Avoid

Chapter 22

22 κεφάλαιο

Κοίταξα προς τα κάτω ενώ άφηνα τα ποτά από την παρέα του Harry. Άφησα τα μακριά σκουρόχρωμα μαλλιά μου να πέφτουν σαν κουρτίνα ανάμεσά μας. Δεν μου άρεσε όπως ένιωθα. Δεν ήθελα να είμαι σαν τα υπόλοιπα κορίτσια του Τεννεσσί που σκιάζονται στην ιδέα να έχουν τους ίδιους φίλους με το αγόρι της.

<< Τζος>> μου ήταν αρκετά δυσνόητο να καταλάβω από την τσιριχτή φωνή της ότι ήταν η Σονάτα.
<< Λέγε>> τοποθέτησα το δίσκο ανάμεσα στα πόδια μου και έβγαλα το μπλοκάκι μου για να κάνω την τυπική παραγγελιά.
<< Δεν άκουσα>> ψέματα. Στην πραγματικότητα δεν είπε τίποτα, δεν ήθελα να κάτσω άλλο μαζί της.
<< Δεν ξέρω τι μπορεί να σκέφτεσαι για εμένα, αλλά μάλλον έχει γίνει παρεξήγηση>> προσπαθούσε να δικαιολογηθεί ενώ αδιάκοπτα κοιτούσε από πίσω μου.
<< Δεν είναι κατάλληλη στιγμή >> τράβηξα με το στόμα μου το καπάκι από το στυλό και το τοποθέτησα στην αρχική του θέση.
Εύκολα χάθηκε μέσα στο πλήθος η Σονάτα. Είχε κάτι στο μυαλό της, κάτι που ούτε αυτή μπορεί να το καταλάβει.
Παρακολουθούσα το πλήθος να χορεύει σαν παρδαλά, ήταν ντίρλα στο μεθύσι . Παρατηρούσα δύο κορίτσια να περνάνε από μπροστά μου ''αγκαζέ'' φαινόταν ότι προσπαθούσαν να μοιάσουν στην μπάρμπι, το λογότυπο της μπλούζας τους έγραφε Κάπα έψιλον.
<< Πς δες ποιος έρχεται>> ο Βίκτορ μου έκλεισε το μάτι ενώ μου έκανε ένα νεύμα με το πιγούνι του να κοιτάξω πίσω μου.
Το κοντοκουρεμένο μαλλί του πήγαινε πάρα πολύ. Τα ζυγωματικά του φαινόντουσαν ποιο έντονα άφησε ένα γελάκι μόλις αντιλήφτηκε το πόσο ενθουσιασμένα τον κοιτούσα.
<< Περίμενα να φορέσει κάτι ποιο σέξυ, αλλά και αυτό καλό είναι>> με σφαλιάρισε λίγο ποιο πάνω από το γόνατο που ήταν ακάλυπτο.
<< Αουτς!>> μάζεψα περισσότερο την απλή φούστα μου και ίσιωσα την ποδιά μου που τόση ώρα ήταν λοξά.
<< Ξέρεις τι λέω..>> τέντωσε μία καρέκλα και την πλησίαζε όλο και πιο πολύ κοντά μου.
Την προσοχή μας απόσπασε το νεαρό αγόρι. Ο Τράβις, ως συνήθως απρόσμενος στης επισκέψεις του.
<< Τράβις!>> σηκώθηκα ενθουσιασμένη ενώ ανταλλάξαμε φιλιά στο μάγουλο. Ήμασταν αρκετά δεμένη προτού έρθω στο Τεννεσσί για καλύτερη μοίρα, για την ακρίβεια ήταν αυτός που με έβγαλε από όλες της βρομοδουλειές. Του είμαι πολύ ευγνωμονεί.
<< Τζος, χρόνια και ζαμάνια>> έριχνε κλεφτές ματιές στο άγριο βλέμμα του Harry.
<< Νομίζω ενοχλώ θα τα πούμε μόλις σχολάσεις>> μάσησε άτσαλα την μαστίχα του ενώ έφευγε.
<< Θα μπορούσες να είσαι ποιο διακριτικός>> τον μάλωσα ενώ ξανακάθισα στην καρέκλα.
<< Αν μου συστηνόταν>>
<< Harry γνωριζόμαστε από τότε που ζούσα ακόμα στην Ατλάντα>>
<< Παρά είναι γνώριμος >> έβγαλε το πακέτο από τα τσιγάρα του και τοποθέτησε ένα στο στόμα του χωρίς καν να το ανάψει. Τον κοιτούσα εκνευρισμένα.
<< Ζηλεύεις?>>
<< Να ζηλέψω τι? Όταν ξεκινήσουν μεθύστακες να φωνάζουν το όνομα σου αδιάκοπτα >>
έβαλε φωτιά στο τσιγάρο του.
<< Μαλακίες! Πίστευε ότι θέλεις>> ανασήκωσα τους ώμους μου ενώ παρατηρούσα τον Βίκτορ να με κοιτάει καχύποπτα και μετά να χαμογελάει.

