Annem. Mavi gözlü zayıf çıtır bi anne. Annem ve babam cok yakışırdı birbirine. Severek evlenmişler. İkiside fizik olarak boy olarak tip olarak yakışır ve imrenilir tiplerdi. Herkez kiskanirdi bizi kollarina girer gezerdim çarşıda herkez bakar kiskanirdi bizi çünkü kimse eşini kizini takip koluna gezmezdi. Hayatım cok güzeldi be anılar anılar herşey hatirada kalıyor iste. Babam öldükten sonra cok zayıf bi insan oldum. Kilo olarak değil savaşma konusunda. Ama güçlü gozukmekten asla kacinmadim. Kimseye gostermedim gucsuzlugumu. Takii acayip diye lakaplı iyi insanin teki onun yaninda bayram günü akşamı ağlamış bulundum. Pişman değilim nasıl olsa hayatimla ilgili bilmesi gerekenleri biliyo. O da iyi birisi aslında bazen biseye takınca gıcık etsede beni iyi biri kendi halinde. Neyse anneme devam ediyim varlığıyla huzur bulduğum kişi her gun sukrediyorum annem iyki basimizda diye :) cok seviyorum onu belli etmesemde. Bitanem o benim herseyim Babamdan kalan emanetim 'esicaam'
