Avoid

Chapter 17

17o κεφάλαιο

Αυτός που δεν βλέπει το σκοτάδι, δεν ψάχνει το φως.

-Ανώνυμος

Δεν μπορούσα να συγκρατηθώ , είχα σκάσει στα γέλια. Πως σκέφτηκε ότι θα δεχόμουν κάτι τέτοιο .Ήταν αδύνατον να μην λυθώ στα γέλια από την πρόταση που μου έκανε ο Βίκτορ.
<< Τόσο αστείο σου φαίνεται? >> παραπονέθηκε, ζαρώνοντας το πρόσωπο του. Το παιδί έχει χάσει τα λογικά του. Ο δρόμος που έχει πάρει δύσκολα θα τον κάνει γυρίσει πίσω στα συγκαλά του.
<< Θες να προσποιηθώ το κορίτσι σου για να ζηλέψει η Λέσλι? Τι σε κάνει να το πιστεύεις αυτό?>> ανασήκωσα τα φρύδια μου βλέποντας της παραγγελίες που έπρεπε να γίνουν. Ήταν βασικά καλός τρόπος για να αποφύγω αυτήν την άβολη κατάσταση και να μην πάρω την αστεία πλευρά του θέματος.
<< Θέλω απλά να μου κάνεις αυτήν την χάρη Τζος..>> γούρλωσε τα μάτια του, η αλήθεια ήταν ότι σε αυτόν τον λίγο καιρό που το γνωρίζω δεν τον είχα δει τόσο αποφασισμένο. Αξίζει πολλά περισσότερα από όσα νομίζει και να τον βλέπω σε τέτοια κατάσταση δεν μου αρέσει καθόλου. Άσε που ο έρωτας σε τραβάει στην φωτιά μαζί του.
<<Θα νοιώθεις μετά τύψεις >> παρότρυνε, ώρες ώρες νομίζω πως έχει την ικανότητα να διαβάζει τις σκέψεις των άλλων.
<< Εντάξει>> χαλάρωσα τους ώμους μου ενώ του έδινα μία παρηγορητική αγκαλιά γενικώς όσοι είμαστε από τον βορρά πάντα ψάχνουμε αφορμή για αγκαλιά.





Την είχα συνηθίσει, να κοιμάται στην αγκαλιά μου και να παίζω που και που με τα μαλλιά της που τόσο πολύ μου άρεσαν. Ήταν σαν άγγελος που κατέβηκε να μου κρατήσει συντροφιά.
<< Δηλώνω ερωτευμένος μαζί σου Βανέσσα>> δεν μπορούσα να κρύψω πια τα συναισθήματα μου, τα μάτια της χαμογελούσαν ποιο πολύ και από τα χείλη της.

<< Και εγώ μαζί σου>> τσίριζε ενώ βρισκόμασταν στην κορυφή του λόφου απολαμβάνοντας την καλοκαιρινή δύση. Να την έχεις κοντά σου σε τέτοιο μέρος, ήταν λες και έβλεπες τον παράδεισο πολύ νωρίς.

<< Έλα σου έχω μια έκπληξη>> την τράβηξα από το χέρι. Ήθελα να είναι κοντά μου όταν το κάνω. Γεμάτος ζωντάνια θεέ μου την ΑΓΑΠΩ! Μπήκαμε στο αυτοκίνητο μου αλλάζοντας εντελώς την ατμόσφαιρα, αλλά κρατώντας την προθυμία να ζήσουμε ακόμη μια περιπέτεια. << Έχω την τιμή να βρίσκομαι κοντά σου την ώρα που κάνεις το πρώτο σου tattoo?>> πετάρισε τα βλέφαρά της. Βρισκόμασταν σε ένα απλό μαγαζί , βασικά το κοντινότερο σε εκείνη την περιοχή. Βαμμένο με σκούρα χρώματα και με τους περισσότερους τοίχους καλυμμένους με σχέδια.
<< Έλα πρέπει να δεις το σχέδιο>> καθ' όλη την διάρκεια τραβούσε βίντεο με το κινητό της, τόσο πολύ χαιρόταν. Πόσο και οι δύο μας χαιρόμασταν.
<< Σχεδόν είναι έτοιμο >> αναφώνησε ο γεμάτος ζωγραφιές και σκουλαρίκια tattooman, έδωσε την τελευταία πινελιά πάνω στο μπράτσο μου. Το τι μπορώ να κάνω όταν βρίσκομαι μαζί της είναι προφανές ήταν η αιτία όλου αυτού του συναισθήματος, του χαρακτήρα μου ,τον εαυτό μου.
<< Harry..>> προσπαθούσε να μιλήσει ενώ είχε βάλει μπροστά τα χέρια της από συγκίνηση. Ήταν το μόνο που σκεφτόμουν όταν βρισκόμουν κοντά της, και πραγματικά νοιώθω περήφανος που της άρεσε τόσο πολύ.
<< Ένδειξη του για ΠΑΝΤΑ>> της λέω καθησυχαστικά, προσπαθώντας να απομακρύνω τα χέρια της από το αγγελικό πρόσωπο της.
<< Για ΠΑΝΤΑ>> μου ψιθύρισε ενώ με αγκάλιαζε. Και αυτό το βλέμμα της τα βαθυγάλανα μάτια της που τόσες απολαύσεις μου έχουν χαρίσει την μέρες μας στην παραλία. Είναι ένα γλυκό όνειρο.

HARRY'S POV
Περιτριγύριζα παντού για να βρω τα κλειδιά του αμαξιού. Δεν ξέρω τι έφταιγε αλλά ήθελα να τα ρυμουλκήσω όλα εδώ μέσα. Με τρώει κάτι από μέσα μου και δεν ξέρω τι να κάνω. Γιατί γαμώτο παθαίνω έτσι ,με νευριάζει τόσο πολύ που δεν είναι εδώ.