Beni ayakta tutan canımdan çok sevdiğim bir adam vardı aynı sınıftaydık , yemek yerdik , beraber teneffüse çıkardık , herşeyimiz birdi. Onu çok severdim oda beni çok severdi ,hala çok seviyorum.
Tanışma hikayemiz garipti;
Lise 1-2 de çok kavga ederdik , birbirimizin en azılı düşmanıydık , bizi zor ayırırlardı.
Sonra konuşmaya, mesajlaşmaya başladık bununla . Çok güzeldi o zamanlar, flört aşaması.
Bi gün buluşmaya karar verdik ,bi sahilin bankına oturduk . Ben çok utangaçtım yüzüne bile bakamıyordum , oda heyecanlıydı .
Ve bi anda" şimdi biz çıkıyormuyuz" dedi . İkimizede bir gülme çöktü.
- Bu nasıl bir çıkma teklifi Altan?
-Ne bilim ? O zaman sevgilim olurmusun?
Bu sorudan sonra hemen cevap vermedim . Bi cafe ye oturduk. Sonra bi anda elimi tuttu , işte o anı hiçbir şeye değişmem . Çok güzel bir duyguydu , elleri sımsıcaktı ve yumuşak, iyice kavradım ellerini , onu daha çok hissetmek için . Ve yanağıma ufak bi öpücük kondurdu. Omuzuna kafamı koyup gözlerimi kapattım . Ölüceksem onun omuzlarında öleyim dedim içimden.
Sonra gül satan bi adam geldi yanımıza ,"sevdiğine bir gül vermek istemez misin ?" Diye sordu. Ve sonra bir gül aldı ve bana verdi . O gül hala kitabımın arasında saklı .
