik zat me net te bedenken dat ik nodig naar huis moet.'

Met mijn zeiknatte kleren ren ik naar de voordeur. Nanne rent achter me aan en grijpt mijn arm. Ik voel dat hij me niet stevig vasthoudt. 'Lou, sorry ik meende het niet, alsjeblieft laat het me uitleggen, Lou..' Ik ruk me los en draai me om.

'Ik hoef geen uitleg!' Boos draai ik me van hem af en trek de deur open. Maar mijn woede neemt plaats voor verdriet. 'Laat me alleen, ik hoef je niet te zien.' Ik ben nu aan het snikken.

En terwijl de tranen over mijn wangen glijden trek ik de voordeur voor zijn neus dicht en fiets ik mijn zeiknatte kleren terug naar huis.

Ik voel me slechter dan ooit te voren.