İSTANBULLU

3

Nerdeyse 1 saat hiçbirşey söylemeden öylece durduk ilk defa abimde ablamda bu kadar uzun süre sessiz kalmış ve telefonuyla uğraşmıyorlardı.

Biz öylece dururken kapı çaldı hiç beklemediğmiz anda üçümüzünde birden gözleri kocaman oldu. Yoksa haciz memurları mı geldi Hayır olamaz lütfen Onlar olmasın Üçümüzde panikle kapıya doğru koştuk kapıyı açtığımızda acı gerçekle yüzleştik Evet haciz memurları gelmişti önce uzun uzun konuştular sonra zorluk çıkarmayı lütfen dediler ve eve girdiler hayır diye bağırdım baba anne koşun Çabuk buraya gelin dedim İkisi de geldiler ben adamların önlerini kesecekler zannederken İkisi de hiçbir şey yapmadı kenara çekildiler ve sadece izlediler Tabi ben Şok olmuştum

Baba bir şey yapsana diye bağırdım daha sonra anneme döndüm Anne lütfen bir şey söyle bu adamlara eşyalarımızı götürmesinler dedim hepsi donmuştu babam kendine geldi ve abime oğlum al kardeşlerini anneni teyzenlere gidin dedi abim abim kafasını salladı tamam dedi annemler çıktı ama ben Son bir kez babama dönüp tamam şimdi gidiyorum baba ne olacağını bilmeden ve seni hiç affetmicem gözümden oluk oluk yaşlar akarken benim babam bu değildi dedim hıçkırıklar içinde kalmıştım babam hiçbirşey demedi abim kolumdan tuttu hadi ilayda gidiyoruz dedi.yoldayken şimdi ne olacağımızı düşünüyordum ve bunların nasıl olduğnu bunca zaman herşey yolundayken nasıl olurda herşeyimiz altüst olur diye bunca zaman prensesler gibi yaşıyosun sonra biri gelip kapını çalıyor ve ev dahil herşeyinizi götürüyor ne yapıcam şimdi ne yapıcaz şimdi teyzemde birkaç gün kalırız ama sonra nereye gidicez nereye. Ben bunalrı düşünürken araba durdu inerken arabanın aynasından kendime baktım iğrenç görünüyordum gözlerim ağlamaktan kıpkırmızı olmuştu ve şişmişti.

Dönüp anneme ablama baktım onlarda aynı durumdaydı küçük kardeşim herşeyden habersizdi tabi abiminde içi kan ağlıyordu ama dışa vurmuyordu gerçi o hep öyleydi hep içinden ağlardı ama bize destek vermek icin içine atar bizim toparlanmamıza yardım ederdi tabi sert bir dilde.....