Ramazan ayindaydik. Aslında uyku düşkünü degilimdir. Günlük 5 saat uyurdum yeterdi bana. Babama bisi olacak diye yanından ayrilmazdim.cok bagliydim ona. Neden blmiorum ama Babama çok duserdim. Sonra o tarih 6 ağustos pazartesi. O gün uyuya kalmisim saat 01:20 civarı. Sonra bir ciglikla uyandım pencereden baktım ki babanem ve babam evin giriste asagida. Babam kan içinde sağ tarafına düşmüş yatıyordu.saat 03.00. bağırarak aşağı indim. Babam herseyim umudum hayat felsefem. O an kafamın içindeki düşünceler korku dolu kalbimin atışı ve ağlayan gozler. Herşey berbatti :(. Huydur bende sinirliysem paniksem kendmi temizliğe veririm. Sabah 06:20 civarı babam gelince evi cok temiz bulsun die tertemiz ediyordum. Saat 06:25 Annem ardi. Feryat dolu sesiyle konuskta zorlanarak sadece Baban öldü kızım diyebildi. Elimde bez süpürge olduğum yere yigildim. Komşularımız mine hava kadriye hanife Neslihan iyki varlar gelip beni kaldırdılar. Berbat birşey ya babasız kalmak onun iyi haberini beklerken kotu haber almak. Berbat :(