<< Μπα σοβαρά? >> χαμογέλασε ενώ άφησε το τσιγάρο του πάνω στο τασάκι.
Προσπαθούσε να μου αποσπάσει την προσοχή με το βλέμμα του, ενώ κοιτούσα αριστερά-δεξιά.
<< Έχεις τικ?>>

<< Τι να έχω?>>
<< Τικ. Συνέχεια κοιτά αριστερά, δεξιά, πάνω.>> είπε χαμογελώντας ενώ έβλεπε ότι τον αγριοκοίταζα. Πριν λίγο μουέκανε σκηνή ζήλειας και τώρα παιδιαρίζεται.
<< Μωρό μου..>> ξανά ακούμπησε το πόδι μου.
<< Δεν πίστευα ότι μπορείς να γίνεις τόσο ζηλιάρης>>
<< Μου αρέσει να σε νευριάζω μέχρι ορίων>> πίεσε και με το άλλοχέρι του το μπούτι μου ενώ ήταν ακόματυλιγμένη η γάζα που του είχα βάλει.
<< Είσαι κάθαρμα>> τραβηχτικά ποιο παραπέρα.
<< Ναι αλλά ο τύπος σου>>
<< Μην είσαι τόσο σίγουρος>> ξανακοίταξα στο χαμένο πλήθος πουχόρευαν.
<< Είμαι ο τύπος όλων των κοριτσιών, Τζοσελύν>> σχεδόν χαμογέλασαστην απάντησή του.
<< Βλέπεις δεν είμαι και τόσο κάθαρμα>> ξαναχαμογέλασε με την τέλειαοδοντοστοιχία του να του προσφέρει ακόμα πιο όμορφο χαμόγελο.
Έσκυψε να με φιλήσει, αλλά σταμάτησε λίγο πριν αγγίξει τα χείλη μου. Ένιωθα τοδέρμα του σε απόσταση αναπνοής και κατέβαλλα μεγάλη προσπάθεια να μην τοτραβήξω πάνω μου.
<< όχι έτσι>> ψιθύρισε χαϊδεύοντας τα χείλη του πάν στο δέρμα μου. << Σε θέλω, αλλά όχι εδώ>> πήγε προςτα πίσω.
<< Τα λέμε αργότερα σταχτοπούτα>> ήταν βέβαιο ότι κάτι προετοίμαζε,αλλά για στιγμής κατευθύνθηκε προς το τραπέζι με την παρέα του. Που μεγάλωνεπερισσότερο καθώς και δύο άλλα κορίτσια γελούσαν μαζί τους.

(Μικρό κεφάλαιο, αλλά σας υπόσχομαι ότι το επόμενο κεφάλαιο θα σας αποζημιώσει.
Μην ξεχνάτε να κάνετε vote & comment γιατί με στηρίζουν πάρα πολύ στο να συνεχίζω να γράφω. love you  all ♥ )