Size kendimi tanitmakta gec kaldim sanirim sevgili okuyucu,affedin beni. Hos kendini tanimakta da gec kalan bir insanim ben.Eylul ayinda dogmusum. Adimi bu huzunlu ve guzel mevsimden almisim. Mutlu bir cocuktum. Evimizin kucuk bir bahcesi vardi. Saatlerce agaclarin altinda otururdum. Benden dort yas kucuk kardesimle zamanin nasil gectigini anlamadan tum gun oyun oynardik.Elimde her zaman bir defterim olurdu. Minik hikayeler yazardim. Hayal kurmak ,yazmak ...romantik ve kendi halinde bir genc kiz oldum. Derslerim hep iyiydi. Babam da ogretmen oldugu icin sanirim ben de bu meslege gonul verdim.Alti yildir ogretmenim. Sevdigim isi yapiyorum ,sevdigim insanlarin arasindayim.
Ve bugun...
Bugun unutmaya calistigim gecmisim hikayelerimle geldi buldu beni. Gozume toz pembe gelen hersey karanliga burundu. Guzel gecmis butun hayatim karanlikta kaldi. Tek bir aci kalbimin ortasina geldi kuruldu. Hayallerimin acisiyla kavruldu ruhum. Unuttugumu sandigim hersey gozyaslarimla ortaya cikti.
Gamze yapmis olamazdi. Hikayelerimi, unuttugum gunlerimi gun yuzune cikarmis olamazdi...
