Avoid

Chapter 15

15ο κεφάλαιο

Ήταν ωραία τα μάτια σου, αλλά δεν ήξερες που να κοιτάξεις..
- Γιώργος Σεφέρης

Δεν δίστασα, ήθελα να πάω.
<< Τι δουλειά έχεις εδώ?..>> ήθελε να συνεχίσει αλλά την διέκοψε αμέσως η Λορέν.
<< Μπορείς απλά να γυρίσεις πίσω και να συνεχίσεις το παιχνίδι σου.. Σονάτα>> της είπε ενώ η Σονάτα της χαμογέλασε βγάζοντας έξω την γλώσσα της πιέζοντας το σκουλαρίκι που είχε πάνω στα δόντια της.
<< Πολύ ωραία..>> μιλούσε σχεδόν απειλητικά. Χαλάρωσε τους ώμους της και έφυγε.
<< Έλα>> η Λορέν μου άπλωσε το χέρι να περάσω. Ξεκίνησα να ψάχνω μέσα στο χάος που επικρατούσε στο σαλόνι της Αδελφότητας. Έψαχνα σαν μανιακή τον Harry. |
<< Νόμιζα ότι δεν θα έρθεις>> Άρπαξε μία μπίρα από το τραπέζι που φένεται να είχε αφήσει από πριν.
<< Που είναι ο Harry?>> την σταμάτησα προτού προσθέσει οτιδήποτε.
<< Στην κουζίνα υποθέτω, έχουν στρώσει μπιλιάρδο στην μέση της κουζίνας>> ακουγόταν σχεδόν παραπονεμένη. Ενώ ήπιε μία γουλιά από την μπύρα της.
Χωρίς δισταγμούς πήγα αμέσως στην κουζίνα, αφήνοντας πίσω την Λορέν να απολαύσει την μπίρα της.
<< Hey Τζος, πως και από τα μέρη μας?>> είπε με έναν ειρωνικό τόνο.
<< Harry,>> απέρριψα εξ ολοκλήρου του Βίκτωρ και παρατήρησα των Harry που ήταν συγκεντρωμένος στην βολή του.
<< Αυτό θα μπει βολή>> χαμογέλασε πανηγυρικά μπροστά στην παρέα του.
<< Δεν περίμενα ότι θα έρθεις>> είπε ενώ με πλησίασε περισσότερα με τα σμαραγδένια του μάτια να λαμπιρίζουν στο ελάχιστο φως που επικρατούσε στο δωμάτιο.
<< Θες να πάμε πάνω?>> έτεινε περισσότερο σε διαταγή και όχι ως ερώτηση.
<< Έλα μαζί μου..>> πρόσθεσε πιάνοντας το χέρι μου και τρίβοντάς του ελαφρά.

Με τράβηξε μακριά από όλοι αυτήν την μουσική και το χάος, ανεβαίνοντας μαζί με τον Harry γύρισα για λίγο πίσω και παρατήρησα την Σονάτα να μας κοιτάει με τον αντίχειρα της να πιέζει ελαφρά τα κάτω χείλη της.
<< Harry απλά..>> προσπαθούσα να δικαιολογηθώ ενώ μπήκαμε μέσα στο δωμάτιο του.
Ο δείκτης του χεριού του με έκανε να σωπάσω, ενώ κατέβαινε κατά μήκος του σαγονιού μου.
Τα δύο του χέρια τυλίχτηκαν γύρω από την μέση μου, μια απαλή αλλά και συγχρόνως δυνατή μυρωδιά εισχώρησε στα ρουθούνια μου που τόσο πολύ με τρέλαινε.
Τράβηξε τα μαλλιά μου προς τα πίσω τα μάτια του, αυτά τα πράσινα που λαχταρούσα τόσο πολύ καιρό να με κοιτάξουν έτσι πλησίαζαν τόσο κοντά μου. Και αυτό το βλέμμα του, έδειχνε σαν να καμαρώνει κάποιο πίνακα του Pablo Picasso.
Έπειτα ακολούθησε η μύτη του που πίεζε ελαφρά την δική μου.
Συνέχισε με αυτά τα λεπτά ροζ χείλη του, μου άφησε ένα φιλί πίσω από το αφτί.

Πίεσα με τα χέρια μου ελαφράτο στήθος του Harry που τόσο σε φόρμα προσπαθούσε να το κρατήσει. Αμέσωςσταμάτησε. Μείναμε να χαζεύουμε ο ένας τονάλλον για μερικά δευτερόλεπτα. Τα μάτια μου εξέταζαν κάθε μέρος του προσώπουτου και αμέσως εστίασα στα χείλη του. Το πόσο λαχταρούσα αυτήν την στιγμή, τηνπερίμενα πολύ καιρό. Είναι σαν να βρίσκομαι στον επίγειο παράδεισό μου.
Δεν άντεχα αμέσως λύγισα μπροστά του, δεν μπορώ ούτε να φανταστώ αυτό που πάωνα του κάνω. Τα χέρια μου φυλάκισαν το πρόσωπό μου, αναστενάζοντας βαριά, προσπαθούσανα καθησυχάσω τον εαυτό μου.
<< Ω Τζοσελύν>> αμέσως με τύλιξε στα μπράτσα του, με είχεκυριολεκτικά αιχμαλωτίσει.
<< Κουράστηκα..>> αναστέναξα, και τον ξανακοίταξα στο πρόσωπό του. Τόσο πολύ μου άρεσε.
<< Θες να προσπαθήσουμε πάλι?>> έσφιξε τα χείλη του, σχεδόν αχνωφαίνονταν τα λακκάκια του.
<< Και αν δεν τα καταφέρουμε και πονέσουμε πάλι?>> είχα είδη κουραστείαρκετά από την προηγούμενη φορά.
<< Ας ελπίσουμε να πονέσουμε γλυκά>> άφησε ένα χαμόγελο στο τέλος, αλλά δεν ήξεραγια πόσο θα κρατήσει όλο αυτό πριν επιστρέψω πάλι στους δαίμονες του Harry.ɰ{Rt8~