Deniz...
Deniz in mavi gözleri vardı ismi gibi. Gulerken küçük bir gamzesi belirirdi sol yanaginda. Kirli sakaldan vazgecmezdi bir türlü. Hoş vazgecmesini de istemezdim yakıstırırdım ona.
Ciddi görünmeye çalışırdı bazen. Ama sırf onu güldürmek için saçma sapan konuşmaya baslardim. Kızardı bana. Ciddi olalım hayat ciddi derdi. Sonra dayanamaz o da başlardı gülmeye. Kahkahalarimiz birbirine karısırdı. Sonra bir bakıs atardı bana. İçim ısınırdı.
Ona nasıl aşık oldum hatırlamıyorum. Kararli biriydi. Temiz kalpliydi. Ama tanıştığımız zamanlar bana biraz ters davranırdı sonradan anlatmıştı hoşlandığını gizlemeye calismis aklınca benden. Hoş benden nefret ettiğini sandigima göre o zamanlar başarmıştı. Sevmediği insanlara karşı biraz kibirli davranırdı. Bilmem neden bu huyunu bile severdim onun.
Zamanla en büyük destekcim olmustu benim. Onunla tanıştığım zamanalr hayallerim vardı. Yazar olmak istiyordum. Bulduğum konuları bir türlü begenmiyordum. Duygusunu eksik buluyordum. Bana yaz demişti. Beni düşünerek yaz. Söylerken gulumsemisti,ilerde de bana yaz senin duygun benim demişti. Haklıydı ona yazdım,onu düşünerek yazdım,mükemmel olmuşlardı. Yayın evleriyle görüşmeye başlamıştım.
Hayatım çok güzeldi. Ama Denizin de dedigi gibi hayat ciddiydi. Denizim hayallerimi de aldı ,gitti...
