Düş Prensesi

Başlıyoruz.

2 AY SONRA

Lanet olası sınavı başarıyla geçmiştim.Şuan valizime koymayı unuttuğum bir kaç şeyi de koyduktan sonra annemle zar zor kapatabildik.İstanbul Üniversite'si ''Genetik Mühendislik'''ini kazandım.Heyecanlıyım.Aslında bu bölüm için kararsızdım ama yine de tercih etmiştim.Şuan her şey istediğim gibi.İlk senemde evde kalacağım çünkü bundan yaklaşık yıl önce kuzenim üniversiteyi İstanbul'da kazandı ve beni bekledi.Bu iki yıl boyunca hep yurtta kaldı.Okulumun açılmasına yaklaşık ay var ama ben erken gitmek istedim zaten kuzenimde orada beraber tatil yapacağız.Kuzenimle hep bunun hayalini kuruyorduk.O İstanbul'u kazanınca ibrenin bize döndüğünü fark etmiştim.Her şey istediğimi gibi olacaktı.Biliyordum.Ama insanın belli günleri vardır.Umutsuz olduğu günler.Eline kalem alıp çok şeyler yazmak istediği ama bir kelime dahi yazamadığı günler.Kuzenim hayallerimizin ilk aşamasını gerçekleştirmişti.Ya ben gerçekleştiremezsem olayı beni baya düşürmüştü.Ama başarmıştım.

Annemle,abimle,sevgili komşularımızla vedalaştıktan sonra babamla İstanbul'a doğru yola çıktık.Dayımda yoldadır büyük ihtimalle.

Yolda giderken babamla,türküler dinliyoruz,arada yabancı müzik,başımız ağrıdığı zaman uzun bir sessizlik yaratıyoruz.Babamla ayrılmam düşündüğümden zor olacak.İşi nedeniyle uzun süre ayrı kaldık.Maddi durumumuz orta olduğundan İstanbul'a benimle birlikte gelemeyecekler.

İzmir-İstanbul arası yolculuk hiç yapmamıştım.Babam sadece belirli yerlerde hızlı gittiği için biraz uzun bir yolculuk oldu.

İstanbul'a giriş yapar yapmaz babam dayımı aradı.Dayımın yaklaşık 2 saatlik daha yolu varmış.Bu yüzden İrem'in kaldığı yerin adresini verdi.Tabii bizde çok iyi biliyorduk ya İstanbul'u.Sora sora İrem'in kaldığı yeri bulduk.Babam arabayı park ettiği gibi arabadan fırlayıp bizi kapının orada zıplayarak bekleyen İrem'e koştum.Birbirimize çok sıkı bir şekilde sarıldık.5 saniye sonra hıçkırarak ağlama seslerimiz etrafta yankılanmaya başladı.İlk defa mutluluk için bu kadar gözyaşı dökmüştük.
Sakinleştikten sonra yurdun içine girip dayımı beklemeye başladık.Dayım da yaklaşık 1 buçuk saat sonra babamı arayarak İstanbul'a giriş yaptığını söyledi.
İrem kolumu cimcikleyip kulağıma
-"Buğra'nın kaldığı evi öğrendim kuzen"
-Ciddi olamazsın.
-Çok ciddiyim.Bunları sonra konuşalım.Tamam mı ?
-Tamam tamam zaten şuan İstanbul'da değil sanırım.

Dayım geldiğinde hemen selamlaştık ve ev aramaya çıktık.2 araba olduğundan hepimiz bizim arabaya bindik.

-İrem.
-Efendim?
-Yanıma yaklaşsana,bir şey diyeceğim sana.

İrem usulca yanıma yanaştı.

-Söyle kuzen.
-Sen İstanbul'u iyi öğrenmişsindir.2 senedir buradasın bir zahmet zaten de Buğra'nın evine yakın bir yerde bakalım.Tamam mı? Konuş babamla tarif et orayı.Lütfen.Hadi.Göreyim seni.

-Enişte.

Babam:Efendim

-Enişte ileriden sağa dön ev bakmaya oradan başlayalım bence.

İrem güzelce babama yolu tarif ediyordu.Buğra orada oturuyorsa çok fazla uygun fiyata evler bulabileceğimizi sanmıyorum.Ama tabiki de Allah'tan ümit kesilmez.