07.08.2012 babamı toprağa verdiğimiz tarih. Cenaze... Aglayislar.. Feryatlar.. Babam Gidiyor. Babamı tabutun içinde görmeye cesaretim yoktu. Alistim ben onun içkili şakacı sert tavirlarina. Hayır şuan o anda gibiyim hayır ağlamak yok. Üzüntü ağlamak bu zamana kadar cok basitti bana. Ama babam gidince anladım ki insanlar acıyı yaşamadan kendilerine bi yol cizemiyormus. Babam ölünce tek yatamadim o gece. Sibel havva sağolsun gitmedi babamın yatağında yattım elini parmaklarını tuttum tek tek bi saat uyuyabildim. Yemek yiyemidum. Nefes alamiyordum. Allahım ne zor şey insanin eksik olması Babasız olmasi . Cok özledim onu. Unutmadim. Asla Babalar çınardir unutulur mu hic. Babalar kızlarının ilk aşkı unutulmaz asla. Ben kız çocuğu değilde babam gibi büyümek istedim hep. Sert görünüp aslında yumuşak kalpli güven verici baktığında insanların itimat ettiği biri olarak. Ahh Babam ahh. Alistim artik. Neye biliomusun? Artik akşamları eli posetlerle dolu çikolata toka yada spungle getirmeyen biri yok artik buna Alistim. Konuşmak için mezarına gelmeye Alistim.cok zor çok tuhaf bi duygu bu. Kendimi diğer insanlardan eksik ve farklı goruyorum. Neden bilmiyorum ama cok yalnız hissediyorum. Etrafımda cok insan var evet ama neden hala beni anlayan biri yok gibi hissediyorum. Kız kardeşim İremim o bile beni anlamıyor bazen. Sadece varlığı rahatlatiyor beni. Babam Babacim Gölgem Hayalim cok ozledim...
