Kalabalığı sevmem aslında. Yalniz insanım usta ben. Ama yalnizlikta bu ara beni istemiyor gibi. Sıkıldı sanırım benden. Neyse artik Hasibe geldi sonunda artik yalniz değilim onunla dertlesiyorum. Nasıl olsa başka bıkmadan dinleyen yok. Gökyüzü gibiyim bu ara cok geniş cok dar heran yağmur bulutu olup ağlayacak gibi. Nehir gibiyim nereye akarsa oraya gidiyorum. Kuş gibiyim aklım hep havada. Sahi anne neydi o hayat gerçekten acimasizmi.düşünceler düşünceler... Aklım önce nazim hikmet sonra Cahit sıtkı sonra can yücel oluyo...
